วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2394

จักรพรรดิต้าโจวยกมือขึ้น กดลงเบา ๆ

ทันใดนั้น ทั้งสนามก็เงียบลงทันที

“ทุกท่าน ตอนนี้พวกท่านก็ได้พบหนิงอันแล้ว เช่นนั้นตอนนี้เราสามารถเริ่มการประลองได้หรือยัง?”

ทันทีที่จักรพรรดิต้าโจวพูดจบ เสียงของเว่ยอู่ซินก็ดังขึ้นอีกครั้งว่า “ฝ่าบาท การประลองในวันนี้ เกรงว่ากฎเกณฑ์จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย”

“เหตุใดหรือ?” จักรพรรดิต้าโจวถามด้วยความสงสัย

เว่ยอู่ซินชี้ไปยังที่นั่งว่างข้างๆ ข่งเทียนเซี่ยแล้วพูดว่า “เวลานี้แล้วยังไม่เห็นเยี่ยชิวปรากฏตัว แสดงว่าเขาได้สละสิทธิ์แล้ว”

จักรพรรดิต้าโจวมองไปยังด้านหลังของฝูงชน เขาสังเกตเห็นเยี่ยชิวอยู่แล้ว

ทันทีที่เว่ยอู่ซินพูดจบ ก็มีเสียงเห็นด้วยดังขึ้นรอบด้าน

“องค์ชายเว่ยพูดถูก เยี่ยชิวสละสิทธิ์ไปแล้วแน่ชัด”

“เขาไม่ได้สละสิทธิ์หรอก แต่กลัวต่างหาก!”

“ถ้าไม่กลัว แล้วทำไมถึงยังไม่โผล่มาอีก?”

“ข้าเห็นว่า เยี่ยชิวก็แค่คนขี้ขลาด”

“คนแบบเยี่ยชิว ไม่คู่ควรจะเป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจวเลยสักนิด”

“ข้าก็เห็นด้วยกับองค์ชายเว่ย กติกาการประลองควรเปลี่ยนใหม่ เลือกราชบุตรเขยคนใหม่จากในหมู่พวกเรานี่แหละ!”

จักรพรรดิต้าโจวย่อมรู้ดีว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ ทว่ากลับไม่แสดงท่าทีใด ถามขึ้นว่า “องค์ชายเว่ย เจ้าบอกว่าจะเปลี่ยนกติกา แล้วจะเปลี่ยนอย่างไร?”

เว่ยอู่ซินกล่าวว่า “ข้าเห็นว่าควรให้พวกเราที่เข้าร่วมแข่งขันกันเอง ใครสามารถโดดเด่นเหนือใคร ก็ให้คนนั้นเป็นราชบุตรเขยของต้าโจว”

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงสนับสนุนดังตามมา

“ข้าเห็นว่าข้อเสนอขององค์ชายเว่ยนั้นเหมาะสมดี”

“ในเมื่อเยี่ยชิวไม่กล้ามา ราชบุตรเขยก็ควรเลือกจากพวกเราที่อยู่ตรงนี้”

“ข้าสนับสนุนองค์ชายเว่ย!”

“……”

จักรพรรดิต้าโจวหันไปมองฉินเจียงกับฉินเหอแล้วถามว่า “ทั้งสองท่านเป็นองค์ชายของต้าฉียน พวกท่านคิดเห็นอย่างไร?”

ฉินเหอกล่าวว่า “ข้าเห็นว่าเว่ยอู่ซินพูดมีเหตุผล”

ฉินเจียงกล่าวว่า “ในเมื่อเยี่ยชิวไม่มา ก็จัดการตามที่องค์ชายเว่ยเสนอเถิด”

“แล้วท่านล่ะ? ข่งจู้เก่อ?” จักรพรรดิต้าโจวหันไปถามจู้เก่อเชาเอ๋ออีกคน

แม้จู้เก่อเชาเอ๋อจะไม่ลงรอยกับเว่ยอู่ซิน แต่เวลานี้กลับออกเสียงสนับสนุนเว่ยอู่ซิน กล่าวว่า “ข้าเห็นว่าข้อเสนอขององค์ชายเว่ยดีมาก”

เขารู้ดีว่า หากมีการประลองกันเอง เขายังมีโอกาสได้ตัวหนิงอัน

จักรพรรดิต้าโจวหันไปถามข่งเทียนเซี่ยอีกคนว่า “เจ้าคือศิษย์เอกของสถาบันจี้เซีย เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับข้อเสนอขององค์ชายเว่ย?”

ข่งเทียนเซี่ยลุกขึ้น ยกมือคำนับแล้วตอบว่า “ข้าคิดว่า ควรรออีกสักครู่ บางทีเยี่ยชิวอาจจะมาถึงในไม่ช้า”

“โอ้?” จักรพรรดิต้าโจวถามด้วยความสนใจว่า “เจ้าคิดว่าเยี่ยชิวจะกล้ามารับคำท้าจากทุกคนอย่างนั้นหรือ?”

