วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2375

“อะไรนะ?”

เยี่ยชิวลุกพรวดขึ้น สีหน้าตกตะลึง

เขานึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าจักรพรรดิต้าโจวเป็นบ้าอะไรไป ถึงได้อยากให้องค์หญิงหนิงอันแต่งงานกับเขา?

เจ้าวัวต้าลี่และหนานกงเสี่ยวเสี่ยวเองก็ดูงุนงงไม่แพ้กัน

“จักรพรรดิต้าโจวช่างเด็ดขาดจริงๆ ถึงได้ออกพระราชโองการเร็วขนาดนี้” อมตะชางเหม่ยลอบยิ้มอย่างพอใจ

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวมองไปที่เยี่ยชิว แล้วถามข้ารับใช้ว่า “ในพระราชโองการพูดอะไรอีกบ้าง?”

ข้ารับใช้ตอบว่า “พระราชโองการกล่าวว่า พรุ่งนี้จะมีการประลองอย่างเป็นทางการ”

“ประลอง?” หนานกงเสี่ยวเสี่ยวขมวดคิ้ว “หมายความว่าไง?”

ข้ารับใช้พูดว่า “ครั้งนี้มีคนมาแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งราชบุตรเขยกันมากมาย แต่จักรพรรดิต้าโจวจะให้องค์หญิงหนิงอันแต่งงานกับเยี่ยฉังเซิง (ชื่อเล่น เยี่ยชิว) ซึ่งทำให้หลายคนไม่พอใจ”

“ดังนั้นจักรพรรดิต้าโจวจึงออกพระราชโองการให้มีการประลองขึ้นที่ในพระราชวังในวันพรุ่งนี้”

“ในตอนนั้น เหล่าอัจฉริยะจากทุกประเทศสามารถท้าเยี่ยฉังเซิง ประลองได้ หากใครสามารถเอาชนะเยี่ยฉังเซิงได้ คนผู้นั้นก็จะได้เป็นราชบุตรเขยของต้าโจว”

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวโบกมือแล้วพูดว่า “ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปเถอะ!”

พอข้ารับใช้ออกไป อมตะชางเหม่ยก็หัวเราะคิกคัก “ไอ้เด็กเปรต ยินดีด้วยนะที่ได้เป็นราชบุตรเขยแล้ว”

“ยินดีบ้าอะไรเล่า!” เยี่ยชิวพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “จักรพรรดิต้าโจวทำแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเอาข้าไปย่างบนเตาไฟเลย!”

“เขาจะให้องค์หญิงหนิงอันแต่งงานกับข้าทำไม? ข้าก็ไม่ได้รู้จักกับเขาสักหน่อย”

“แปลกเกินไปแล้ว!”

อมตะชางเหม่ยพูดพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เห็นจะแปลกเลย สุดท้ายแล้วชื่อเสียงของเจ้านั้นลือไกล เจ้าไม่เพียงแต่อยู่อันดับหนึ่งในรายชื่อมังกร แต่ยังมีวาสนาเป็นถึงจักรพรรดิ ถ้าข้ามีลูกสาว ข้าก็อยากให้เจ้าเป็นลูกเขยเหมือนกัน”

พูดจบ—

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวก็กลั้นหัวเราะไม่ไหว ยกมือขึ้นปิดปาก

เจ้าวัวต้าลี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า “ข้าว่าท่านเต้าจ่างพูดมีเหตุผล ไม่อย่างนั้น องค์ราชาก็คงไม่…”

ยังพูดไม่ทันจบ เยี่ยชิวก็เหลือบตามามองครั้งหนึ่ง เจ้าวัวต้าลี่ก็รีบหุบปากทันที

“ไม่ถูก ยังไงมันก็ไม่ถูก”

เยี่ยชิวพูดว่า “จักรพรรดิต้าโจวออกพระราชโองการให้ข้าไปประลองในวังพรุ่งนี้ นั่นก็แปลว่าเขารู้แล้วว่าข้าอยู่ในเมืองหลวงของต้าโจว?”

“เขารู้ได้ยังไง?”

“นอกจากพวกเราไม่กี่คนนี้แล้ว ยังมีใครที่รู้ความเคลื่อนไหวของข้าอีก?”

อมตะชางเหม่ยพูดว่า “หรือว่าจะเป็นลุงซูที่เปิดเผยการเดินทางของเจ้า?”

“เป็นไปไม่ได้” เยี่ยชิวพูด “ตลอดทาง ข้าไม่เคยบอกเลยว่าข้าคือเยี่ยฉังเซิง ลุงซูแม้จะรู้ว่าข้าไปที่ไหน แต่เขาไม่รู้ว่าข้าคือเยี่ยฉังเซิง”

“หรือว่าจะเป็นคุณหนูโหรว?” อมตะชางเหม่ยพูดว่า “ตอนอยู่ในเมืองเฟยไหล เจ้ากับคุณหนูโหรวได้อยู่กันตามลำพังตั้งนาน หรือว่าเจ้าพูดอะไรหลุดปากออกไปโดยไม่ตั้งใจ?”

“เจ้าคิดว่าข้าโดนตัณหาครอบงำหรือไง?” เยี่ยชิวพูดว่า “การมาครั้งนี้ที่จงโจว ข้าไม่บอกว่าเป็นเยี่ยฉังเซิง ก็เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา ข้าจะไปบอกฉายานามกับคุณหนูโหรวได้อย่างไร?”

“แปลกจริง จักรพรรดิต้าโจวรู้ได้อย่างไร?”

อมตะชางเหม่ยพูดว่า “ข้าสงสัยว่า อาจารย์ระดับสูงของราชวงศ์ต้าโจวใช้วิชาลับ หรืออาจจะใช้สมบัติลับในการคำนวณหาตำแหน่งของเจ้า”

“มีความเป็นไปได้อยู่จริง” เยี่ยชิวนึกถึงอู่จี๋เทียนจุน

ตอนนั้น อู่จี๋เทียนจุนเคยใช้กระจกหยินหยางแห่งความว่างเปล่า ติดตามเขานับหมื่นลี้จนพบที่อยู่ของเขา

หรือว่าราชวงศ์ต้าโจวก็มีสมบัติลับอะไรบางอย่าง?

“มันก็ยังแปลกอยู่ดี ต่อให้ราชวงศ์ต้าโจวมีสมบัติลับที่สามารถหาตัวข้าได้ ทำไมต้องบังคับให้ข้าเป็นราชบุตรเขย?”

“ข้ายอมรับว่าข้ามีพรสวรรค์ไม่น้อย แต่ถ้ายังไม่ได้รับความยินยอมจากข้า ทำไมพวกเขาถึงจะยกเจ้าหญิงให้แต่งกับข้า?”

“ถ้าข้าไม่ไปเข้าร่วมการประลองล่ะ? ราชวงศ์ต้าโจวจะไม่กลายเป็นเรื่องตลกไปหรือ?”

“จักรพรรดิต้าโจวบริหารบ้านเมืองได้ดีขนาดนี้ คงไม่ใช่คนบุ่มบ่ามแน่ๆ เขาต้องมั่นใจเต็มร้อยถึงทำแบบนี้”

“ทุกสิ่งที่เขาทำ เหมือนกับว่า…ข้าได้ตกลงเป็นราชบุตรเขยต้าโจวไปแล้ว”

“เรื่องนี้แปลกเกินไปจริงๆ”

อมตะชางเหม่ยแอบยิ้มในใจ คิดว่า “ไม่แปลกเลย ก็เพราะข้าไปคุยตกลงกับเขาไว้ให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน