วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2466

หลังจากเยี่ยชิวถ่ายทอดข้อความเสร็จ กงซุนหยางก็ถามว่า “ผู้นำ เทียนจุนสบายดีหรือไม่?”

“อาจารย์สบายดี” เยี่ยชิวกล่าว “เหตุผลที่ข้าให้พี่เสี่ยวเสี่ยวอัญเชิญเจ้ามายังจงโจวนั้น แท้จริงแล้วเกี่ยวข้องกับเจ้า”

“อาจารย์เคยบอกข้าว่า เจ้าปรารถนาจะเป็นศิษย์มาตลอด แต่เนื่องจากอาจารย์ทุ่มเทให้กับนิกายดาบชิงอวิ๋น จึงไม่มีเวลารับศิษย์”

“อาจารย์ยังบอกข้าด้วยว่า ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าได้ทำงานอย่างขยันขันแข็งและบริหารจัดการงานของหอหยงเป่าในตงฮวงได้ค่อนข้างดี เขายินดีเป็นอย่างยิ่งและต้องการให้ข้าช่วยเหลือเจ้า”

เมื่อพูดจบ เยี่ยชิวก็หยิบกล่องไม้ออกมา ยื่นให้กงซุนหยาง พร้อมกับกล่าวว่า “ภายในมียาเม็ดหนึ่งเม็ด เมื่อรับประทานเข้าไป ร่างกายของเจ้าจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง หากฝึกฝนอย่างขยันขันแข็ง เจ้าจะสามารถบรรลุขั้นนักบุญได้ภายในสิบปี และก้าวขึ้นสู่ขั้นนักบุญใหญ่ได้ภายในหนึ่งศตวรรษ”

แท้จริงแล้ว ยาเม็ดนี้ถูกมอบให้เยี่ยชิวโดยจื่อหยางเทียนจุน เพื่อส่งต่อให้กงซุนหยาง อย่างไรก็ตาม จื่อหยางเทียนจุนได้สั่งห้ามเยี่ยชิวเปิดเผยความจริง

จุดประสงค์นั้นเรียบง่าย คือการทำให้กงซุนหยางเป็นหนี้บุญคุณเยี่ยชิว เพื่อรักษาความภักดีอันมั่นคงของเขาในอนาคต

ดังที่คาดไว้

กงซุนหยางรับยาเม็ดนั้นไว้ด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นทันที พร้อมกับกล่าวว่า “ขอบคุณผู้นำ ที่มอบยาเม็ดนี้ให้ข้า ข้าขอสาบาน ณ ที่นี้ว่า ข้าจะจงรักภักดีต่อท่านไปตลอดชีวิต”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “เมื่อไม่นานมานี้ สงครามได้ปะทุขึ้นในจงโจวเพียงไม่กี่วัน ราชวงศ์ต้าเฉียนก็ล่มสลาย”

“ข้าเชื่อว่าคนของเราในหอหยงเป่า โดยเฉพาะเหล่าข้ารับใช้อย่างเจ้า จำเป็นต้องเร่งพัฒนาฝีมือของเจ้าให้เร็วขึ้น”

“ดังนั้น การจะเป็นนักบุญในสิบปีจึงช้าเกินไป”

เยี่ยชิวพูดถึงตอนนี้ ก็หยิบยาเม็ดออกมาอีกสองเม็ด ยื่นให้กงซุนหยาง พร้อมกับกล่าวว่า “รับยาเม็ดนักบุญสองเม็ดนี้ไปด้วย”

“ด้วยยาเม็ดสามเม็ดนี้ เมื่อพิจารณาจากระดับการฝึกฝนปัจจุบันของเจ้า เจ้าน่าจะสามารถก้าวขึ้นสู่ขั้นนักบุญได้ภายในหนึ่งปี”

กงซุนหยางรีบรับยา เคราของเขาสั่นไหวด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขาก้มลงกับพื้นและโค้งคำนับเยี่ยชิว

“ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของผู้นำ เป็นสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ไม่อาจตอบแทนได้ ข้าขอสาบานต่อท่านตลอดชีวิต ยอมปีนภูเขาคมดาบหรือลงสู่ทะเลเพลิงโดยไม่ลังเล”

