วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2264

"แต๊ง"

เสียงระฆังหนึ่งดังขึ้นราวกับมาจากท้องฟ้าที่ไกลโพ้นทันที เต็มไปด้วยท่วงทำนองโบราณและลึกลับ

มันเหมือนกับเกิดจากจักรวาลที่เงียบสงัด สั่นสะเทือนในโลกทั้งใบ ราวกับกระแสน้ำเชี่ยวที่ไหลบ่าผ่านในแม่น้ำแห่งเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุด

เยี่ยหวู่ซวงรีบเงยหน้าขึ้นทันที เพียงเห็นท้องฟ้าไร้ซึ่งเงาของระฆังโบราณ

ในขณะนั้น ทุกคนต่างก็มองไปที่ท้องฟ้า

"แปลกจริงๆ เสียงระฆังมาจากไหนกัน?"

แม้แต่จื่อหยางเทียนจุนผู้มีระดับฝีมือสูงยังขมวดคิ้ว ถึงแม้เขาจะเป็นผู้ที่มีพลังสูงก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเสียงระฆังมาจากที่ใด

หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สองดังก้องออกมา ราวกับเสียงของการเริ่มต้นโลก สั่นสะเทือนทั่วทั้งจักรวาล

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สาม ดังก้องดุจเสียงถอนหายใจของท้องฟ้า

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สี่ ดังก้องราวกับเสียงขับขานของโลก

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่ห้า ดังก้องดุจเสียงน้ำท่วมคำราม

มันเป็นเสียงที่ดุเดือดและรุนแรง ราวกับน้ำท่วมและสัตว์ร้ายในโลกหมุนวน กลืนกินเสียงทั้งหมดและทำให้ผู้คนสัมผัสถึงความสั่นสะเทือนที่บอกไม่ถูก

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่หก ดังก้องดุจเสียงลมพายุพัดแรง

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่เจ็ด ดังก้องเหมือนฟ้าผ่า

เสียงนี้มีลักษณะเฉพาะ มันทรงพลังและแข็งแกร่งราวกับฟ้าผ่าระเบิดออกมาให้ทุกชีวิตสั่นสะท้านต่ออำนาจของมัน

เสียงระฆังครั้งที่แปด ดังก้องเหมือนการเรียกของผู้ทรงศักดิ์ เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์และยิ่งใหญ่

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่เก้า ดังก้องราวกับราชามารคำราม ทำให้รู้สึกถึงความกลัวที่มาจากความมืดลึก

เสียงระฆังเก้าครั้ง ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและภูเขา

ทำให้ผู้คนตกตะลึง

ที่แปลกที่สุดคือ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงระฆัง แต่กลับไม่เห็นเงาของระฆังโบราณเลย

สถานการณ์นี้แปลกประหลาด ทุกคนในใจรู้สึกไม่สบายใจ

หยุนซานปล่อยจิตรับรู้ไปสำรวจ แต่ก็ไม่พบอะไร จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า "ท่านอาวุโสสูงสุด เสียงระฆังมาจากที่ไหน?"

จื่อหยางเทียนจุนตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ไม่รู้"

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ หยุนซานและสี่เซียนกระบี่ต่างก็แสดงสีหน้าตกใจ

ต้องรู้ว่าจื่อหยางเทียนจุนเป็นผู้ที่มีพลังระดับเตรียมจักรพรรดิ ในยุคที่จักรพรรดิยังไม่ออกมา เขาก็คือหนึ่งในตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกฝึกเซียน

แต่ทว่า จื่อหยางเทียนจุนกลับไม่สามารถหาที่มาของเสียงระฆังได้ นี่ทำให้ทุกคนต้องตกใจ

"หรือว่า ในโลกนี้จะมีตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าจื่อหยางเทียนจุน?"

ความไม่สบายใจของหยุนซานและสี่เซียนกระบี่เริ่มทวีความรุนแรงขึ้น

จื่อหยางเทียนจุนพูดด้วยสีหน้าที่ไม่มีความรู้สึกว่า: "ไม่รู้ทำไม แต่ข้ารู้สึกว่าเสียงระฆังนั้นเหมือนเป็นสัญญาณไม่ดี"

ทันใดนั้น

"โครม!"

จากลึกในอากาศที่ว่างเปล่า ระฆังทองสัมฤทธิ์โบราณใบหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

ระฆังโบราณนี้สูงใหญ่หลายสิบจั้ง ตัวระฆังมีสีทองแดงเข้มและบนตัวระฆังนั้นแกะสลักลวดลายโบราณที่ซับซ้อนและลึกลับ เต็มไปด้วยความลึกซึ้งและเสน่ห์อันไม่มีที่สิ้นสุด

แต่เมื่อมองอย่างละเอียดก็จะเห็นว่านี่ไม่ใช่ระฆังโบราณที่เป็นรูปธรรม แต่เป็นแค่เงาของระฆังโบราณเท่านั้น