วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2288

เยี่ยหวู่ซวงสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ร่างกายของเขากำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล

ร่างกายของเขาคือดาบ และดาบก็คือเขา

เขามีความรู้สึกที่แรงกล้า ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นเส้นผมเส้นหนึ่งของเขา มันก็ยังคมกริบยิ่งกว่าความคมของอาวุธนักบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เส้นผมเส้นหนึ่งก็สามารถตัดชีวิตของปราชญ์ได้อย่างง่ายดาย

เพียงแค่เขาคิด ส่วนนั้นของร่างกายเขาก็สามารถปลดปล่อยความคมกริบที่เกรียงไกรออกมาได้

"การรวมเจตนาดาบเก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยสาย ร่างกายของข้าไม่เพียงแต่ทำลายขีดจำกัดของดาบสวรรค์หลังจากนั้น แต่ยังทลายพันธนาการของดาบสวรรค์ก่อนกำเนิด ร่างกายของข้านั้น ไม่อ่อนแอไปกว่าดาบจักรพรรดิใดๆ!"

เยี่ยหวู่ซวงสูดหายใจลึกและค่อยๆ ผ่อนออก

เขารู้สึกได้ว่า ทุกเซลล์ในร่างกายของเขากำลังส่งเสียงแสดงความยินดี ทุกเส้นประสาทของเขากำลังสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น

"ต้องขอบคุณผู้อาวุโสชิงอวิ๋น มิฉะนั้น ร่างกายของข้าคงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้"

"ร่างกายของข้าได้รับการพัฒนาอย่างมหาศาลแล้ว ต่อไป สิ่งที่ต้องทำคือการพัฒนาระดับของตัวเอง"

"ใช้เวลาเพียงห้าสิบปีเพื่อบรรลุเส้นทางจักรพรรดิเซียน ก็ไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้"

เยี่ยหวู่ซวงคิดถึงเรื่องนี้ในใจ สายตาของเขากระจ่างขึ้นด้วยแสงคมกริบ นั่นคือความคาดหวังของเขาต่ออนาคต

เขารู้ดีว่า ยังมีเส้นทางอีกยาวไกลที่ต้องเดิน แต่เขาก็เชื่อมั่นว่า เพียงแค่มีความมุ่งมั่นและความพากเพียร เขาจะต้องประสบความสำเร็จ

เพื่อเยี่ยชิว เขาต้องไม่ยอมถอยและต้องทำลายทุกอุปสรรค

เยี่ยหวู่ซวงขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านและสำรวจรอบๆ จนในที่สุด เขาก็พบว่า ในสระดาบไม่เพียงแต่ไม่มีเจตนาดาบแล้ว แม้แต่หยดน้ำก็ยังไม่มี

ไม่ถูกต้อง ตั้งแต่เขากระโดดลงไปในสระดาบ เขาก็ไม่ได้รู้สึกถึงน้ำแม้แต่น้อย

หมายความว่า น้ำในสระดาบที่เขาเห็นก่อนหน้านี้จริงๆ แล้วไม่เคยมีอยู่เลย มันเป็นภาพลวงตาลึกลับ

"ป๊อก!"

ทันใดนั้น อากาศรอบๆ เขาก็เหมือนกับคลื่นที่กระจายออกไป จากนั้น ตัวอักษรสีทองบางประโยคก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเยี่ยหวู่ซวง

"ขอแสดงความยินดี คุณได้สร้างร่างกายดาบหวู่ซวง!"

"ข้าทิ้งสมบัติเพื่อเจ้าที่นี่ หวังว่าเจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้"

"จงจำไว้ เวลาที่เหลือให้กับเยี่ยชิวไม่มากแล้ว!"

ตูม!

ตัวอักษรสีทองนั้นก็ระเบิดหายไป

"ร่างดาบหวู่ซวง?" เยี่ยหวู่ซวงขมวดคิ้ว นี่คือร่างกายที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่มันกลับตรงกับชื่อของเขาพอดี

"สมบัติอีกชิ้นอยู่ที่ไหน?"

เยี่ยหวู่ซวงมองไปรอบๆ แล้วพบว่าในสระดาบนั้นไม่มีสิ่งใดเลย จู่ๆ เขาก็จ้องไปที่กำแพงข้างหน้าและเดินไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขามาถึงกำแพง เขามองขึ้นไปและเห็นรอยสลักที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์รูนอย่างหนาแน่น

มันเรียกว่ารูปภาพ แต่จริงๆ แล้วมันดูเหมือนตัวอักษร

แต่หากจะเรียกว่าตัวอักษร มันกลับดูเหมือนรูปภาพ

เยี่ยหวู่ซวงพูดกับตัวเองว่า "รูปแบบนี้คล้ายกับอักษรลูกอ๊อด”

เขาจ้องดูมันอยู่นาน แต่ก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย

จากนั้น เขาก็หันไปมองรอบๆ

แต่ไม่พบอะไรเลย

"สมบัติที่ท่านผู้อาวุโสชิงอวิ๋นกล่าวถึงมันอยู่ที่ไหนกันแน่?" เยี่ยหวู่ซวงแสดงสีหน้าสงสัยออกมา

จากนั้น เขาก็หันกลับไปจ้องมองที่ลวดลายบนผนังอย่างตั้งใจ

ในสระดาบทั้งหมด มีเพียงกำแพงนี้ที่สลักลวดลาย เขาเชื่อว่าลวดลายเหล่านี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้โดยไม่มีเหตุผล

"สมบัติที่ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นพูดถึง น่าจะเกี่ยวข้องกับลวดลายเหล่านี้"

"แต่ลวดลายเหล่านี้มันหมายความว่าอะไร?"

เยี่ยหวู่ซวงจ้องมองไปที่ลวดลายบนกำแพง ซ้ำไปซ้ำมา แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย

ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวของเขา

"ลวดลายเหล่านี้อาจจะเกี่ยวข้องกับเจตนาดาบหรือเปล่า? ถ้างั้น ข้าจะลองปลุกพลังเจตนาดาบดูสักหน่อย?”

พูดแล้วก็ทำเลย

เยี่ยหวู่ซวงรีบกระตุ้นพลังชี่แท้ของเขาทันที ในช่วงเวลานั้นลำแสงเจตนาดาบหลายสายพุ่งออกจากร่างของเขา