วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2293

ด้วย “แคร็ก” รอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนหินใต้เท้าของเยี่ยชิว เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและบินขึ้นไปในอากาศทันที

แคร็ก แคร็ก แคร็ก…...

เวลานี้ รอยแตกนับไม่ถ้วนปรากฏบนหิน

“เกิดอะไรขึ้น?”

เยี่ยชิวจ้องไปที่หินและกำหมัดด้วยมือขวาอย่างเงียบๆ พร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“แคร็ก!”

ทันใดนั้น หินก็แตกตรงกลาง กล่องไม้สีเข้มก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเยี่ยชิว

“กล่องนี้อาจเป็นสมบัติที่ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นทิ้งไว้ให้ฉันไหม?”

เยี่ยชิวไม่ได้หยิบกล่องไม้ทันที เขาสังเกตอย่างระมัดระวัง หลังจากยืนยันว่าไม่มีอันตราย เขาก็เหยียดฝ่ามือออกและคว้ากล่องไม้ผ่านอากาศ

มันเย็นเมื่อสัมผัส

ยิ่งไปกว่านั้น มันหนักมาก

“แปลกจัง ทำไมกล่องไม้ถึงหนักขนาดนั้น?”

เยี่ยชิวรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย รีบลืมตาขึ้นเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ในกล่องไม้?

อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาไม่สามารถทะลุผ่านกล่องไม้ได้เลย แต่ภายใต้ท้องฟ้า เขากลับพบว่ามีเส้นเจตนาดาบสานกันอยู่บนกล่องไม้

เจตนาดาบเหล่านี้เหมือนใยแมงมุมที่ห่อหุ้มกล่องไม้ไว้แน่น

“ผนึก!”

เยี่ยชิวเห็นมันในแวบแรก และไม่ลังเลเลย เขาดีดนิ้วและฟันผนึกด้วยพลังดาบ

โดยไม่คาดคิด ผนึกนั้นไม่ขยับเลย

“แข็งแรงมาก!” เยี่ยชิวตกใจ

ทันใดนั้นเอง ก็มีเส้นคำสีทองเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนกล่องไม้

“เลือดสิบหยดสามารถทำลายผนึกได้!”

เยี่ยชิวเม้มริมฝีปาก

เลือดสิบหยด แก่นแท้หนึ่งหยด ราคาของการปลดล็อกผนึกนั้นสูงเกินไปไหม?

แม้ว่าเขาจะบ่น แต่เขาก็รีบบีบเลือดสิบหยดจากนิ้วกลางของเขาและหยดลงบนกล่องไม้ทันที

ทันใดนั้น เขาก็เห็นเจตนาดาบบนกล่องไม้แตกทีละน้อยและหายไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตา

แคร็ก!

เยี่ยชิวเปิดกล่องไม้

ภายในกล่องไม้ มีเหรียญกลมสีม่วงขนาดเท่าฝ่ามือ

เยี่ยชิวหยิบเหรียญออกมาและพบว่าไม่ใช่กล่องไม้ที่หนัก แต่เป็นเหรียญที่มีน้ำหนักหลายพันปอนด์

ด้านหน้าของเหรียญถูกแกะสลักด้วยเมฆมงคล และด้านหลังถูกแกะสลักด้วยคำสองคำ

ราชาเทพ!

“เหรียญนี้คืออะไร?”

ทันทีที่เยี่ยชิวถามคำถามนี้ คำพูดอีกบรรทัดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

“เหรียญของราชาเทพ สามารถเข้าและออกจากตระกูลเทพได้อย่างอิสระ และสามารถปกปิดคำสาปของเทพได้”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นทิ้งสัญลักษณ์นี้ไว้ให้ฉันโดยตั้งใจ โดยรู้ดีว่าฉันมีคำสาปของเทพ แต่เขารู้ได้อย่างไร?”

