วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2388

เยี่ยชิวหัวเราะ เขาเข้าใจว่าตราบใดที่มีโอกาสได้โอ้อวดอมตะชางเหม่ย จะไม่พลาดโอกาสนั้นอย่างแน่นอน

จากนั้นเยี่ยชิวก็ถาม หนานกงเสี่ยวเสี่ยวว่า "พี่เสี่ยวเสี่ยว ข้อมูลของผู้ที่เข้าร่วมคัดเลือกราชบุตรเขย รวบรวมมาได้หรือยัง? "

" อืม " หนานกงเสี่ยวเสี่ยว พยักหน้าเล็กน้อยแล้วหยิบม้วนเอกสารหนาปึกออกมาจากวงแหวนอากาศ

" นี่คือข้อมูลของผู้สมัครราชบุตรเขยทั้งหมด มีทั้งหมดสามสิบเจ็ดคน แล้วแต่ละคนก็มีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาเลย "

" ไม่เป็นโอรสของแคว้นก็เป็นอ๋อง แล้วก็มีทายาทของตระกูลใหญ่ๆ อีกด้วย "

" ข้าได้อ่านอย่างละเอียดแล้ว มีบางคนที่ต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยว หยิบเอกสารสองหน้าจากม้วนเอกสารแล้ววางไว้ตรงหน้าของเยี่ยชิว

เยี่ยชิว ก้มลงมอง เห็นฉายานามสองชื่อที่มีนามสกุลเดียวกัน

" ฉินเจียง! "

" ฉินเหอ! "

เมื่อดูข้อมูลของพวกเขา เยี่ยชิวก็เข้าใจในทันที

สองคนนี้มาจากราชวงศ์ต้าเฉียนพวกเขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของ จักรพรรดิต้าเฉียน ทั้งคู่เป็นอ๋อง มีฐานะสูงศักดิ์

ตามข้อมูลในม้วนเอกสาร ฉินเจียงเป็นน้องชายคนที่สี่ของจักรพรรดิต้าเฉียน มีคุณธรรมและความหล่อเหลาเป็นเลิศ เข้าศึกษากับบัณฑิตผู้ยิ่งใหญ่มาตั้งแต่เด็ก มีความสามารถด้านวรรณกรรมที่โดดเด่น ได้รับการขนานนามว่าเป็นปราชญ์อันดับหนึ่งแห่งต้าเฉียน

ส่วนฉินเหอ เป็นน้องชายคนที่ห้าของจักรพรรดิต้าเฉียน เป็นอัจฉริยะด้านการฝึกตนที่หายากยิ่ง และยังเป็น นายพลผู้พิทักษ์แคว้นของต้าเฉียน ซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญ!

" แปลกจัง บุคคลระดับนี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะขึ้นอันดับเฉียนหลงเลยเหรอ? "

เยี่ยชิวกวาดสายตาดู แล้ววางม้วนเอกสารลง

สองคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ แต่เยี่ยชิวก็ไม่ได้ใส่ใจ

" มีใครอีกไหม? " เยี่ยชิวถาม

" ยังมีคนนี้ " หนานกงเสี่ยวเสี่ยว หยิบเอกสารอีกหน้าจากม้วนเอกสารหนาๆ แล้ววางไว้ตรงหน้า เยี่ยชิว

" จูเก๋อเฉาหยาง! "

" ศิษย์คนที่สองของ สถาบันจี้เซีย! "

" เอ๊ะ เก่งเรื่องการกลั่นยา! "

เยี่ยชิวถามด้วยความประหลาดใจว่า " สถาบันจี้เซีย ไม่ใช่สอนหนังสือเหรอ ทำไมเจ้าคนนี้ถึงกลั่นยาเป็นด้วย? "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " ท่านไม่ทราบหรอกว่าศิษย์ของสถาบันจี้เซียไม่ได้เรียนหนังสืออย่างเดียว บางคนก็ฝึกฝนค่ายกล อาคมเวท การกลั่นยา การหลอมอาวุธ สรุปคือฝึกฝนทุกอย่าง "

"จูเก๋อเฉาหยาง คนนี้ก็ไม่ธรรมดา "

" เขาอายุน้อยมากและเช่นเดียวกับองค์หญิงหนิงอัน พวกเขาทั้งคู่เป็นศิษย์สายตรงของฟูจื่อ "

" ว่ากันว่าเมื่อสามปีก่อนเขาก็ทะลวงผ่านระดับปรมาจารย์ยาระดับสวรรค์แล้วสามารถกลั่นยาวิญญาณระดับ สวรรค์ชั้นสูงได้ "

" นี่ก็ผ่านมาอีกสามปีแล้ว ส่วนตอนนี้เขาสามารถกลั่นยาวิญญาณระดับไหนได้แล้วนั้นข้าก็ไม่ทราบ "

" ข้าสืบทราบมาว่าจูเก๋อเฉาหยางคนนี้ รักแรกพบกับองค์หญิงหนิงอันศิษย์ของสถาบันจี้เซียทุกคนรู้ว่า จูเก๋อเฉาหยางหลงรักองค์หญิงหนิงอัน "

" เจ้าแห่งศาลามีข่าวเล็กๆน้อยๆด้วย ท่านอยากจะฟังไหม? "

เยี่ยชิวกล่าวว่า " พี่เสี่ยวเสี่ยวอย่าเล่นตัวเลยรีบพูดมาเถิด "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " ข้าได้ยินมาว่าจูเก๋อเฉาหยางส่งอาหารเช้าให้องค์หญิงหนิงอันที่สถาบันจี้เซีย ทุกวัน วันแล้ววันเล่าไม่ว่าจะฝนตกแดดออกเขาก็ไม่เคยหยุดทำ "