เยี่ยชิวช่วยกงซุนหยางลุกขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “การตามข้ามาไม่จำเป็นต้องให้เจ้าปีนภูเขาคมดาบหรือลงสู่ทะเลเพลิง แต่จะทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ”

เมื่อพูดจบ เยี่ยชิวก็หยิบเม็ดยาเทพอีกเม็ดหนึ่งออกมาและโยนให้หลานฮวา

“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่ผ่านมา เม็ดยาเทพนี้สำหรับเจ้า”

“ขอบคุณผู้นำ” แม้น้ำเสียงจะยังคงเย็นชา แต่หัวใจของหลานฮวาก็สั่นไหวแล้ว

เม็ดยาเทพ สิ่งที่ผู้คนมากมายใฝ่ฝันอยากได้ แต่ผู้นำกลับให้มันมาโดยไม่ลังเล

ช่างใจกว้างเสียจริง!

“ว่าแต่ ทำไมเจ้าต้องปิดหน้าด้วยล่ะ?” เยี่ยชิวถาม

เขาเคยคิดจะใช้ญาณทิพย์หรือเปิดเนตรสวรรค์เพื่อดูว่าหลานฮวามีหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า ผ้าสีดำที่ปิดบังใบหน้าของนางนั้น ไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป มันสามารถปิดกั้นทั้งญาณทิพย์หรือเปิดเนตรสวรรค์ของเขาได้

หลานฮวาก้มหน้าลงและนิ่งเงียบ

กงซุนหยางอธิบายว่า “ผู้นำ ท่านอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่นี่เป็นคำสั่งของเทียนจุน”

“ผ้าสีดำบนใบหน้าของหลานฮวา คือหน้ากากที่เทียนจุนประดิษฐ์ขึ้นด้วยตนเอง”

“เมื่อหลานฮวายังสาว นางได้รับบาดเจ็บจนมีรอยแผลเป็นบนใบหน้า เทียนจุนจึงทำหน้ากากนี้ขึ้นมาให้นางสวมใส่”

“เข้าใจแล้ว ขออภัยที่ถือวิสาสะ” เยี่ยชิวกล่าว “รุ่งสาง ข้าจะออกเดินทางไปต้าเว่ย ถ้าไม่ถือ ข้าอาจจะขอดูรอยแผลเป็นของเจ้า บางทีข้าอาจจะรักษามันได้”

“เอาอย่างนี้ดีไหม? พอข้ากลับมาจากต้าเว่ย ข้าจะตรวจดูให้”

กงซุนหยางตกใจและถามว่า “ผู้นำ ท่านจะไปต้าเว่ย?”

“อืม” เยี่ยชิวพยักหน้า

กงซุนหยางเร่งเร้า “ผู้นำ คิดให้รอบคอบเถิด ต้าเว่ยตอนนี้กลายเป็นบ่อมังกรและถ้ำเสือ สถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ข้าได้สัญญากับจักรพรรดิต้าโจวไว้แล้วว่า ข้าจะไปเยี่ยมเมืองหลวงของต้าเว่ย”

“ข้ารู้ว่าเจ้ากังวลเรื่องอะไร แต่ไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีป้องกันตัวเอง”

กงซุนหยางกล่าวว่า “ผู้นำ ทำไมท่านไม่พาหลานฮวาไปต้าเว่ยด้วยล่ะ? ถึงแม้พลังของนางจะไม่แข็งแกร่งเท่าท่าน แต่นางก็มีทักษะการลอบสังหารชั้นสูง และอาจช่วยท่านได้”

“ไม่จำเป็น สำหรับการเดินทางไปต้าเว่ยครั้งนี้ ข้าแค่พาผู้เฒ่าไปด้วย” เยี่ยชิวกล่าว “เขาก็พอแล้ว”

ถ้าไม่ใช่เพราะความเชี่ยวชาญของอมตะชางเหม่ยในการใช้วิธีการแปลกๆ เยี่ยชิวคงไม่อยากจะพาเขาไปด้วยเลย

ทันใดนั้น อมตะชางเหม่ยก็ตื่นขึ้นมาและทักทายกงซุนหยางอย่างอบอุ่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน