วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2448

“นี่ คราวนี้เจ้ายังเย่อหยิ่งอยู่ต่อหน้าข้าอีก ดูเหมือนเจ้าจะเบื่อชีวิตแล้ว”

ขณะที่เว่ยอู่ซินพูด รัศมีอันทรงพลังก็แผ่ออกมาจาก ประกาศด้วยจิตวิญญาณนักสู้ว่า “เยี่ยฉังเซิง ข้ามีเมตตาเสมอ ข้าสามารถให้โอกาสเจ้าได้มีชีวิต”

“ตราบใดที่เจ้ายอมจำนนต่อข้า และมอบหอหยงเป่า ข้าสามารถไว้ชีวิตเจ้าได้”

“ในอนาคต เมื่อข้ารวมจงโจวเป็นหนึ่ง ข้าจะมอบตำแหน่งขุนนางผู้มั่งคั่งให้แก่เจ้า ว่าไงล่ะ?”

“เจ้าพูดจาไร้สาระมากจริง ๆ” เยี่ยชิวตอบกลับ “หยุดพูดไร้สาระแล้วมาตายที่นี่ซะ!”

“ฮึ่ม ไอ้สารเลวเนรคุณ สมควรตาย” เว่ยอู่ซินพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและเดินตรงไปหาเยี่ยชิว

ทันใดนั้น แสงเทพอันเจิดจ้าก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา ทำให้เขากลายเป็นเทพสงคราม ส่งรัศมีอันรุนแรง

“ตูม!”

ทุกย่างก้าวที่เว่ยอู่ซินก้าวไป พื้นดินก็สั่นสะเทือนราวกับสวรรค์กำลังถล่มลงมา ก่อให้เกิดภาพอันน่าสะพรึงกลัว

เยี่ยชิวยังคงนิ่งเฉย ไม่เคยเกรงกลัวผู้ใดในระดับเดียวกัน

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขาอยู่โคตรขั้นทงเสิน และไม่มองลงไปยังสุดยอดขั้นทงเสินที่เว่ยอู่ซินเป็น

เยี่ยชิวเร่งเร้าอย่างร้อนใจ “ลงมือเลยสิ ให้ข้าดูว่าเจ้าโง่คนนี้มีทักษะอะไรบ้าง”

บ้าเอ๊ย เรียกข้าว่าโง่ เจ้ากล้าดียังไง?

เว่ยอู่ซินตั้งใจจะฉีกเยี่ยฉังเซิงเป็นชิ้นๆ ในภายหลัง จนกระทั่งเขาสามารถระบายความคับข้องใจที่อัดอั้นไว้ได้

“ไปลงนรกซะ!”

เว่ยอู่ซินคำราม พุ่งหมัดเข้าใส่เยี่ยชิวอย่างรวดเร็วและทรงพลัง

ความเร็วนั้นน่าประหลาดใจ

พลังมหาศาล

ยิ่งกว่านั้น หมัดของเว่ยอู่ซินดูเหมือนจะถูกตีขึ้นจากเหล็กกล้า แผ่รังสีเทพแผ่กระจายไปทั่ว พร้อมรัศมีอันน่าพิศวง

“หมัดมังกรสวรรค์!”

เว่ยอู่ซินตะโกน ทันใดนั้น เสียงคำรามของมังกรดังกึกก้อง ตามมาด้วยเงามังกรดำพุ่งออกมาจากหมัด พุ่งเข้าใส่เยี่ยชิว

เงามังกรดำที่ก่อตัวขึ้นจากพลังของเว่ยอู่ซินนั้นใหญ่โตมโหฬารและสมจริงอย่างเหลือเชื่อ เมื่อมันพุ่งทะยานไปข้างหน้า มันราวกับน้ำท่วมทะลักทะลวงเขื่อน สร้างความหวาดกลัวอย่างที่สุด

“ฉูดฉาดแต่ไร้ค่า!”

เยี่ยชิวพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและชกออกไปด้วยหมัด

เขาใช้หมัดสังหารมังกร

หมัดของเยี่ยชิวเปล่งประกายแสงสีทองเจิดจ้า ราวกับดวงอาทิตย์ ส่องประกายและทรงพลัง ขณะที่ปล่อยหมัดออกมา หมัดนั้นก็พุ่งลงมาดุจสายฟ้า ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

พลังของหมัดนี้รุนแรงมากจนดูเหมือนจะไม่มีสิ่งใดในโลกต้านทานได้ แม้แต่เทพเทวะก็คงจะหลบเลี่ยง

เว่ยอู่ซินก็สัมผัสได้ว่า หมัดของเยี่ยชิวนั้นน่าสะพรึงกลัว แต่เขาก็ไม่ได้ถอยหนี

ประการแรก เขาเริ่มโจมตีแล้ว

ประการที่สอง เขารู้สึกภาคภูมิใจ

หากเขาถอยทัพตอนนี้ ศัตรูจะยิ่งแสดงท่าทียโสโอหังมากขึ้นไปอีกไหม?

เว่ยอู่ซินเจ้าชายผู้หยิ่งผยอง ไม่พอใจที่พ่ายแพ้ต่อเยี่ยชิวในสังเวียนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมหลบในตอนนี้

“ฟู่!”

เงามังกรดำแตะโดนหมัดของเยี่ยชิว หมัดของมันก็แตกสลายเป็นควันทันที

ในขณะนั้น หมัดของเว่ยอู่ซินปะทะกับหมัดของเยี่ยชิวกลางอากาศ

“ตูม!”

เสียงปะทะกันอย่างรุนแรงราวกับสวรรค์ถล่มทลาย

วินาทีต่อมา เว่ยอู่ซินกระเด็นถอยหลังราวกับลูกปืนใหญ่ ตกลงสู่พื้นห่างออกไปร้อยเมตร

“ฟู่!”

เว่ยอู่ซินพ่นเลือดออกมา แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่เยี่ยชิวด้วยความตกตะลึง

“เป็นไปได้อย่างไร?”

“ทำไมข้าถึงยังสู้เขาไม่ได้?”

“พวกเราอยู่ในระดับเดียวกันอย่างชัดเจน!”

เยี่ยชิวตอบอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ข้าลืมบอกเจ้าไป ในระดับเดียวกัน ข้าคืออมตะ”

หมายความว่าอย่างไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน