วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2465

เมื่อกงซุนหยางเอ่ยจบ สีหน้าของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย ขณะที่หนานกงเสี่ยวเสี่ยวถึงกับหน้าถอดสี

“ฮ่องเต้แห่งต้าเฉียน…ฆ่าตัวตาย?” เยี่ยชิวถามเสียงต่ำ

กงซุนหยางส่ายหน้า “ไม่ใช่ถูกฆ่า แต่เป็นการฆ่าตัวตาย”

“ฆ่าตัวตาย?” เยี่ยชิวขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ

ฮ่องเต้โดยปกติแล้วจะไม่ใช่คนอ่อนแอ เหตุใดถึงเลือกจบชีวิตแบบนั้น?

เขาเคยได้ยินจักรพรรดิต้าโจวเอ่ยถึงฮ่องเต้ต้าเฉียนอยู่ครั้งหนึ่ง บอกว่าแม้จะอายุน้อย แต่ก็มีความสามารถโดดเด่น มีปณิธานที่ชัดเจน และฉลาดหลักแหลม สมเป็นราชาผู้ปรีชา

หากเป็นการฆ่าตัวตาย ก็มีเพียงสองสาเหตุเท่านั้น หนึ่งคือสิ้นหวังจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ สองคือจนมุม ไร้ทางรอด

แต่ในเมื่อฮ่องเต้อายุยังน้อย มีความใฝ่ฝันแน่วแน่ ไม่น่าจะสิ้นหวังในชีวิต ดังนั้นน่าจะเป็นสาเหตุที่สอง

“ข่าวนี้แน่ใจแล้วหรือ?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

“แน่ใจครับ” กงซุนหยางพยักหน้า “ได้ยินมาว่า กองทัพแว่นแคว้นเว่ยล้อมวังหลวงแห่งต้าเฉียนไว้แน่น ผู้คนในวังไม่สามารถหนีรอดออกมาได้ พวกเว่ยก็สังหารผู้คนอย่างบ้าคลั่ง ข่มขืนปล้นชิงครอบครัวเหล่าขุนนางจนพินาศ”

“ไม่เพียงเท่านั้น ได้ยินว่าลูกหลานของเหล่าขุนนางที่ยังเล็กอยู่ ยังถูกนำไปต้มแล้วแบ่งกันกิน”

“พฤติกรรมเช่นนี้ ทำให้ขุนนางต้าเฉียนทั้งเกลียดทั้งกลัว ไม่มีใจจะคิดหาหนทางต่อต้าน”

“ฮ่องเต้ต้าโจวเองก็จนปัญญา ไม่อาจหาทางต้านทานกองทัพเว่ยได้ สุดท้ายก็คงหมดหวัง เลยคว้าดาบปลิดชีพตนเอง”

“แต่ข้าเห็นว่า คนที่ผลักฮ่องเต้ต้าเฉียนเข้าสู่จุดจบสุดท้ายจริง ๆ กลับเป็นเฉาพั่วเทียน”

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว “หมายความว่าไง?”

กงซุนหยางอธิบาย “เฉาพั่วเทียนเป็นหัวหน้าตระกูลเทพสงคราม และยังเป็นผู้มีร่างกายเทพสงครามด้วย เขาอยู่ในอันดับที่ 7 ของอันดับมังกร อีกทั้งยังมีพลังถึงขั้นมหาปราชญ์ระดับสูงสุด เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของต้าเฉียน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ฮองเฮาแห่งต้าเฉียนก็เป็นหลานสาวของเฉาพั่วเทียน”

“หลังจากกองทัพเว่ยล้อมวังไม่นาน เฉาพั่วเทียนก็นำทั้งตระกูลเทพสงครามเข้าร่วมกับเว่ยอ๋อง การหักหลังในช่วงชี้เป็นชี้ตายเช่นนี้เองที่ทำให้ฮ่องเต้ต้าเฉียนหมดสิ้นหนทาง จึงจบชีวิตลง”

“ถึงอย่างนั้น ฮ่องเต้ก็ยังใจดี ไม่เคยทำร้ายฮองเฮาของเขาจนวาระสุดท้าย”

“ได้ยินว่า หลังจากฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ ฮองเฮาก็ฆ่าตัวตายตาม”

เยี่ยชิวนิ่งไปนาน ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ

“ตระกูลเทพสงครามถือเป็นเสาหลักของต้าเฉียน รับใช้ราชวงศ์มาหลายชั่วอายุคน”

“เฉาพั่วเทียนเอง ไม่ว่าจะในราชสำนักหรือในหมู่ประชาชน ต่างก็มีชื่อเสียงมากมาย ยิ่งกว่าฮ่องเต้เสียอีก”

