วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2293

ด้วย “แคร็ก” รอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนหินใต้เท้าของเยี่ยชิว เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและบินขึ้นไปในอากาศทันที

แคร็ก แคร็ก แคร็ก…...

เวลานี้ รอยแตกนับไม่ถ้วนปรากฏบนหิน

“เกิดอะไรขึ้น?”

เยี่ยชิวจ้องไปที่หินและกำหมัดด้วยมือขวาอย่างเงียบๆ พร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“แคร็ก!”

ทันใดนั้น หินก็แตกตรงกลาง กล่องไม้สีเข้มก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเยี่ยชิว

“กล่องนี้อาจเป็นสมบัติที่ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นทิ้งไว้ให้ฉันไหม?”

เยี่ยชิวไม่ได้หยิบกล่องไม้ทันที เขาสังเกตอย่างระมัดระวัง หลังจากยืนยันว่าไม่มีอันตราย เขาก็เหยียดฝ่ามือออกและคว้ากล่องไม้ผ่านอากาศ

มันเย็นเมื่อสัมผัส

ยิ่งไปกว่านั้น มันหนักมาก

“แปลกจัง ทำไมกล่องไม้ถึงหนักขนาดนั้น?”

เยี่ยชิวรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย รีบลืมตาขึ้นเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ในกล่องไม้?

อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาไม่สามารถทะลุผ่านกล่องไม้ได้เลย แต่ภายใต้ท้องฟ้า เขากลับพบว่ามีเส้นเจตนาดาบสานกันอยู่บนกล่องไม้

เจตนาดาบเหล่านี้เหมือนใยแมงมุมที่ห่อหุ้มกล่องไม้ไว้แน่น

“ผนึก!”

เยี่ยชิวเห็นมันในแวบแรก และไม่ลังเลเลย เขาดีดนิ้วและฟันผนึกด้วยพลังดาบ

โดยไม่คาดคิด ผนึกนั้นไม่ขยับเลย

“แข็งแรงมาก!” เยี่ยชิวตกใจ

ทันใดนั้นเอง ก็มีเส้นคำสีทองเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนกล่องไม้

“เลือดสิบหยดสามารถทำลายผนึกได้!”

เยี่ยชิวเม้มริมฝีปาก

เลือดสิบหยด แก่นแท้หนึ่งหยด ราคาของการปลดล็อกผนึกนั้นสูงเกินไปไหม?

แม้ว่าเขาจะบ่น แต่เขาก็รีบบีบเลือดสิบหยดจากนิ้วกลางของเขาและหยดลงบนกล่องไม้ทันที

ทันใดนั้น เขาก็เห็นเจตนาดาบบนกล่องไม้แตกทีละน้อยและหายไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตา

แคร็ก!

เยี่ยชิวเปิดกล่องไม้

ภายในกล่องไม้ มีเหรียญกลมสีม่วงขนาดเท่าฝ่ามือ

เยี่ยชิวหยิบเหรียญออกมาและพบว่าไม่ใช่กล่องไม้ที่หนัก แต่เป็นเหรียญที่มีน้ำหนักหลายพันปอนด์

ด้านหน้าของเหรียญถูกแกะสลักด้วยเมฆมงคล และด้านหลังถูกแกะสลักด้วยคำสองคำ

ราชาเทพ!

“เหรียญนี้คืออะไร?”

ทันทีที่เยี่ยชิวถามคำถามนี้ คำพูดอีกบรรทัดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

“เหรียญของราชาเทพ สามารถเข้าและออกจากตระกูลเทพได้อย่างอิสระ และสามารถปกปิดคำสาปของเทพได้”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นทิ้งสัญลักษณ์นี้ไว้ให้ฉันโดยตั้งใจ โดยรู้ดีว่าฉันมีคำสาปของเทพ แต่เขารู้ได้อย่างไร?”

“ช่างมันเถอะ อย่าคิดมาก”

“ความลึกลับทั้งหมดจะถูกเปิดเผยในสักวันหนึ่ง”

เยี่ยชิวใส่สัญลักษณ์ของราชาเทพลงในกล่องไม้ จากนั้นจึงใส่กล่องไม้ลงในถุงเฉียนคุน

“ฉันไม่รู้ว่ามีสมบัติอื่นอีกหรือไม่?” เยี่ยชิวพูดกับตัวเอง

ทันทีที่เขาพูดจบ ดวงตาของเขาก็มืดลงอย่างกะทันหันและเขารู้สึกเวียนหัว ก่อนที่เยี่ยชิวจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกเหมือนถูกพัดหายไปด้วยพลังที่ไหลเชี่ยวกราก

เมื่อเขาลุกขึ้นอีกครั้ง ก็มีแผ่นหินอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมคำว่า “เยี่ยชิว” สลักอยู่

“นี่ไม่ใช่เส้นทางแคบๆ ที่ฉันเดินมาก่อนหน้านี้เหรอ”

“ฉันออกมาแล้วเหรอ”

เมื่อเยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหู “ชิวเอ๋อร์”