วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 227

เวลาที่เฉายวนออกไปก็มีความเศร้าและสลดใจ จนกระทั่งเสื้อสีดำหายไป เยี่ยชิวจึงดึงสายตากลับมา

เจ้าหู่สองสามคนยืนอยู่ด้านข้างเยี่ยชิว

“เพื่อนเยี่ย ไท้เจี่ยนพวกเขาจะ…สามารถกลับมาได้ไหม?”

เจ้าหู่ถามเสียงสั่นเทา

พวกเขาสองสามคนเดิมทีอยากจะไปฆ่าศัตรูที่สนามรบกับเฉายวน แต่ถูกเฉายวนปฏิเสธ

เพราะว่าคืนนี้การต่อสู้ครั้งนี้ ต้องเผชิญหน้ากับผู้มีฝีมือสูงของสำนักมังกร เจ้าหู่ฝีมืออ่อนหัดเกินไป ไปก็ตายเปล่าแน่นอน

“พวกเราต้องเชื่อมั่นไท้เจี่ยน เขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของหลงเหมิน ต่อสู้กับกองทัพจนแตกพ่าย ไม่เคยต่อสู้โดยไม่เตรียมตัว ครั้งนี้ และเขาต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”เยี่ยชิวพูดปลอบใจ

“อืม พวกเราก็เชื่อมั่นว่าไท้เจี่ยนพวกเขาไม่เป็นไรแน่นอน”เจ้าหู่พูดกับเยี่ยชิว“เพื่อนเยี่ย ไม่เจี่ยนสั่งแล้วว่า ให้พวกเราฟังคำพูดของนาย”

เยี่ยชิวเงียบไม่พูดจาสักพัก ก็พูด“จ้าวหู่ นายพาทุกคนโยกย้ายเถอะ”

“ทำไมเหรอ?”เจ้าหู่ไม่เข้าใจ

“ฉันกลัวว่าที่นี่จะไม่ปลอดภัย”เยี่ยชิวพูด

ครั้งนี้ ศัตรูเป็นผู้มีฝีมือสูงขนาดนั้น เป้าหมายก็คือจะฆ่าไท้เจี่ยน ทำลายหลงเหมิน

ด้วยเหตุนี้ ต้องหาที่กบดานของไท้เจี่ยนแน่นอน

ถ้าหากศัตรูอยู่ใกล้ๆในความมืดและลงมือจัดการ ต้องเห็นฉากที่เฉายวนสี่ห้าคนออกไปจากที่นี่แน่นอน

ศัตรูมีความเป็นไปได้ว่า ฉวยโอกาสที่เฉายวนไม่อยู่ จู่โจมเจ้าหู่พวกเขา

เจ้าหู่พยักหน้า และพูด“เพื่อนเยี่ยเป็นกังวลอย่างมีเหตุผล ฉันจะพาเพื่อนๆโยกย้ายไปทันที…”

“ใคร?”

ไม่รอให้เจ้าหู่พูดจบ เยี่ยชิวก็พูดตะโกนขึ้นมา หันหน้ากลับไปทันที

“หึ เจ้าหนุ่มนี่ตื่นตัวดีมาก”เงาร่างหนึ่งกระโดดลงมาจากต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล

เยี่ยชิวหรี่ตามอง“ราชางู!”

ไม่ผิด คนที่กระโดดลงมาจากต้นไม้คือราชางู

เจ้าหู่สีหน้าเปลี่ยนทันที เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูสำคัญ

“เพื่อนเยี่ยนายรีบไปเถอะ พวกเราสองสามคนจะรับมือเขาเอง”เจ้าหู่พูดจบก็จะถลันเข้าไป

“เดี๋ยวก่อน”เยี่ยชิวดึงแขนเสื้อของเจ้าหู่ไว้ พูดกระซิบข้างหูของเจ้าหู่สองสามประโยค

หลังจากที่พูดจบ เจ้าหู่ก็กังวล และถาม“เพื่อนเยี่ย นายคนเดียว สามารถรับมือราชางูได้เหรอ?”

“เชื่อฉัน รีบไปเถอะ”

“ได้”

เจ้าหู่พาเพื่อนสองสามคนของเขารีบออกไป

“เหอะ อยู่ใต้หนังตาฉันแล้วยังอยากจะคิดหนี?คิดเพ้อเจ้อ”ราชางูพูดสบถ ถลันเข้าไปทางเจ้าหู่พวกเขา

เยี่ยชิวพุ่งเข้าไปขวาง ตอนนี้อยู่ในห่างออกไปสามเมตร ขวางตรงหน้าราชางู

“ไสหัวออกไป!”ราชางูต่อยเข้ามาหนึ่งหมัด

เยี่ยชิวไม่ได้หลบ ใช้หมัดทุบเข้าไป

ผลัวะ

หมัดทั้งสองชนกัน ทั้งสองคนถอยไปหลายก้าว

สายตาของราชางูปรากฏความแปลกใจ

เห็นได้ชัดเจนว่าเขาคิดไม่ถึง ว่าพลังของเยี่ยชิวจะมากขนาดนี้

เยี่ยชิวก็แปลกใจ เพราะว่าเขาค้นพบว่า พลังของราชางูน้อยกว่าหญิงชราประหลาด

นี้ทำให้เขาในใจผ่อนคลายลง

“ราชางู มาแค่คนเดียวเหรอ?”เยี่ยชิวถามพลางยิ้ม“ถ้าหากมีคุณแค่คนเดียว ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เกรงว่าจะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แล้ว”

“ทำไม นายเตรียมตัวจะร่วมมือกับผู้อมตะชางเหม่ย?”

เวลาที่ราชางูพูด สายตาก็มองไปบริเวณรอบๆ เขากลัวว่าผู้อมตะชางเหม่ยจะอยู่บริเวณใกล้ๆ

แต่ทว่า ไม่เห็นเงาของผู้อมตะชางเหม่ย

“ผู้อมตะชางเหม่ยไม่ได้อยู่ที่นี่”เยี่ยชิวพูด

“เขาอยู่ที่ไหน?”ราชามังกรถาม

“เขากำลังกินงู”เยี่ยชิวพูดความจริง