" แม้องค์หญิงหนิงอัน จะไม่เคยรับแม้แต่ครั้งเดียวแต่เขาก็ยังคงทำอย่างมีความสุข "

" เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนคลั่งรัก "

เยี่ยชิวหัวเราะแล้วกล่าวว่า " คลั่งรักบ้าอะไรกันในสายตาข้า เขาก็แค่ไอ้ขี้อ้อนตัวหนึ่ง "

" พูดถูก ข้าก็คิดอย่างนั้น " อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า " ไอ้ขี้อ้อน อ้อรจนสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย ดูเหมือนว่าจูเก๋อเฉาหยางคนนี้ไม่มีความทะเยอทะยานมากนักไม่น่าเป็นห่วง "

" ถ้าบอกว่าจูเก๋อเฉาหยางไม่น่าเป็นห่วง ถ้าอย่างนั้นคนนี้แหละที่เจ้าแห่งศาลา ท่านจะต้องระวังเป็นพิเศษ " หนานกงเสี่ยวเสี่ยวดึงเอกสารอีกหน้าออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเยี่ยชิว

เยี่ยชิวหยิบขึ้นมาดูแล้วหรี่ตาลง

" ข่งเทียนเซี่ย! "

ฉายานามที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

เยี่ยชิว กวาดสายตาดูเอกสารแล้วก็ตกตะลึงทันที

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " สถานการณ์ที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าก็ไม่ทราบ "

" สรุปแล้ว เจ้าแห่งศาลาท่านต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษกับขงเทียนเซี่ยคนนี้ด้วย "

" เขาไม่สามารถเป็นราชบุตรเขยได้ ในอนาคตก็อาจจะเป็นเจ้าแห่งวังร้อยดอกไม้ของสถาบันจี้เซีย หากมีโอกาสผูกมิตรไว้ก็ย่อมดีเสมอ "

นิ้วของเยี่ยชิวเคาะเบาๆ สองครั้งบนม้วนเอกสารของขงเทียนเซี่ยแล้วกล่าวว่า " ศิษย์ของฟูจื่อก็สมควรที่จะต้องใส่ใจ แล้วมีอะไรอีกไหม? "

" มี! " หนานกงเสี่ยวเสี่ยว หยิบม้วนเอกสารออกมาอีกหนึ่งหน้า

เยี่ยชิวมองดูเห็นชื่อที่คุ้นเคยอยู่บนนั้น

เว่ยอู่ซิน!

โอรสองค์โตของต้าเว่ย

อยู่ในสุดยอดขั้นทงเสิน

ปราชญ์อันดับหนึ่งของแคว้นเว่ย!

เยี่ยชิวทำหน้าดูถูก" บ้าจริง แต่ละคนก็เป็นปราชญ์อันดับหนึ่ง ทำไมปราชญ์ถึงได้ไร้ค่าขนาดนี้เมื่อไหร่? "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " เจ้าแห่งศาลา เว่ยอู่ซิน นอกจากจะมีความสามารถโดดเด่นแล้ว พลังบ่มเพาะ ก็ยังแข็งแกร่งมาก มีข่าวลือว่าเขาสามารถชำระบริสุทธิ์ ได้ทุกเมื่อ "

เยี่ยชิวคิดในใจว่า " ข้าก็สามารถชำระบริสุทธิ์ได้ทุกเมื่อเหมือนกัน "

" แต่ที่ต้องระวังจริงๆ คือขันทีเฒ่าที่อยู่ข้างกายเขา " หนานกงเสี่ยวเสี่ยว กล่าวว่า" ขันทีเฒ่า คนนั้นแซ่หวัง เป็น ท่านอาจารย์ของเว่ยอู่ซิน และในขณะเดียวกันเขาก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่ตัวจริงด้วย "

" ไม่เพียงเท่านั้น ท่านขันทีหวังผู้นั้นยังเคยเป็นจอหงวนของต้าเว่ย มีความสามารถด้านวรรณกรรมยอดเยี่ยม บัณฑิตผู้ยิ่งใหญ่ของต้าเว่ยต่างเคารพเขามาก แม้แต่ฟูจื่อก็ยังกล่าวชมเขาไม่ขาดปาก "

อมตะชางเหม่ยถามว่า" บุคคลที่เก่งทั้งบุ๋นบู๊เช่นนี้ ทำไมถึงกลายเป็นขันทีได้? "

" ว่ากันว่าถูกศัตรูทำให้เขากลายเป็นขันที เว่ยอ๋องรุ่นก่อนช่วยเขาไว้หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นขันที และจงรักภักดีต่อราชวงศ์ต้าเว่ยมาโดยตลอด " หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " คนผู้นี้เจ้าแห่งศาลาต้องระวังให้มาก "

" ขันทีมักจะเจ้าเล่ห์เพทุบาย ข้าจะระวัง" เยี่ยชิววางม้วนเอกสารลงแล้วกล่าวว่า" เอาล่ะพอแค่นี้ก่อน ข้าขอไปพักผ่อนก่อนเพื่อสะสมพลังพรุ่งนี้จะได้ไปพบกับเหล่าอัจฉริยะแห่งจงโจว "

เขาเพิ่งกลับถึงห้องได้ไม่นาน หนานกงเสี่ยวเสี่ยวก็เข้ามาในห้องทันทีแล้วโผเข้ากอดเยี่ยชิว

" สามี ถึงเวลาที่จะต้องทำตามสัญญาแล้วนะ สิบครั้ง! "