วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2420

จูเก๋อเฉาหยางเห็นท่าทีของอมตะชางเหม่ย ดวงตาเบิกกว้าง ตะลึงจนพูดไม่ออก

นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

ข้าเตรียมจะใช้ไฟพิเศษเผาเจ้าแล้ว เจ้าไยจึงลงเวทีเสียล่ะ?

คนอื่นๆ เองก็ดูมึนงงไม่แพ้กัน

“เจ้าพรตเต๋าชรานี่มันเล่นตลกอะไรกันแน่?”

จูเก๋อเฉาหยางชี้ไปที่อมตะชางเหม่ยแล้วตะโกนว่า “เจ้าขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะร่า “แค่เจ้าบอกให้ข้าขึ้น ข้าก็ต้องขึ้นงั้นหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าคือใครกัน!”

จูเก๋อเฉาหยางหน้าแดงก่ำ ตะคอกถาม “เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

อมตะชางเหม่ยว่า “อะไรนะ เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้าต้องการอะไร? สมแล้วที่เป็นเด็กน้อย” “ข้าไม่สู้กับเจ้าแล้ว ข้ายอมแพ้!”

ยอมแพ้? นี่มันบ้าไปแล้ว!

ข้ายังรอจะจัดการเจ้าด้วยซ้ำ!

จูเก๋อเฉาหยางว่า “อย่าพูดไร้สาระ รีบขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะรื่น “ข้าอาวุโสกว่าเจ้า หากข้าฟาดเจ้าจนร้องไห้ขึ้นมา คนเขาจะหาว่าข้ารังแกเด็ก”

“อีกอย่าง ข้ากับเสี่ยวข่งถูกชะตากันแต่แรก หากข้าฟาดเจ้าจนร้องไห้ ข้าจะเอาหน้าไปพบหน้าเขาได้อย่างไร?”

ฟาดข้าร้องไห้?

เจ้ามีความสามารถนั้นหรือ?

พูดใหญ่พูดโตไร้ยางอาย!

จูเก๋อเฉาหยางโมโหจนมุมปากกระตุก ขู่กลับ “เจ้าพรตสวะ เจ้าดีที่สุดจะขึ้นมาเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นข้าจะไม่ไว้หน้าเจ้า!”

อมตะชางเหม่ยสบถ “ไอ้หนู เจ้าฟังภาษาคนไม่ออกหรือไง! ข้าบอกแล้วว่าข้ายอมแพ้ ยอมแพ้ เข้าใจไหม?”

พูดจบ อมตะชางเหม่ยก็เดินไปหลบหลังเยี่ยชิว แล้วว่า “ไอ้เด็กเปรต ต่อจากนี้เจ้าจัดการเองแล้วกัน!”

“ทำไมเจ้าไม่สู้ต่อ?” เยี่ยชิวถาม

ก็แน่นอน ถ้าสู้ต่อ ข้าอาจจะโดนไฟพิเศษเผาร่าง

มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะสู้!

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เอาชนะจูเก๋อเฉาหยางได้ ยังมีชินเจียง ชินเหอ เว่ยอู่ซินรออยู่อีก พวกนั้นล้วนยากจะรับมือ แม้ชนะได้ก็ต้องบาดเจ็บหนัก

ข้าไม่ได้มาแข่งขันแย่งตำแหน่งพระสวามี แล้วข้าจะต้องสู้เอาชีวิตไปเสี่ยงทำไม?

อมตะชางเหม่ยกล่าว “ข้าได้แสดงให้โลกเห็นถึงพลังของข้าแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องสู้ต่อ”

“พวกขยะเหล่านั้น ข้าจัดการไปหมดแล้ว เหลือแต่นักสู้ไม่กี่คน เจ้าขึ้นไปเถิด!”

เยี่ยชิวคิดในใจ “ไอ้เฒ่านี่มันร้ายจริง รู้ว่าคู่ต่อสู้หลังจากนี้รับมือยาก เลยรีบถอยก่อน นี่แหละคือ กล้าถอยเมื่อคลื่นเชี่ยวกราก!”

จูเก๋อเฉาหยางไม่พอใจ ชี้หน้าอมตะชางเหม่ยตะโกน “เจ้าหมาพรต กลับขึ้นมานี่เดี๋ยวนี้!”

เจ้าไม่ขึ้นมา แล้วข้าจะใช้ไฟพิเศษได้อย่างไร?

ใช้ไม่ได้ ก็โชว์ให้ศิษย์น้องข้าดูไม่ได้!

ลุงซูกล่าวขึ้น “ตามกติกาการประลอง ผู้ใดลงเวที ถือว่ายอมแพ้ ไหนเลยหัวหน้านักพรตก็ยืนยันแล้วว่าเขายอมแพ้ ดังนั้น คู่ต่อสู้ของเจ้าครั้งนี้คือเยี่ยฉังเซิง”

“คุณชายเยี่ย เชิญ!”

เยี่ยชิวลุกขึ้นยืน

“พี่เยี่ย!” ข่งเทียนเซี่ยเห็นว่าเขาจะขึ้นเวที จึงเรียกไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

“พี่ข่ง วางใจเถอะ สิ่งที่ข้าสัญญาไว้ จะไม่มีวันคืนคำ” เยี่ยชิวพูดจบ ก็เหินกายขึ้นสู่เวที

ทันทีที่เยี่ยชิวขึ้นเวที บรรยากาศทั้งสนามก็พลันร้อนแรงขึ้นมา

“คุณชายเยี่ย สู้ๆ!”

“ขอให้เจ้าชัยชนะตั้งแต่เปิดศึก!”

“พวกเราทุกคนเชื่อมั่นในตัวเจ้า!”

“…”

เหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊แห่งแคว้นต้าโจว เปรียบดังแฟนคลับของเยี่ยชิว พากันตะโกนเชียร์สุดเสียง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน