วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 233

เยี่ยชิวหลบอยู่ท่ามกลางป่าเมเปิ้ล เมื่อได้ยินว่าผู้อมตะชางเหม่ยจะหาคนมาทดสอบดาบกับเชียนซานเสวี่ย เขาก็ตระหนักได้ว่าท่าจะแย่แล้ว อย่างที่คาด ชายชราคนนั้นก็เรียกชื่อของเขาออกมา

“ตะเฒ่าที่อาศัยไม่ได้”

เยี่ยชิวแอบด่าในใจ

เดิมที เขาอยากหลบอยู่ในป่าเมเปิ้ลไม่ออกไปชั่วคราว รอจนกว่าการต่อสู้ขั้นเด็ดขาดจะเริ่มต้นขึ้น เขาค่อยย่องออกมาลอบโจมตี ใช้วิธีการที่ไม่ทันตั้งตัวฆ่าศัตรูไปหนึ่งคน ลดแรงกดดันให้ชิงหลงพวกเขา

ตอนนี้ผู้อมตะชางเหม่ยเรียกเขาออกมา นี่เป็นการเปิดเผยเขาโดยตรงไม่ใช่เหรอ

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เยี่ยชิวก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน

มือทั้งคู่ของเขาล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง เดินออกจากต้นเมเปิลด้วยความผยองอย่างมาก

ทันใดนั้น ดวงตาสิบกว่าคู่หยุดอยู่บนตัวเขา

เยี่ยชิวรู้สึกราวกับว่ามีตาข่ายขนาดใหญ่ ห้อยอยู่เหนือหัวของเขา ทำให้การหายใจของเขาล้วนแล้วติดขัดเล็กน้อย

ต้องรู้ว่า คนเหล่านี้ล้วนแล้วเป็นปรมาจารย์ แรงกดดันของทุกคนล้วนแล้วน่ากลัวอย่างมาก

ยิ่งกว่านั้น และยังมีปรมาจารย์มากขนาดนี้มารวมตัว ความกดดันสามารถจินตนาการได้

“เยี่ยชิว นายมาได้ยังไง ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้นายมา” ไท้เจี่ยนพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เยี่ยชิวพูด : “ไท้เจี่ยน นี่คือการต่อสู้ความเป็นความตายของหลงเหมิน ทำไมผมถึงไม่สามารถเข้าร่วมได้ล่ะ ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง ผมก็จะเข้าร่วมและถอยไปพร้อมกับคุณ”

“นาย.....”

ไท้เจี่ยนใช้นิ้วมือชี้เยี่ยชิว โกรธอย่างมาก แต่เมื่อเขาคิดถึงเยี่ยชิวพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อต่อสู้เคียงข้างเขา เขาตำหนิเยี่ยชิวไม่ลงเล็กน้อย

“ช่างเถอะ เดี๋ยวนายก็ระวังด้วยแล้วกัน” ไท้เจี่ยนพูดเตือน

“ผมจะระวังตัว” เยี่ยชิวพยักหน้า หลังจากนั้นจ้องไปทางผู้อมตะชางเหม่ยอย่างไม่พอใจและพูด : “เรียกผมทำไม”

“แน่นอนเป็นเพราะมีเรื่องดีๆ” ผู้อมตะชางเหม่ยชี้ไปทางเชียนซานเสวี่ย พูดกับเยี่ยชิว : “ฉันจะแนะนำให้นายรู้จัก นี่คือหัวหน้าสำนักของสำนักสุ่ยเยวี่ยแห่งประเทศต้าตง เชียนซานเสวี่ย”

“อ้อ” เยี่ยชิวอ้ออย่างไม่แยแส

ผู้อมตะชางเหม่ยเห็นสีหน้าของเยี่ยชิวสงบอย่างมาก พูดเตือน : “นายอย่าดูถูกเธอนะ เธอเป็นอาจารย์สอนปรมาจารย์ดาบของจักรพรรดิต้าตง และยังเป็นอัจฉริยะนักดาบที่หาได้ยากในต้าตงมานานนับศตวรรษ เป็นที่รู้จักในฐานะปรมาจารย์อันดับหนึ่งในหมู่รุ่นเดียวกันของต้าตง แน่นอน นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอเป็นเทพธิดาประจำชาติของประเทศต้าตง”

“นายรู้ความหมายของเทพธิดาคืออะไรไหม”

“ถ้าหากใช้หนึ่งคำมาอธิบาย ก็คือสวย ถ้าใช้สองคนมาธิบาย ก็คือสวยมาก ถ้าหากใช้สามคำมาอธิบาย ก็คือสวยอย่างมาก ถ้าหากใช้สี่คำมาอธิบาย.....”

“พอได้แล้ว ตกลงคุณต้องการพูดอะไรกันแน่” เยี่ยชิวขัดจังหวะผู้อมตะชางเหม่ยอย่างเหลืออด

ผู้อมตะชางเหม่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เธอเดินทางจากแดนไกลมาถึงประเทศจีน ก็เพื่อหาปรมาจารย์มาทดสอบดาบ ฉันรู้สึกว่านายสามารถประลองกับเธอได้”

เยี่ยชิวเหลือบมองเชียนซานเสวี่ยหนึ่งที แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเย็นชา หยิ่ง และมีไหวพริบ แต่เธอก็ค่อนข้างเย้ายวนใจ แต่เขาเข้าใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นปรมาจารย์แน่นอน

นอกจากนี้ ยังเป็นสุดยอดปรมาจารย์

อย่างน้อยทักษะก็ไม่อ่อนแอไปกว่าปรมาจารย์อันดับมังกร!

ถ้าหากต่อสู้กับเธอ ฉันจะสามารถชนะได้ไหม

เยี่ยชิวไม่มีความมั่นใจแม้แต่นิดเดียว

“ผมมาช่วยไท้เจี่ยนนะ ไม่ใช่มาทดสอบดาบกับคนอื่น” เยี่ยชิวพูด

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เสียงของเขาเพิ่งสิ้นสุดลง ก็ได้ยินเสียงของเชียนซานเสวี่ยดังขึ้น : “ผู้อาวุโส ท่านต้องการให้เขามาทดสอบดาบกับฉันเหรอ”

“ทำไม ไม่ได้เหรอ” ผู้อาวุโสถามด้วยรอยยิ้ม

“เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน” เชียนซานเสวี่ยพูดอย่างหยิ่งผยอง : “แม้แต่ดาบเดียวของฉันเขาก็ป้องกันไม่อยู่ ฉันว่าท่านลงมือด้วยตัวเองดีกว่า”

เยี่ยชิวเลิกคิ้ว มองไปทางเชียนซานเสวี่ยอีกครั้ง คิดในใจ ผู้หญิงคนนี้อายุไม่มาก หน้าอกก็ไม่ใหญ่ แต่คำพูดคำจาค่อนข้างโอ้อวด

ผู้อมตะชางเหม่ยพูด : “หัวหน้าสำนักเชียนซาน เธออย่าดูถูกเยี่ยชิว เขาเป็นอันดับหนึ่งของประเทศจีนที่มีทักษะทางการแพทย์ในรอบร้อยปี พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของเขา แม้ต่แชมป์อย่างโหวเซียวจิ่วก็เทียบไม่ได้”

“เขาเหรอ” เชียนซานเสวี่ยหัวเราะอย่างดูถูก

ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น แม้แต่เว่ยเล่อหรันและคนอื่นๆ ก็ต่างคิดว่าผู้อมตะชางเหม่ยกำลังพูดไร้สาระ

“เยี่ยชิวเหรอ คลานออกมาจากไหนเหรอ ไม่เคยได้ยิน”

“เป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง ก็กล้าพูดว่าเป็นอันดับหนึ่งในประเทศจีนที่มีทักษะทางการแพทย์ในรอบร้อยปี พูดจาไร้ยางอาย”

“พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่แม้แต่เซียวจิ่วก็เทียบไม่ได้ เป็นการขี้โม้ที่ไม่เขียนโครงร่างจริงๆ”

ทุกคนหัวเราะเยาะ

ในเวลานี้ เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้า พูด : “หัวหน้าสำนักเชียนซาน พวกเรามาเดิมพันกันเป็นยังไง”

เชียนซานเสวี่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เดิมพันอะไร”

“คุณบอกว่าฉันป้องกันดาบเดียวของคุณไม่ได้ อย่างนั้นพวกเราเดิมพันด้วยสามดาบแล้วกัน ถ้าหากผมสามารถป้องกันสามดาบของคุณได้ คุณก็มาเป็นเมียของผม” มุมปากของเยี่ยชิวยุกขึ้นเล็กน้อย : “เมียน้อยนะ!”

อะไรนะ

ทั่วทั้งสถานที่อึ้งอยู่กับที่

ผู้อมตะชางเหม่ยตกใจจนตาแทบจะถลนออกมาแล้ว แอบพูด เด็กคนนี้ไร้ยางอายยิ่งกว่าฉัน

คาดไม่ถึงว่าจะให้เชียนซานเสวี่ยมาเป็นเมียของเขา นอกจากนี้ยังเป็นเมียน้อย นายแม่งบ้าผู้หญิงเกินไปแล้วมั้ง!

