เยี่ยชิวรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย แต่มือของเขาไม่หยุด
“สามี อย่าแตะ ดื่มอีกหน่อย” หยุนซีเร่งเร้าให้เขาดื่ม
“ฉันดื่มไม่ได้แล้ว ถ้าดื่มอีก ฉันจะเมา” เยี่ยชิวกล่าว
“งั้นฉันป้อนคุณได้ไหม?” หยุนซีจิบเหล้าแล้วป้อนเข้าปากเยี่ยชิว
ด้วยวิธีนี้ โถเหล้าวิเศษก็หมดลงอย่างรวดเร็ว
เยี่ยชิวรู้สึกเวียนหัวมากขึ้น แต่เขากลับชอบมันมาก ผู้ชายคนไหนๆ ก็รู้สึกมีความสุขมากที่ถูกกอดเหมือนเขา ไม่ต้องพูดถึงสาวงามสองคน
“สามี ดื่มซุปหน่อย ซุปจะทำให้ท้องอุ่น” นางฟ้าไป๋ฮวาอ่อนโยนมาก เสิร์ฟซุปหนึ่งชามให้เยี่ยชิว และป้อนอาหารเยี่ยชิวด้วยช้อนเล็กๆ
“สามี รสชาติดีไหม?” นางฟ้าไป๋ฮวาถามขณะป้อนอาหาร
เยี่ยชิวพูดอย่างเมามาย “รสชาติดี”
“งั้นดื่มอีกหน่อย” นางฟ้าไป๋ฮวายังคงป้อนให้เขา
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เยี่ยชิวรู้สึกเวียนหัวหลังจากดื่มซุป และร่างกายของเขาก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“สามี คุณจะไปเร็วๆ นี้ไหม?” หยุนซีถาม
“ใช่” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันวางแผนจะออกจากนิกายดาบชิงอวิ๋นและไปที่จงโจวในอีกสองวันข้างหน้า”
หยุนซีกล่าวอีกครั้ง “สามี ฉันยังไม่เคยไปจงโจว คุณพาฉันกับน้องเยว่เอ๋อร์ไปด้วยได้ไหม?”
“ไม่” เยี่ยชิวกล่าว “จงโจวไกลมาก และฉันไม่รู้ว่าจงโจวเป็นยังไง การพาพวกคุณไปด้วยอาจทำให้พวกคุณตกอยู่ในอันตรายได้”
“นี่คือค่ายฐานทัพของนิกายดาบชิงอวิ๋น อาจารย์ พ่อ และพ่อตาของฉันอยู่ที่นี่ ไม่มีที่ไหนปลอดภัยไปกว่าที่นี่อีกแล้ว”
“พวกคุณอยู่ที่นี่เถอะ!”
ใบหน้าที่สวยงามของหยุนซีมืดลงและเธอกล่าวว่า “แต่ฉันทนทิ้งคุณไม่ได้”
นางฟ้าไป๋ฮวายังกล่าวอีกว่า “ฉันก็ทนทิ้งคุณไม่ได้เหมือนกัน”
เยี่ยชิวโอบกอดผู้หญิงทั้งสองและปลอบใจ “ถ้าความรักคงอยู่ชั่วนิรันดร์ ทำไมเราต้องอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนด้วย?”
“อย่ากังวล ฉันจะกลับมาพบพวกคุณเมื่อฉันทำงานเสร็จ”
“พวกคุณอยู่บ้านดีๆ นะ และอย่าลืมอาบน้ำต้อนรับฉันเมื่อฉันกลับมา.….. เฮ้ ฉันดูเหมือนจะดื่มมากเกินไป และหัวของฉันเริ่มเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ”
ผู้หญิงทั้งสองสบตากัน
หยุนซีกล่าวว่า “สามี ให้เราพาคุณนอนลงเถอะ”
“อืม” เยี่ยชิวลุกขึ้นยืน แต่เขารู้สึกเวียนหัวและนั่งลงอีกครั้ง
นางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซีพยุงเยี่ยชิวทางซ้ายและขวาและมาที่เตียง
เยี่ยชิวรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้นเรื่อยๆ ราวกับลูกไฟที่กำลังลุกไหม้ แรงกระตุ้นที่แตกต่างก็พุ่งตรงไปที่จิตใจ โดยไม่พูดอะไร เขาคว้ามือของนางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซีด้วยมือทั้งสองข้างแล้วดึงอย่างแรง ทันใดนั้น ผู้หญิงทั้งสองก็ล้มลงข้างๆ เขา
หลังจากนั้นไม่นาน เยี่ยชิวก็หันตัวและเตรียมที่จะลงมือทำ แต่ถูกนางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซีผลักออกไป
“สามี ดูสิว่าคุณใจร้อนแค่ไหน”
“คุณพักก่อน เราจะไปอาบน้ำ”
หลังจากพูดจบ ผู้หญิงทั้งสองก็ออกจากเยี่ยชิว
อย่างไรก็ตาม พวกเธอไม่ได้อาบน้ำ แต่กลับออกจากห้องไปโดยตรง
หลังจากออกไปแล้ว ผู้หญิงทั้งสองก็เคาะประตูของลู่หลัว
ตงตง!
“ลู่หลัว ฉันเอง” นางฟ้าไป๋ฮวาพูด
หลังจากนั้นไม่นาน ประตูก็เปิดออก ผมของลู่หลัวก็เปียก และเธอก็สวมชุดบางๆ เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จและมีกลิ่นจาง ๆ
“คุณยังไม่ได้นอนเหรอ?” นางฟ้าไป๋ฮวาประหลาดใจเล็กน้อย
ลู่หลัวคิด คุณและคุณชายเย่ส่งเสียงดังมาก ฉันจะนอนได้ยังไง?
ลู่หลัวพูดว่า “ยังไม่เลย กงจู่ พี่ซีเอ๋อร์ พวกคุณมีอะไรจะคุยกับฉันไหม"
หยุนซีพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
ลู่หลัว ฉังเซิงเมาแล้ว โปรดไปที่ห้องของฉันเพื่อช่วยดูแลเขา พี่เยว่เอ๋อร์และฉันจะออกไปทำบางอย่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...