วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 244

เซียวจิ่วหน้าตาไม่เป็นมิตร เดินไปหาเยี่ยชิวพร้อมกับดาบที่อยู่ในมือ

เวลานี้ บนดาบยังเปื้อนเลือดของอันเป้ยชิงมู่สะเทือนใจมาก

“ฉันกำลังถามแกว่า แกชื่อเยี่ยชิวหรือไม่?แกใช่ไมเป็นทำให้ขาน้องชายของฉันหัก?”

เซียวจิ่วตะโกนด้วยเสียงทุ้มลึก

“ใช่ ฉันชื่อเยี่ยชิว ฉันเป็นคนที่ทำให้ขาของเซียวชิงตี้พิการเอง”

ขนาดที่เยี่ยชิวพูดอยู่นั้น เขาอยู่ภายใต้ความกดดันมาก

เซียวจิ่วแข็งแกร่งเกินไป และความกดดันบนร่างกายของเขาก็น่ากลัวเช่นกัน อย่างกับว่ามีก้อนหินก้อนใหญ่ทับลงบนร่างกายของเยี่ยชิว

“แกบังอาจมาก!”สีหน้าของเซียวจิ่วยิ่งอยู่ยิ่งโกรธ พูดว่า:“แกรู้ไหมว่าเซียวชิงตี้เป็นน้องชายแท้ๆของฉัน”

"รู้"

“รู้แล้วแกยังกล้าไปแตะต้องเขาอีก”

ซวบ！

เมื่อเซียวจิ่วพูดจบ ความอาฆ่าแค้นที่รุนแรงก็พุ่งเข้าไปหาราวกับทะเลที่มีพายุ

ไหล่ของเยี่ยชิวสั่นไปสองสามครั้ง เขาเกือบสูญเสียการทรงตัว

ช่วงเวลาวิกฤต

ผู้อมตะชางเหม่ยมายืนอยู่ตรงหน้าปกป้องเยี่ยชิว ช่วยเยี่ยชิวรับแรงกดดันของเซียวจิ่ว

“เซียวจิ่ว คุณหมายความว่าอะไร?คุณคือมือหนึ่งของสำนักมังกร และยังเป็นเทพสงครามทิศเหนือ รังแกผู้อื่นใช่เหตุไหม?”ผู้อมตะชางเหม่ยถาม

“นี่คือเรื่องระหว่างฉันกับเขา ไม่ใช่เรื่องคุณ”เซียวจิ่วพูด:"ชางเหม่ย หลีกทางซะ ไม่อย่างนั้นอย่าโทษฉันเพราะดาบมันไม่มีตา"

"เซียวจิ่ว จะบอกให้รู้ อย่าคิดว่าตัวคุณเองคือมือหนึ่งของสำนักมังกรแล้วฉันจะกลัวคุณ ฉัน..."

ผู้อมตะชางเหม่ยยังไม่ทันพูดจบ เขาเห็นเซียวจิ่วยกดาบในมือขึ้นสูง

ซวบ——

ผู้อมตะชางเหม่ยหันหลังกลับแล้วหลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว และพูดว่า:"เจ้าหนู ไม่ใช่ว่าฉันไม่ช่วยคุณ แต่เซียวจิ่วเขาแข็งแกร่งเกินไป ฉันสู้เขาไม่ไหว แกหาทางช่วยเหลือตัวเองนะ"

เยี่ยชิวมองไปที่เซียวจิ่วด้วยสายตาที่สงบและพูดว่า:"หากตอนนั้นไม่ใช่เพราะเซียวชิงตี้รังแกคนอื่นมากเกินไป ฉันก็ไม่แตะต้องเขา"

“เขาก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ กลายเป็นคนพิการ”

“ที่ฉันทำไปเพราะความจำเป็น”

“เพราะความจำเป็นงั้นเหรอ”เซียวจิ่วพูดถึง:“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แท้จริงแล้วผู้หญิงของแกที่ชื่อหลินจิงจื้อเป็นคนทำร้ายน้องชายของฉันเอง แต่เรื่องนี้ สาเหตุเกิดจากแกเอง ดังนั้นแกต้องเป็นคนรับผิดชอบ”

เยี่ยชิวไม่กลัวเลยและพูดว่า:"หากเรื่องนี้เกิดขึ้นที่สุ่ยจิงกงอีกครั้ง ไม่ต้องพูดว่าคือน้องชายของคุณเลย แม้ว่าจะเป็นคุณก็ตาม ฉันก็จะทำเหมือนเดิม"

เซียวจิ่วยิ้มอย่างเหยียดหยาม:"จะตีฉัน?คุณเอาชนะฉันได้ไหม"

เยี่ยชิวพูดว่า:"แม้ว่าฉันจะสู้ไม่ได้ ฉันก็จะสู้ ลูกผู้ชายทำสิ่งที่พึงกระทำ หลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่พึงกระทำ หากไม่สามารถปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้ เป็นผู้ชายภาษาอะไร?”

เซียวจิ่วพูลว่า:"หากผู้ชนะเลิศโหวที่มีชื่อเสียงระดับโลก น้องชายของตัวเองถูกทำร้ายแล้วยังไม่สนใจ มันน่าอับอายขายขี้หน้า?"

ทันใดนั้น เจตนาฆ่าครั้งใหญ่ก็ปรากฏบนเซียวจิ่ว

ผู้อมตะชางเหม่ยพูดด้วยเสียงเบา:"ไอ้เด็กบ้า พูดจาดีๆ ก้มหัวรับผิดแล้วปล่อยให้เซียวจิ่วสงบลง คุณยังเด็กอยู่ รอให้คุณโตกว่านี้สามารถเอาชนะเขาได้แล้ว แขวนเขาไว้บนต้นไม้แล้วตีก้นเขา ดูสิว่าถึงตอนนั้นเขาจะยังกล้าหยิ่งอยู่หรือไม่?”

“เยี่ยชิว คุณก็ยอมเขาไปสิ พวกเราไม่สามารถเอาชนะเซียวจิ่วได้”ฉีหลินห้าม

"ถ้าเป็นคนอื่น ฉันก็จะช่วยคุณ แต่เซียวจิ่ว..."ชิงหลงถอนหายใจพูด:"แม้ว่าฉันจะช่วยคุณ มันก็เหมือนแค่ตั๊กแตนตำข้าวที่พยายามช่วยคุณ"

เซียวจิ่วแข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งมากจนพวกเขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่ออกสู้ด้วยซ้ำ

สำหรับเฉายวน เขายืนอยู่ข้างๆ และปล่อยให้พวกเขาทะเราะกัน โดยที่เขาไม่พูดอะไรสักคำ

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวไม่เพียงแต่ไม่ยอมแพ้ แต่ยังโต้เถียงกับเขาด้วย

“เซียวจิ่ว ในฐานะคุณคือผู้ชนะเลิศโหว แค่น้องชายของคุณเองคุณยังไม่สามารถสั่งสอนดีดีได้ เป็นเทพเจ้าแห่งสงครามได้อย่างไร?”