รู้ไหมว่าเชียนซานเสวี่ยเป็นใคร

เธอเป็นถึงหัวหน้าสำนักของสำนักสุ่ยเยวี่ย เทพธิดาประจำชาติต้าตง ปรมาจารย์ดาบอัจฉริยะ.....

เธอจะมาเป็นเมียน้อยของนายเหรอ

ฝันไปเถอะ!

อย่างที่คาด ได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว สีหน้าของเชียนซานเสวี่ยเย็นชามากกว่าเดิม พูดอย่างเยือกเย็น : “คำพูดคำจาไม่เบาเลยนะ ในเมื่อนายมีความมั่นใจขนาดนั้น งั้นก็.....”

“คุณต้องการให้ผมสู่ขอคุณกลับบ้านเดี๋ยวนี้ใช่ไหม” เยี่ยชิวพูดต่อจากคำพูดของเชียนซานเสวี่ย ใช้น้ำเสียงที่ถอนหายใจพูดกับเชียนซานเสวี่ย : “แม้ว่าคุณอยากกลายเป็นเมียของผมเดี๋ยวนี้เลย แต่น่าเสียดายอย่างมาก ผมไม่สามารถสู่ขอคุณได้ชั่วคราว เพราะว่า คุณยังไม่ผ่านบททดสอบของผม”

อะไรนะ ยังมีบททดสอบ

ทุกคนตกตะลึง

เยี่ยชิวมองเชียนซานเสวี่ย พูดอย่างจริงจัง : “ไม่ใช่ใครก็สามารถกลายเป็นเมียของผมได้ ถ้าหากอยากกลายเป็นเมียของผม จำเป็นต้องเป็นไปตามเงื่อนไขหลายประการ”

“ข้อหนึ่ง ก็คือจำเป็นต้องมีหน้าตาสวย หุ่นดี ในจุดนี้คุณเป็นไปตามเงื่อนไข โดยเฉพาะออร่า ผมพอใจอย่างมาก”

“ข้อสอง จำเป็นต้องเชื่อฟังผม ผมบอกว่าเธอจะไม่มีทางบอกสอง ผมบอกให้ไปเหนือเธอจะไม่มีทางไปใต้ อย่าสร้างปัญหากับผมอย่างไร้เหตุผล ห้ามแสดงสีหน้ากับผม ได้ยินมาว่าผู้หญิงต้าตงของพวกคุณล้วนแล้วเป็นคนมีจิตใจดีงาม อ่อนโยนต่อผู้ชายของตัวเองอย่างมาก ในจุดนี้คุณก็น่าจะทำได้ใช่ไหม”

“ข้อสาม ก็คือต้องมีเงินเลี้ยงผม คุณเป็นปรมาจารย์ดาบของจักรพรรดิ และยังเป็นหัวหน้าสำนักพรรคหนึ่ง เลี้ยงผมน่าจะไม่เป็นปัญหาใช่ไหม”

“สำหรับข้อที่สี่ เป็นความต้องการของแม่ผม เมียของผม จำเป็นต้องเกิดลูกให้ครอบครัวของพวกเรา”

“สิ่งเหล่านี้ คุณสามารถทำได้ไหม”

เยี่ยชิวเพิ่งพูดจบ คนของฝั่งเว่ยเล่อหรันก็มีการด่าขึ้นมา

“ก็ไม่ฉี่แล้วส่องหน้าตัวเองดู แกเป็นสินค้าแบบไหน แม่งเป็นคางคกอยากกินเนื้อหงส์จริงๆ”

“ฉันว่าเด็กคนนี้สมองมีปัญหาแน่นอน”

“ฉันแทบรอไม่ไหวอยากจะตบเขาตายด้วยฝ่ามือเดียว”

“งี่เง่า!” ซานเปิ่นตะโกนใส่เยี่ยชิวด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตร : “ผู้ที่ดูหมิ่นเทพธิดา จะถูกหั่นเป็นพันๆชิ้น”

เยี่ยชิวกวาดมองคนกลุ่มนั้นหนึ่งที พูดอย่างดูถูก : “พวกแกมีสิทธิ์อะไรมาตะคอกใส่ฉัน คนไร้ค่ากลุ่มหนึ่ง มีปัญญาพวกแกก็เหมือนกับฉันแบบนี้ หาเมียน้อยที่สวยขนาดนี้หนึ่งคนสิ!”

แม่ง!

เว่ยเล่อหรันและคนอื่นๆโกรธอย่างมาก

ซานเปิ่นก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ทนไม่ไหวจนเตรียมจะลงมือกับเยี่ยชิว อย่างไรก็ตาม เชียนซานเสวี่ยกลับลงมือก่อนแล้ว