วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2447

เว่ยอู่ซินได้ยินเสียงแล้วก็หันไปมองเยี่ยชิวแล้วถามว่า " เจ้าแห่งศาลา ท่านรู้หรือไม่ว่าเยี่ยฉังเซิงอยู่ที่ไหน? "

เยี่ยชิวตอบว่า " รู้สิ "

" เจ้านั่นอยู่ที่ไหน? "

" ไกลสุดขอบฟ้า แต่ใกล้แค่เอื้อม"

หมายความว่าไง?

เว่ยอู่ซินอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้ามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นเงาร่างของเยี่ยฉังเซิง

แปลกจังเยี่ยฉังเซิง ซ่อนอยู่ที่ไหนกันแน่?

เว่ยอู่ซินกล่าวว่า " เจ้าแห่งศาลา ท่านช่วยพูดให้ชัดเจนกว่านี้ได้ไหม? "

" ไม่ใช่ว่าข้าพูดไม่ชัดเจน แต่เจ้ามันโง่เกินไป " เยี่ยชิวพูดจบก็ถอดหมวกฟางออก เผยให้เห็นรอยยิ้มหล่อเหลา

ทันใดนั้นเอง ม่านตาของเว่ยอู่ซินก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ราวกับเห็นผีเขากระโดดถอยหลังไปสองก้าว ชี้ไปที่เยี่ยชิวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า " เจ้า... เจ้า... "

เยี่ยชิวหัวเราะ " ประหลาดใจไหมล่ะ? คาดไม่ถึงเลยใช่ไหม? "

คาดไม่ถึงจริงๆ!

แต่ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ แต่เป็นเรื่องน่าตกใจต่างหาก

เว่ยอู่ซินไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาตลอดเวลานั้นแท้จริงแล้วก็คือศัตรูที่เขาต้องการจะฆ่า

เขารวบรวมสติ ชี้ไปที่เยี่ยชิวแล้วตะโกนเสียงดุดันว่า " เยี่ยฉังเซิง! เจ้าช่างกล้าหาญยิ่งนัก ที่กล้าปลอมตัวเป็นเจ้าแห่งศาลาหอหยงเป่า! นี่เจ้ากำลังหาที่ตาย! "

" เว่ยอู่ซิน บอกว่าเจ้าโง่ เจ้าก็โง่สักจริงๆ " เยี่ยชิวกล่าวว่า " ใครบอกว่าข้าปลอมตัว? "

เว่ยอู่ซินอึ้งไป " หมายความว่าไง? "

เยี่ยชิวหัวเราะ " บอกตามตรง ข้าคือเจ้าแห่งศาลาของหอหยงเป่านั่นแหละ "

อะไรนะ!

เว่ยอู่ซินราวกับถูกฟ้าผ่ากลางกบาล เขากลายเป็นคนโง่ไปเลย ส่ายหัวอย่างแรงแล้วพูดว่า " เป็นไปไม่ได้! "

" ถ้าเจ้าเป็นเจ้าแห่งศาลาของหอหยงเป่า ด้วยระดับการบ่มเพาะของเจ้า เจ้าไม่มีทางหลบหนีจากการรับรู้ของขันทีวังไปได้หรอก "

" เจ้ากำลังโกหกข้า! "

เยี่ยชิวหัวเราะ " หรือว่าเจ้าลืมไปแล้วว่าข้าเป็นปรมาจารย์ยาระดับนักบุญ? การซ่อนกลิ่นอายด้วยยาวิญญาณ มันยากนักหรือ? "

เมื่อได้ยินดังนี้ เว่ยอู่ซิน ก็ตกตะลึงไปทั้งตัว

ใช่สิ เจ้านี่คือปรมาจารย์ยาระดับนักบุญเลยนะ การซ่อนกลิ่นอายก็เป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ใช่หรือ?

หรือว่าเยี่ยฉังเซิงคือเจ้าแห่งศาลาหอหยงเป่าจริงๆ?

แต่...

เป็นไปได้อย่างไร!

ธุรกิจของหอหยงเป่านั้นใหญ่โตนัก เมื่อคำนวณตามเวลาแล้ว ในตอนที่หอหยงเป่าแผ่ขยายไปทั่วโลกฝึกเซียนเยี่ยฉังเซิงยังไม่ทันได้เกิดด้วยซ้ำ

" เจ้ากำลังโกหกข้า "

เว่ยอู่ซินกลับมามีสติแล้วหัวเราะเยาะ " เยี่ยฉังเซิง เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบหรือไง? อย่าหวังว่าจะหลอกข้าได้ "

" เจ้าอายุน้อยกว่าข้ามาก ไม่มีทางที่เป็นเจ้าแห่งศาลาหอหยงเป่าได้เด็ดขาด "

" ตอนที่หอหยงเป่าก่อตั้งขึ้น เจ้ายังไม่ทันเกิดเลยด้วยซ้ำ "

เยี่ยชิวหัวเราะ " อาจจะมีอีกความเป็นไปได้หนึ่งคือ หอหยงเป่าเป็นคนอื่นเป็นผู้ก่อตั้งขึ้น แต่ตอนนี้ข้าคือเจ้าแห่งศาลา? "

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของเว่ยอู่ซินก็ตกตะลึงอีกครั้ง

ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงเรื่องนี้ล่ะ?

