วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 245

เซียวจิ่วไม่เพียงแต่ให้เวลาเยี่ยชิวสามปีเท่านั้น ยังเรียนเชิญเยี่ยชิวให้เข้าร่วมกองทัพทางตอนเหนือของเขา นี่เป็นสิ่งที่เยี่ยชิวไม่คาดคิด

หลังจากที่เยี่ยชิวได้คิดอยู่สักครู่หนึ่งก็ได้ตัดสินใจ

“ผู้ชนะเลิศโหวขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณเรื่องต่อสู้ผมไม่เป็นผมเป็นแค่รักษาโรคและช่วยชีวิตคน”

“รักษาโรคช่วยชีวิตผู้คนก็เพียงพอแล้วในกองทัพโหวต้องการหมอทหารเช่นคุณ”เซียวจิ่วพูด

เยี่ยชิวปฏิเสธอีกครั้งและพูดว่า：“ความฝันของผมไม่ใช่เข้าร่วมกองทัพแต่เป็นหมอที่ยิ่งใหญ่”

“ไม่ลองพิจารณาอีกสักหน่อยเหรอ？”

“ไม่ต้องพิจารณาแล้ว”

เห็นท่าทางเยี่ยชิวเฉียบขาดเซียวจิ่วก็รู้สึกผิดหวังและรับว่า：“ถ้าเช่นนั้นท่านโหวเองก็จะไม่บังคับคุณหลังจากนี้สามปีหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ท่านโหวผิดกวัง”

“ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน”ในดวงตาเยี่ยชิวมีจิตวิญญาณแต่งการต่อสู้

"ดีมาก!"

เซียวจิ่วหันตัวกลับและสายตาจ้องมองไปที่เฉายวนแล้วใช้มือโค้งคำนับ

เฉายวนเกรงใจและพูดว่า：“ผู้ชนะเลิศโหวขอบคุณที่ให้ความช่วยเหลือมันก็แค่เรื่องของชิงเฉิง……”

“ใช่ชิงเฉิงโทรหาฉันฉันถึงมา”ไม่รอให้เฉายวนพูดจบเซียวจิ่วก็พูด：“แต่บุญคุณจะคิดบัญชีที่คุณเฉายวนคุณติดหนี้บุญคุณฉันหนึ่งครั้ง”

เฉายวนหัวเราะและพูดว่า：“หากวันใดต้องการฉันเรียกได้ตลอดเวลาจะให้ไปลุยน้ำลุยไฟ*ก็ไม่ถอย”

“นี่คุณเป็นคนพูดเองนะฉันเอาจริงนะ”เซียวจิ่วพูด

“ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ”เฉายวนพูด：“ผมพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว”

“ดี”เซียวจิ่วหัวเราะและพูดต่อ：“ทิศเหนือช่วงนี้ไม่สงบฉันไม่อยู่ต่อละขอตัวลา”

พูดจบก็หันตัวและหายไปกับความมืด

มาแบบรีบๆกลับก็รีบๆเช่นกัน

เยี่ยชิวรอเซียวจิ่วจากไปแล้วจริงถึงถามฉีหลินเสียงเบาๆ：“ชิงเฉิงที่พวกเขาพูดถึงคือใคร”

“ชิงเฉิงก็คือจูเชวี่ยจูเชวี่ยชื่อเรียกว่าเฉาชิงเฉิง”ฉีหลินตอบ

เยี่ยชิวพึมพำ：“ในภาคเหนือมีสาวสวยอันทรงเสน่ห์ไร้ที่เปรียบและเป็นอิสระชื่อชิงเฉิงนี้มันช่างน่าฟังมาก”

“ไม่แค่ชื่อน่าฟังคนก็สวยด้วย”ฉีหลินพูด：“รูปร่างหน้าตาของจูเชวี่ยสามารถเทียบกับลูกสาวคนรวยคนแรกในเมืองปักกิ่งได้เลย”

“ลูกสาวคนรวยคนแรกในเมืองปักกิ่ง？”เยี่ยชิวสับสน：“ใครอะ？”

“ก็คือ……”

ฉีหลินกำลังจะเปิดปากเสียงของเฉายวนก็ดังขึ้นแล้วพูดว่า：“ในที่สุดฉันก็ผ่านคืนนี้ไปได้โดยไม่มีอันตรายใดๆ ขอบคุณทุกคน”

มังกรเขียวพูดว่า：“ดีนะที่เซียวจิ่วมาไม่งั้นพวกเราตายอยู่ที่นี่แน่”

“ผู้อาวุโสอาการบาดเจ็บของคุณโอเคไหม？”เฉายวนถามด้วยความเป็นห่วง

“แค่บาดเจ็บนิดหน่อย”ผู้อมตะชางเหม่ยหัวเราะและพูดว่า：“ผมคิดไม่มีผิดผมว่าแล้วคืนนี้เป็นลางดีตอนนี้คุณเชื่อยัง？”

“เกือบตายลางดีอะไร”เยี่ยชิวมีอารมณ์โกรธแล้วด่าว่า

“ถึงจะมีความเสี่ยงเล็กน้อยแต่พวกเราก็ไม่ได้เป็นอะไรไม่ใช่เหรอ？”ผู้อมตะชางเหม่ยมองดูร่างของเว่ยเล่อหรันแล้วถอนหายใจ：“หาผู้คนมาฆ่าพวกเราตั้งมากมายแต่ไม่คาดคิดว่าจะมาจบชีวิตตัวเองที่นี่มันคุ้มแล้วเหรอ？”

ในเวลานี้ที่พื้นมีแต่คราบเลือดและศพ

“ไท้เจี่ยนศพเหล่านี้จะจัดการกับมันอย่างไร？”

ฉีหลินถาม

เฉายวนดูศพที่พื้นแล้วถามว่า：“ก่อนหน้านี้ที่พวกเธอฆ่าผู้อาวุโสในลัทธิแม่มดไปสองคนศพอยู่ไหน？”

“เก็บอยู่ในห้องเย็น”

“แบบนี้ละกันเอาศพของผู้อาวุโสสองคนนั้นและเว่ยเล่อหรันกับผู้อาวุโสเถียนส่งไปที่ดินแดนแม้วฉันจะบอกให้ท่านผู้นำลัทธิแม่มดฉันไม่เพียงแค่จะฆ่าผู้อาวุโสของพวกเขาเท่านั้นฉันยังจะทำลายลัทธิเทพแม่มดของพวกเขาด้วย”