วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2297

การต่อสู้ครั้งนี้ เยี่ยชิวไม่ทำอะไรเลย

เขาอยู่คนเดียว เผชิญหน้ากับการโจมตีของคนสองคน และถูกกดจนตาย และไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้ตอบโต้

การต่อสู้ครั้งนี้ก็ดุเดือดเช่นกัน

มีบทกวีมาพิสูจน์

เมื่อมองดูธนูและลูกศรที่ยิงมาจากระยะไกล

สั่นสะท้านในความมืด

เมื่อมองดูฉังเอ๋อที่บินไปยังดวงจันทร์จากระยะใกล้

หญิงสาวสวยมีใบหน้าเหมือนดอกท้อ

??

บางครั้งก็ร้องไห้และบ่น

บางครั้งก็สุขบนใบหน้า

เมื่อรุนแรง มันก็เหมือนดินถล่มและคลื่นสึนามิ

ตื่นเต้นและบ้าคลั่งอย่างกะทันหัน...…

(คำห้าพันคำถูกละเว้นที่นี่ โปรดกรอกช่องว่างด้วยตัวคุณเอง)

ไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหน ในที่สุดการต่อสู้ก็หยุดลง และในห้อง นอกจากเสียงหอบหายใจ ก็ได้ยินเพียงเสียงเต้นของหัวใจของกันและกันเท่านั้น

หยุนซีและนางฟ้าไป๋ฮวา สองสาวงาม ซุกตัวอยู่กับเยี่ยชิวทางซ้ายและขวา

“สามี ชอบไหม?” หยุนซีถามอย่างอ่อนโยน

“ไม่ชอบ” เยี่ยชิวทำหน้าเคร่งขรึมโดยตั้งใจ

“หลังจากทั้งหมดนี้ คุณยังไม่ชอบอยู่เหรอ?” หยุนซีถาม “แล้วคุณต้องการอะไร?”

“พวกคุณไม่ต่องขยับ ฉันจะจัดการเอง” เยี่ยชิวพูด พลิกตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้น...…

ทำคะแนนได้สองครั้ง!

ไม่นาน เสียงของนกขมิ้นและนกนางแอ่นก็ดังขึ้นในม่าน และมันดังอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อระดับการฝึกฝนของเยี่ยชิวดีขึ้น พลังการต่อสู้ของเขาก็กลายเป็นเรื่องน่ากลัวมาก และเขาก็เปิดฉากโจมตีด้วยพายุรุนแรง

หยุนซีและนางฟ้าไป๋ฮวาเป็นเหมือนภรรยาน้อยที่ประพฤติตัวดี ร่วมมือกับเขาอย่างแข็งขันและแสดงด้านที่มีเสน่ห์ของพวกเธอออกมา

สำเร็จแล้ว

ผู้หญิงทั้งสองออกจากอ้อมแขนของเยี่ยชิวและเริ่มสวมเสื้อผ้า

“เย่วเอ๋อร์ ซีเอ๋อร์ พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่”

เยี่ยชิวดูสับสน

ตอนนี้ไม่ควรพักผ่อนหรือ?

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดอย่างอ่อนโยน “คุณเหนื่อยไหม? พักผ่อนก่อน เราจะทำของขบเคี้ยวตอนเที่ยงคืนและดื่มกับคุณ”

เยี่ยชิวไม่หิว แต่เมื่อคิดว่าเขากำลังจะออกจากนิกายชิ

อวิ๋นและไม่รู้ว่าจะกลับมาได้เมื่อไหร่ การได้คุยกับพวกเขาคงจะดีไม่ใช่น้อย ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเห็นด้วย

“โอ๊ย.…..” หยุนซีกรีดร้องขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเธอลุกจากเตียงและเกือบจะล้มลงกับพื้น

เยี่ยชิวรีบพยุงหยุนซีและถามว่า “ซีเอ๋อร์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“เป็นความผิดของคุณทั้งหมด” หยุนซีจ้องเยี่ยชิวอย่างเขินอาย

เยี่ยชิวรู้ตัวขึ้นมาทันใดและมองไปที่อีกด้าน นางฟ้าไป๋ฮวาขมวดคิ้วเป็นระยะๆ ดูเจ็บปวด

“ซีเอ๋อร์ เยว่เอ๋อร์ พวกคุณไม่ต้องลำบาก ฉันไม่หิวแล้ว” เยี่ยชิวพูดว่า “มานั่งคุยกันที่นี่เถอะ โอเคไหม?”

“ไม่!” ผู้หญิงทั้งสองพูดพร้อมกัน

เยี่ยชิว “……”

หยุนซีกล่าวว่า “คืนนี้พวกคุณดื่มเหล้าและกินเนื้อกันเยอะมาก ส่วนพี่สาวเยว่เอ๋อร์กับฉันก็กินไม่พอ”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “ฉันก็หิวเหมือนกัน”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ...…” เยี่ยชิวกล่าวอย่างเกรงใจ “พวกคุณดูเหนื่อยมาก คุณควรพักผ่อน ฉันจะทำอาหารเย็นให้พวกคุณคุณ”

หลังจากนั้น ก็กำลังจะลุกขึ้น

“ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวอย่างวิตกกังวล

เยี่ยชิวมองเธอด้วยสายตาที่สับสน

หยุนซีเดินตามไปและกล่าวว่า “พี่เยว่เอ๋อร์ทำอาหารเก่ง ฉันอยากกินสิ่งที่เธอทำ”

เยี่ยชิวมองหยุนซีด้วยสายตาที่สับสนอีกครั้ง

เยว่เอ๋อร์ทำอาหารเก่งเหรอ?

กำลังล้อเล่นอะไร

“โอเค พักผ่อนเถอะ เราจะทำอาหารเย็นกัน” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวและดึงหยุนซีออกจากประตู

เพราะไม่มีห้องครัวในห้อง

เยี่ยชิวมองไปทางด้านหลังของพวกเธอ ขณะที่ออกไปด้วยสีหน้าสับสน

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ?”