เยี่ยฉังเซิงคืออันดับหนึ่งในอันดับเฉียนหลง มีศักยภาพที่จะเป็นจักรพรรดิอีกทั้งยังได้รับโอกาสสูงสุดจากภูเขาอมตะ และโชคชะตาครึ่งหนึ่งของเผ่าปีศาจ กับมนุษย์ อัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ย่อมเป็นเป้าหมายที่ทุกฝ่ายต้องการเข้าหาเป็นพวก

หอหยงเป่าเพื่อความรุ่งโรจน์ชั่วนิรันดร์ จึงเข้าหาให้เยี่ยชิวมาเป็นเจ้าแห่งศาลา ซึ่งเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

เมื่อเห็นความเย็นชาบนใบหน้าของเขา เว่ยอู่ซินไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหนาวสะท้านในใจ และถอยหลังไปสิบกว่าก้าวโดยไม่รู้ตัว

เวลานี้เอง ขันทีวังก็มาถึงข้างกาย เว่ยอู่ซิน

" องค์ชาย อย่าตื่นตระหนก! " ขันทีวังกล่าวว่า " เยี่ยฉังเซิง ก็แค่ขู่ท่านเท่านั้น ด้วยพลังของเขา ยังไม่สามารถฆ่าท่านได้หรอก "

" บ่าวเพิ่งสังเกตดีๆ แล้ว เยี่ยฉังเซิงก็ยังคงมีระดับการบ่มเพาะอยู่ที่สุดยอดขั้นทงเสิน เท่านั้น "

" ท่านเองสามารถชำระบริสุทธิ์ได้ทุกเมื่อ การฆ่าเขานั่นเป็นเรื่องง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ "

เว่ยอู่ซินเหลือบมอง เจ้าวัวต้าลี่ซึ่งเมื่อครู่เขาได้เห็นด้วยตาตัวเองว่าเจ้านั่นซัดขันทีวังจนกระอักเลือด เขากล่าวว่า " แต่เจ้านั่นเป็นยอดฝีมือระดับนักบุญใหญ่เลยนะ ขันทีวัง ท่าน... "

" องค์ชายทรงไม่รู้สินะ ตัวบ่าวเมื่อครู่รู้สึกได้ว่าเจ้านั่นผิดปกติเลยไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ " ขันทีวังกล่าว " ถ้าใช้พลังเต็มที่ ตัวบ่าวรับรองว่าจัดการมันได้แน่นอน "

" ส่วนเรื่องบาดเจ็บนั้น ก็แค่บ่าวแกล้งทำเป็นบาดเจ็บเพื่อหลอกมันเท่านั้น "

" บาดเจ็บเล็กน้อยแค่นี้ สำหรับบ่าวแล้วไม่นับว่าเป็นอะไรเลย "

เมื่อได้ยินดังนั้น ความตื่นตระหนกของเว่ยอู่ซินก็หายไป เขายืดอกขึ้น รู้สึกว่าตัวเองกลับมามีพลังอีกครั้ง

เขามองตรงไปที่ เยี่ยชิวแล้วกล่าวว่า " เยี่ยฉังเซิงเจ้าไม่ควรที่จะมายุ่งกับข้า "

" เมื่อเจ้ามายุ่งกับข้า เจ้าก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานแล้ว "

" ดีจริง! " เว่ยอู่ซินหัวเราะพร้อมกล่าวว่า " ต้องบอกเลยว่า การสังหารคนที่มีศักยภาพที่จะเป็นจักรพรรดิ นั้น ให้ความรู้สึกประสบความสำเร็จอย่างมาก "

" ถ้าฆ่าเจ้าได้ ข้าก็จะขึ้นเป็นอันดับหนึ่งใน อันดับเฉียนหลงทันที "

" ถ้าฆ่าเจ้าได้ ข้าก็จะได้รับโชคชะตาที่มีอยู่ในตัวเจ้า "

" ถ้าฆ่าเจ้าได้ ข้าก็จะสามารถเป็นราชบุตรเขยของต้าโจว และแต่งงานกับองค์หญิงหนิงอันได้ ถ้าฆ่าเจ้าได้ ข้าก็จะได้รับหอหยงเป่าและสามารถเล่นสนุกกับหนานกงเสี่ยวเสี่ยวได้อย่างตามใจปรารถนา... "

" ดังนั้น เยี่ยฉังเซิง องค์ชายผู้นี้ไม่สามารถหาเหตุผลที่จะไม่ฆ่าเจ้าได้เลย... "

" พูดมากพอหรือยัง? " เยี่ยชิวชี้ไปที่ เว่ยอู่ซินแล้วตะโกนว่า " ถ้าพูดพอแล้วก็รีบไปตายซะ! "