วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 24

หลินจิงจื้อและไป๋ปิงตกตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเยี่ยชิว?

ไป๋ปิงไล่ตามเขาออกมา เห็นเยี่ยชิวกำลังลงบันไดอย่างรวดเร็วมาก

“เยี่ยชิว เยี่ยชิว” ไป๋ปิงที่ตามหลังตะโกนเสียงดัง

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวไม่สนใจและวิ่งตรงไปที่อีกชั้นหนึ่งของแผนกผู้ป่วยใน

"ไม่นะ กัวเส่าชงก็พักอยู่ที่ชั้นนี้" ไป๋ปิงเมื่อรู้ว่าเยี่ยชิวกำลังมองหากัวเส่าชงสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเธอก็ไล่ตามเขาพร้อมกับตะโกนว่า เยี่ยชิว อย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้านะ "

แต่มันก็สายเกินไป

"ปั้ง!"

เยี่ยชิวกระโดดถีบประตูห้องผู้ป่วย เข้าไปดูแต่ก็ไม่เห็นกัวเส่าชง เห็นแต่จางลี่ลี่นั่งอยู่บนโซฟาเล่นโทรศัพท์มือถือของเธออยู่

“กัวเส่าชงอยู่ไหน” เยี่ยชิวถาม

ทันใดนั้นมีคนบุกเข้ามาทำให้จางลี่ลี่ตกใจ เมื่อเธอเห็นว่าเป็นเยี่ยชิว เธอแสดงสีหน้ารังเกียจทันทีและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "นายมาทำอะไรที่นี่ มาขอโทษเส่าชงเหรอ"

"ฉันถามเธอ กัวเส่าชงอยู่ที่ไหน" เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

“บอกไม่ได้” จางลี่ลี่ชี้ไปที่พื้นแล้วพูดว่า “ถ้านายมาที่นี่เพื่อขอโทษเส่าชง งั้นก็คุกเข่าที่นี่ก่อนสิ!”

ฟึบ!

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าบีบคอจางลี่ลี่และยกเธอขึ้น

“นายทำอะไร ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน!” จางลี่ลี่พยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

เมื่อไป๋ปิงเข้าไปในห้องผู้ป่วย เธอบังเอิญเห็นภาพนี้และรีบพูดว่า "เยี่ยชิว ปล่อยเธอไป"

"บอกฉันว่า กัวเส่าชงอยู่ที่ไหน" ดวงตาของเยี่ยชิวเย็นชาและคิ้วของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ปล่อยฉัน มีคนจะฆ่าฉัน!” จางลี่ลี่ตะโกน

ฟึบ--

เยี่ยชิวออกแรงมากขึ้นที่ข้อมือของเขา และในชั่วพริบตาจางลี่ลี่หายใจไม่สะดวก และดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีขาว

“ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย กัวเส่ากงอยู่ที่ไหน ถ้าเธอไม่บอก ฉันจะฆ่าเธอ!”

เยี่ยชิวดูดุร้าย และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นเลย

ไป๋ปิงยังพบว่าท่าทีของเยี่ยชิวแปลกมากในเวลานี้ และรีบพูดว่า "จางลี่ลี่ กัวเส่ากงอยู่ที่ไหน?"

“เขา เขาออกไปแล้ว”

"ไปไหน?"

"เส่าชงบอกว่าอยู่ในห้องจนเบื่อ จึงให้พยาบาลพาเขาไปที่สวนข้างล่าง"

เยี่ยชิวไม่เชื่อสิ่งที่จางลี่ลี่พูดและถามว่า "ทำไมเธอไม่ไปกับกัวเส่าชง"

"เส่าชงไม่ยอมให้ฉันไปด้วย" จางลี่ลี่รู้สึกน้อยใจอย่างมาก

เมื่อตอนเช้ากัวเส่าชงบอกว่าอยากออกไปเดินที่สวน และจางลี่ลี่จะไปกับเขา แต่กัวเส่าชงก็อารมณ์เสียและดุเธอ

จากนั้นกัวเส่าชงก็ไม่ให้จางลี่ลี่ไปกับเขา โดยยืนกรานที่จะขอให้พยาบาลพาเขาไปที่สวน

จางลี่ลี่รู้สึกน้อยใจ เธอจึงต้องนั่งบนโซฟาและเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่คนเดียว ใครจะรู้ว่าจู่ๆเยี่ยชิวก็พุ่งเข้ามาทำร้ายเธออีกครั้ง

จางลี่ลี่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและร้องไห้โฮออกมา

"พลั๊ว!"

เยี่ยชิวโยนจางลี่ลี่ลงกับพื้น หันหลังกลับแล้วจากไป

"เยี่ยชิว เยี่ยชิว เยี่ยชิวหยุด!" ไป๋ปิงหยุดเยี่ยชิวที่ทางเดินและถามอย่างเย็นชาว่า "มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

“แม่ของผมถูกลักพาตัวไป”

"อะไรนะ?" ไป๋ปิงตกตะลึง เธอไม่เข้าใจจนกระทั่งถึงเวลานี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่อารมณ์ของเยี่ยชิวจะผิดปกติมาก ที่แท้ก็มีเรื่องเกิดขึ้นกับแม่ของเขานี่เอง

“นายสงสัยว่า กัวเส่าชงเป็นคนทำหรือเปล่า” ไป๋ปิงถาม

“ฉันมีศัตรูแค่กัวเส่าชงคนเดียว” เยี่ยชิวแน่ใจอย่างยิ่งว่าการลักพาตัวเฉียนจิ้งหลานเกี่ยวข้องกับกัวเส่าชงอย่างแน่นอน

"ไปกันเถอะ ไปหากัวเส่าชงกัน" ไป๋ปิงและเยี่ยชิวเดินตรงไปที่สวน