ข่งเทียนเซี่ยตอบว่า “ข้าไม่เคยพบเยี่ยชิวมาก่อน และก็ไม่รู้จักเขาดีพอ แต่เขาเป็นอันดับหนึ่งในรายชื่อมังกร และมีคุณสมบัติที่จะเป็นจักรพรรดิ ข้าเชื่อว่าคนเช่นเขา ไม่น่าจะหนีการประลองโดยไม่สู้”

“อีกอย่าง ในเมื่อฝ่าบาททรงมีพระราชโองการให้เยี่ยชิวเป็นราชบุตรเขย ก็แสดงว่าฝ่าบาทเชื่อมั่นในฝีมือของเขา”

“ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทย่อมไม่ตัดสินผิดคน”

แววตาของจักรพรรดิต้าโจวฉายแววชื่นชม พลางคิดในใจว่า “ไม่เสียแรงที่เป็นศิษย์สายตรงของฟูจื่อ ข่งเทียนเซี่ยผู้นี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ”

ขณะนั้น เว่ยอู่ซินกล่าวว่า“ท่านข่ง ข้าขอไม่เห็นด้วยกับคำพูดของท่าน”

“หากเยี่ยชิวไม่ได้กลัว แล้วทำไมถึงยังไม่โผล่มาอีก?”

“ใช่แล้ว ระฆังฟ้าดินบอกว่าเขาเป็นอันดับหนึ่งในรายชื่อมังกร มีคุณสมบัติเป็นจักรพรรดิ แต่ระฆังฟ้าดินไม่ได้บอกเลยว่า เยี่ยชิวมีนิสัยเป็นอย่างไร”

“ในโลกนี้ มีเรื่องประหลาดมากมาย บางคนพรสวรรค์ล้ำเลิศ แต่ใจกลับเล็กยิ่งกว่าหนูเฒ่า ไม่แน่ เยี่ยชิวอาจเป็นคนประเภทนั้นก็ได้”

ทันใดนั้น สายตาทุกคู่ก็จับจ้องมาที่เยี่ยชิว

“อะไรนะ หมอนี่คือเยี่ยชิว?”

“เขามาถึงแล้ว?”

“นั่นแปลว่า เขาได้ยินสิ่งที่เราพูดกันหมดแล้วน่ะสิ? แย่แล้ว ๆ เขาจะไม่ลงมือกับพวกเราหรอกนะ?”

“กลัวอะไร ที่นี่คือพระราชวังของต้าโจว เยี่ยชิวไม่กล้าลงมือหรอก!”

“นี่หรืออันดับหนึ่งแห่งรายชื่อมังกร? ก็แค่สองตาหนึ่งปาก ไม่ต่างอะไรกับพวกเราเลยนี่?”

“หน้าตาหมอนี่ก็ไม่เลวนะ”

“ถ้าถามข้า หมอนี่นอกจากหน้าตาใช้ได้ ก็ไม่มีอะไรดีเลย!”

……

เมื่อเว่ยอู่ซินเห็นเยี่ยชิว แววตาก็ฉายแววเย็นเฉียบ

ใบหน้าหล่อเหลาและท่าทีสงบนิ่งของเยี่ยชิว ทำให้เว่ยอู่ซินรู้สึกถึงภัยคุกคามอย่างไม่รู้ตัว

ฉินเจียงหรี่ตาลง จ้องมองเยี่ยชิวอยู่นานโดยไม่ละสายตา

ส่วนฉินเหอ หัวเราะอย่างดูแคลนในใจว่า“อันดับหนึ่งของรายชื่อมังกรอะไรกัน ข้าขยี้หมอนี่ได้ในกำมือเดียว”

จู้เก่อเชาเอ๋อเมื่อเห็นเยี่ยชิว ก็แค่นเสียงแล้วคิดในใจ“แค่หน้าขาวๆ แบบนี้ จะมาสู้กับข้าแย่งศิษย์น้องรึ?”

กลับกลายเป็นข่งเทียนเซี่ยที่แสดงความเคารพต่อเยี่ยชิวอย่างสุภาพ กล่าวว่า“ข่งเทียนเซี่ย แห่งสถาบันจี้เซีย ขอคารวะท่านเยี่ย”

“ข้าเยี่ยชิว ขอน้อมคารวะท่านข่ง” เยี่ยชิวก็ยกมือคารวะตอบ

อีกฝ่ายสุภาพขนาดนี้ หากไม่ตอบกลับก็จะดูไร้มารยาท ยิ่งโดยเฉพาะต่อหน้าคนมากมายแบบนี้

จากนั้น เยี่ยชิวเปลี่ยนน้ำเสียงเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า“ท่านข่งคือยอดคนในหมู่มนุษย์ อีกไม่นานจะต้องโบยบินสู่ท้องฟ้าแน่นอน…ว่าแต่ ไอ้พวกขยะพวกนี้ไม่รบกวนการอ่านของท่านใช่ไหม?”