“ช่างมันเถอะ อย่าคิดมาก”

“ความลึกลับทั้งหมดจะถูกเปิดเผยในสักวันหนึ่ง”

เยี่ยชิวใส่สัญลักษณ์ของราชาเทพลงในกล่องไม้ จากนั้นจึงใส่กล่องไม้ลงในถุงเฉียนคุน

“ฉันไม่รู้ว่ามีสมบัติอื่นอีกหรือไม่?” เยี่ยชิวพูดกับตัวเอง

ทันทีที่เขาพูดจบ ดวงตาของเขาก็มืดลงอย่างกะทันหันและเขารู้สึกเวียนหัว ก่อนที่เยี่ยชิวจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกเหมือนถูกพัดหายไปด้วยพลังที่ไหลเชี่ยวกราก

เมื่อเขาลุกขึ้นอีกครั้ง ก็มีแผ่นหินอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมคำว่า “เยี่ยชิว” สลักอยู่

“นี่ไม่ใช่เส้นทางแคบๆ ที่ฉันเดินมาก่อนหน้านี้เหรอ”

“ฉันออกมาแล้วเหรอ”

เมื่อเยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหู “ชิวเอ๋อร์”

“ฮ่าฮ่าฮ่า..….” เยี่ยหวู่ซวงหัวเราะ

ตอนนี้ถึงคราวที่เยี่ยชิวจะสับสนและถามว่า “พ่อ พ่อหัวเราะอะไร?”

“ชิวเอ๋อร์ ลูกมีสายตาที่ดี” เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า “ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นให้โอกาสแก่พ่อในการตีดาบที่ไม่มีใครเทียบได้”

ดาบที่ไม่มีใครเทียบได้?

เยี่ยชิวไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

อย่างไรก็ตาม ชื่อนั้นฟังดูเท่มาก

“ขอแสดงความยินดีด้วยพ่อ” เยี่ยชิวมีความสุขอย่างจริงใจ

เยี่ยหวู่ซวงเหลือบมองและพบว่าการฝึกฝนของเยี่ยชิวพัฒนาขึ้นมาก เขาสามารถก้าวข้ามความทุกข์ยากและกลายเป็นนักบุญได้ทุกเมื่อ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ดูเหมือนว่าลูกจะได้รับอะไรมากมายจากการเดินทางครั้งนี้”

เยี่ยชิวไม่ได้ปิดบัง เพราะเยี่ยหวู่ซวงเป็นคนที่ใกล้ชิดเขาที่สุดในโลกนี้ และเลือดก็ข้นกว่าน้ำ

“ครั้งนี้ผมได้รับอะไรมากมายจริงๆ” เยี่ยชิวบอกเยี่ยหวู่ซวงทุกอย่างเกี่ยวกับประสบการณ์ของเขาในสถานที่สืบทอด จากนั้นก็พูดว่า “ยังไงก็ตาม พ่อ ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นบอกผมว่า ผมจะต้องเป็นจักรพรรดิภายในหนึ่งร้อยปี ไม่เช่นนั้นโลกฝึกฝนจะไม่มีอยู่อีกต่อไป”

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า “ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นก็บอกเรื่องนี้กับพ่อเช่นกัน และบอกพ่อให้กลายเป็นจักรพรรดิภายในห้าสิบปี”

“ห้าสิบปี?” เยี่ยชิวตกใจ สูดหายใจเข้าลึกๆ และถามว่า “พ่อ พ่อทำได้ไหม?”

“พ่อจะทำให้ดีที่สุด” เยี่ยหวู่ซวงกล่าวเสียงดัง เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่น

ชีวิตของผู้ชายไม่ใช่เพื่อรับใช้พ่อแม่และลูกๆ ของเขาหรือ?

สำหรับเยี่ยชิว เขาต้องกลายเป็นจักรพรรดิภายในห้าสิบปี มิฉะนั้น เยี่ยชิวจะต้องตาย

เยี่ยหวู่ซวงตบไหล่เยี่ยชิวและพูดว่า “ชิวเอ๋อร์ ลูกก็ต้องสู้ๆเข้าไว้นะ”

“ผมจะพยายาม” เยี่ยชิวพยักหน้าอย่างจริงจังและกล่าวว่า “ก่อนที่ผมจะได้พบกับผู้อาวุโสชิงอวิ๋น ผมมีความสงสัยมากมายในใจ หลังจากพบเขา ผมมีความสงสัยมากกว่าเดิม”

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า “จงตั้งสติ มุ่งสู่อนาคต ทิ้งสิ่งรบกวนใจ และก้าวเดินต่อไปอย่างกล้าหาญ”

เยี่ยชิวรู้ว่าเยี่ยหวู่ซวงกำลังปลอบโยนเขาอยู่ บอกเขาว่าอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป เขาจึงยิ้มและพูดว่า “พ่อ เราจะออกไปกันไหม?”

เยี่ยหวู่ซวงยิ้มและพยักหน้า “ตกลง!”

ในขณะนั้น พ่อและลูกชายก็ออกจากสถานที่สืบทอด