วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 230

ชิงหลงหยุดอยู่ในที่โล่งห่างจากศัตรูยี่สิบเมตร พูดอย่างหยิ่งผยอง : “พวกแกมีคนมาแค่นี้ เป็นการส่งมาตายเหรอ”

ทันใดนั้นทำให้ศัตรูโกรธอย่างมาก

“ชิงหลง พูดจาโอ้อวดไม่กลัวกัดโดนลิ้นตัวเองเหรอ”

ผู้อาวุโสใหญ่เว่ยเล่อหรันของลัทธิแม่มดพูดดูถูก : “พวกเรามีคนแปดคน แต่พวกแกมีคนแค่สามคน นอกจากนี้ยังมีขันทีที่ไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้อีกด้วย ฉันว่าพวกแกต่างหากที่มารนหาที่ตาย”

“คนพาลกลุ่มหนึ่ง ก็คู่ควรมาพูดจาใหญ่โตต่อหน้าฉันเหรอ” ชิงหลงมีพลังมาก ชี้ไปที่เว่ยเล่อหรันและพูด : “ถ้าหากแกไม่พอใจ เข้ามาได้เลย ฉันจะส่งแกไปเจอพญายม”

“มีปรมาจารย์มากมายรอบตัวผู้อาวุโสอย่างฉัน ไม่จำเป็นต้องลงมือ เพียงแค่ส่งคนใดคนหนึ่งออกไป ก็สามารถเอาชีวิตแกได้”

ต่อจากนั้น เว่ยเล่อหรันถามคนข้างกาย : “พวกนายใครยินดีไปต่อสู้กับชิงหลง”

“ผมเอง”

เสียงที่เย็นชาหนึ่งดังขึ้น ต่อจากนั้น ก็มองเห็นโรนินต้าตงคนหนึ่งก้าวออกมา

“น้องชายเมดะ รบกวนแล้ว” เว่ยเล่อหรันโค้งคำนับ พูดอย่างเกรงใจ

โรนินต้าตงอืมหนึ่งที เดินตรงไปทางชิงหลง

“ได้ยินมานานแล้วว่าทูตชิงหลงของจีนมีทักษะสูงในด้านศิลปะการต่อสู้ วันนี้ฉันโชคดีที่ได้เรียนรู้ เป็นความโชคดีของฉันจริงๆ”

โรนินต้าตงคนนั้นพูดภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว

“ชื่ออะไร” ชิงหลงถามอย่างหยิ่งผยอง

“ฉันชื่อคาเมดะ อิจิโร่ มาจากวาคายามะ อาจารย์คือ กงเปิ่นหวู่ฉาง” ตอนที่โรนินต้าตงพูดชื่ออาจารย์ของเขาออกมา ท่าทางดูภาคภูมิใจเล็กน้อย

“กงเปิ่นหวู่ฉางเป็นใครเหรอ” เยี่ยชิวถามผู้อมตะชางเหม่ย

ผู้อมตะชางเหม่ยตอบกลับ : “กงเปิ่นหวู่ฉาง คือปรมาจารย์อันดับหนึ่งของวาคายามะ เป็นที่รู้จักในนามเทพเจ้าแห่งต้าตง”

ซู——

เยี่ยชิวพ่นลมหายใจเย็น

ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนญี่ปุ่นคนนี้ดูภูมิใจมาก ที่แท้เป็นลูกศิษย์ของเทพเจ้าแห่งต้าตง!

ชิงหลงพูดกับคาเมดะ อิจิโระ : “นามสกุลของแกไม่เลว แต่ว่าชื่อของแกตั้งได้ไม่ดี แกน่าจะชื่อลูกเต่า”

ทันใดนั้น ใบหน้าของคาเมดะ อิจิโระเต็มไปด้วยความโกรธ

เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจว่าชิงหลงกำลังดูถูกเขา

“ซีน่า!” ภาษาต้าตงคือรนหาที่ตาย

อิจิโระ ทาคุตะคำรามด้วยความโกรธ ดึงดาบซามูไรออกมาจากเอว วางท่าทาง

ชิงหลงดูถูกอย่างมาก พูดกับเว่ยเล่อหรัน : “ฉันว่าแกลงมือด้วยตัวเองดีกว่า ขยะคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”

“ซีน่า!”

คาเมดะ อิจิโร่คำรามด้วยความโกรธอีกครั้ง ถือดาบซามูไรด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพุ่งไปทางชิงหลง เพราะว่าความเร็วนั้นเร็วเกินไป ทำให้ใบเมเปิ้ลที่อยู่บนพื้นปลิวไปด้วย

ทันใดนั้น ใบเมเปิ้ลบินอย่างบ้าคลั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ชิงหลงยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ รอให้หลังจากที่อิจิโระ ทาคุตะเข้ามาใกล้ ค่อยต่อยออกไปหนึ่งหมัด

ทันใดนั้น มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ตุ้ม!

ร่างของคาเมดะ อิจิโระกลายเป็นควันเขียวก้อนหนึ่ง หายไปอย่างน่าประหลาดต่อหน้าชิงหลง

“นินจา!”

เยี่ยชิวตะลึง

ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นนินจาในภาพยนตร์และละครโทรทัศน์เท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่า วันนี้จะสามารถเห็นด้วยตาตัวเอง ชั่วขณะหนึ่งความสนใจอย่างมากเกิดขึ้น

“เพียงแค่เทคนิคเล็กๆเท่านั้น อยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่ง วิชานินจาเป็นเพียงเสือกระดาษเท่านั้น” ผู้อมตะชางเหม่ยพูดอย่างดูถูก ดูเหมือนว่าดูถูกนินจาอย่างมาก

ซ่า——

ทันใดนั้น แสงเย็นหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังชิงหลง ฟันไปที่หลังหัวของชิงหลง

การฟันครั้งนี้ถ้าหากฟันโดนล่ะก็ ชิงหลงตายอย่างไม่ต้องสงสัย