“ผู้อาวุโสสูงสุด พวกเขาออกไปแล้ว!”
เยี่ยชิวและเยี่ยหวู่ซวงเพิ่งออกจากสถานที่สืบทอด เมื่อหยุนซานเห็นพวกเขา ก็เตือนจื่อหยางเทียนจุนซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่
อันที่จริง ด้วยการฝึกฝนของจื่อหยางเทียนจุน หยุนซานไม่จำเป็นต้องเตือนเขาเลย
“เร็วกว่าที่ฉันคาดไว้มาก”
จื่อหยางเทียนจุนลืมตาขึ้นและอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นเยี่ยหวู่ซวงและเยี่ยชิว
“ฮะ!”
จื่อหยางเทียนจุนเห็นในแวบแรกว่าการฝึกฝนของเยี่ยชิวพัฒนาขึ้นมาก และตอนนี้เขาสามารถผ่านพ้นความทุกข์ยากได้ทุกเมื่อ
สำหรับเยี่ยหวู่ซวง...…
ร่างของเขาดูสูงเป็นพิเศษในยามพระอาทิตย์ตก ทั้งคนแม้จะถูกยับยั้งไว้ แต่ก็เหมือนดาบ
“อาจารย์!”
“อาจารย์!”
เยี่ยชิวและเยี่ยหวู่ซวงมาหาจื่อหยางเทียนจุนแล้วทำความเคารพ
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้รับอะไรมากมายจากการเดินทางครั้งนี้” จื่อหยางเทียนจุนยิ้ม
เยี่ยชิวกล่าวว่า “ต้องขอบคุณอาจารย์ ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์ เราคงไม่สามารถเข้าสู่สถานที่สืบทอดได้”
เยี่ยหวู่ซวงยังกล่าวอีกว่า “ความเมตตาของอาจารย์ ลูกศิษย์จะไม่มีวันลืม”
“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องสุภาพ” จื่อหยางเทียนจุนถามเยี่ยชิว “เมื่อไหร่คุณจะกลายเป็นนักบุญ?”
“ไม่รีบ ผมตั้งใจว่าจะปักหลักอยู่สักพัก” เยี่ยชิวตอบ
จื่อหยางเทียนจุนพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “ดีแล้วที่คุณคิดแบบนั้น คุณเพิ่งจะทะลุผ่านทงเสินขั้นสูงสุดได้ไม่นานนี้ ถ้าคุณปักหลักอยู่สักพัก รากฐานของคุณก็จะแข็งแกร่งขึ้น”
“หวู่ซวง ร่างกายคุณเป็นอะไรไป?”
“ทำไมฉันถึงดูเหมือนร่างกายของคุณเปลี่ยนไปมาก?”
เยี่ยหวู่ซวงกล่าว “มีโอกาสเหลืออยู่จากผู้อาวุโสชิงอวิ๋นในสถานที่สืบทอด และฉันได้หลอมร่างดาบที่ไม่มีใครเทียบได้”
“ร่างดาบที่ไม่มีใครเทียบได้?” จื่อหยางเทียนซุนตกตะลึง
มีร่างพิเศษมากมายในโลกนี้ แต่เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับร่างดาบที่ไม่มีใครเทียบได้มาก่อน
หยุนซานก็ดูงุนงงเช่นกันและกล่าวว่า “ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับร่างดาบที่ได้มา ร่างดาบโดยกำเนิด แต่แล้วร่างดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ล่ะ?”
เยี่ยหวู่ซวงยิ้มเล็กน้อยและหมุนเวียนพลังชี่ที่แท้จริงอย่างเงียบๆ
ในทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ที่หลุดออกจากฝัก ปลดปล่อยแสงที่ยาวเป็นพันฟุต
เวลาเดียวกัน ผิวหนังของเขาก็ไหลเวียนด้วยเจตนาของดาบ เลือดเดือดพล่านเหมือนพลังดาบ และทั้งคนก็เหมือนดาบที่คมกริบอย่างยิ่ง
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือดวงตาของเขายังมีเจตนาดาบด้วย
ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยเจตนาดาบที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ทันใดนั้น ดวงตาของจื่อหยางเทียนจุนก็ลึกล้ำขึ้น จ้องมองไปที่เยี่ยหวู่ซวง และหลังจากมองไปสักพัก เขาก็เห็นประตู
“ผิวหนังทุกตารางนิ้วคมกริบเหมือนดาบ กระดูกทุกชิ้นแข็งราวกับเหล็ก เส้นผมทุกเส้นเต็มไปด้วยแสงดาบ และทุกจังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนใบมีดสั่นไหว”
“ร่างกายได้กลายเป็นร่างกายดาบ และความแข็งแกร่งของมันก็ไม่แพ้ดาบจักรพรรดิเลย”
“นี่คือร่างกายดาบที่ไม่มีใครเทียบได้หรือไง?”
“ทรงพลังมาก!”
หยุนซานตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของจื่อหยางเทียนจุน ร่างกายก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าดาบจักรพรรดิเลย...…
บ้าเอ้ย นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
“หวู่ซวง ร่างกายของคุณได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ และคุณได้สร้างร่างดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ ในอนาคต ความเร็วในการฝึกฝนของคุณจะเร็วขึ้น ดูเหมือนว่าการฝึกฝนจะตามข้าทันในไม่ช้า”
จื่อหยางเทียนซุนมองเยี่ยหวู่ซวงด้วยความโล่งใจ มีความสุข และอารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...