“แต่ตอนนี้ เขากลับหักหลังต้าเฉียน นั่นไม่เพียงแต่ทำให้ฮ่องเต้หมดหวัง ข้ากลัวว่าชาวบ้านธรรมดาในแว่นแคว้นเองก็คงสิ้นหวังเช่นกัน”

“เท่ากับว่า ต้าเฉียน…ล่มสลายแล้ว?” เยี่ยชิวถามเสียงแผ่ว

“ใช่ครับ” กงซุนหยางพยักหน้า

เยี่ยชิวเริ่มขมวดคิ้ว

“ภายในไม่กี่วัน กองทัพเว่ยสามารถบุกถึงวังหลวง บีบบังคับให้ฮ่องเต้ฆ่าตัวตาย แสดงว่ากองกำลังเว่ยนี่ร้ายกาจเกินคาด”

“แล้วเฉาพั่วเทียนกับตระกูลเทพสงครามที่หันไปเข้าข้างเว่ยอ๋อง พวกเขาโดนหลอกล่อได้อย่างไร?”

“ไม่ใช่หรือที่เขาว่ากันว่า เว่ยอ๋องความสามารถยังไม่เท่าฮ่องเต้ต้าเฉียนด้วยซ้ำ?”

“แล้วเจ้าล่วงรู้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมอีกไหม?”

กงซุนหยางว่า “ได้ยินมาว่า เว่ยอ๋องมีกองกำลังลับสายหนึ่ง ฝีมือดุจอัสนีบาต ไร้ผู้ต่อต้าน”

“พวกเขาปรากฏตัวโดยไม่รู้ตัว ล่องหนหายใจอยู่ก็ไม่รู้ เหมือนจะมองไม่เห็น แต่ทุกที่ที่ไป ไม่มีผู้ใดต้านทานได้”

“เพราะมีพวกนั้น กองทัพเว่ยถึงได้บุกคืบหน้าอย่างราบรื่น จนเข้าไปถึงวังหลวงต้าเฉียน”

“ดูเหมือนเฉาพั่วเทียนจะตัดสินใจหันหลังให้ต้าเฉียนก็เพราะกองกำลังลับนี้”

สายตาเยี่ยชิวทอแสง “แล้วรู้ไหมว่ากองกำลังนั้นเป็นใคร?”

“ดูท่า เว่ยอ๋องจะมีใครสักคนที่ไม่ธรรมดาอยู่ใต้บัญชาการ”

เยี่ยชิวหันไปถาม “กงซุนหยาง ครั้งนี้ราชครูต้าเว่ย จิ้นปิงหยุน ร่วมศึกด้วยหรือไม่?”

“ไม่แน่ใจครับ ข้าไม่ได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับเขาเลย”

เยี่ยชิวหันไปถามหนานกงเสี่ยวเสี่ยวต่อ “เสี่ยวเสี่ยวเจ้าอยู่ในจงโจวมานาน ย่อมรู้สถานการณ์ดีกว่า พอจะรู้ไหมว่าเว่ยอ๋องมีคนเก่ง ๆ อยู่ข้างตัว?”

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า “มีหลายคน เจ้าอยากรู้ลักษณะแบบไหน?”

“ข้าหมายถึงคนที่มีพลังระดับสูงสุด หรือมีสติปัญญาเฉียบแหลม วางแผนจากพันลี้ ชนะศึกโดยไม่ต้องออกหน้า”

“ที่ข้ารู้ มีเพียงจิ้นปิงหยุนที่ถือว่าเป็นมหาอำนาจ ส่วนคนวางแผนหลังม่านแบบที่เจ้าว่า ข้าไม่เคยได้ยินเลย”

ปริศนาเต็มไปหมด…

เยี่ยชิวถอนหายใจในใจ ดูท่าคงต้องไปต้าเว่ยด้วยตัวเองสักครั้งเพื่อดูให้เห็นกับตา

“จริงสิ” หนานกงเสี่ยวเสี่ยวพูดขึ้น “ในข่าวเมื่อครู่ บอกว่ากองทัพเว่ยถอนตัวแล้ว”

เยี่ยชิวว่า “ต้าเฉียนล่มแล้ว ไม่เหลือสิ่งใดต้องกังวล การถอนกำลังจึงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ต่อจากนี้ ต้าเว่ยต้องหันมาเคลื่อนไหวใส่ต้าโจวแน่นอน”

“แล้วต้าโจวจะต้านไหวหรือ?” กงซุนหยางถามด้วยความเป็นกังวล

“จะไหวหรือไม่ไหว ก็ต้องต้าน” เยี่ยชิวพูดเสียงหนักแน่น “ไม่เช่นนั้น ต้าโจวจะลงเอยเหมือนต้าเฉียน”

“โชคดีที่ต้าโจวยังมีความสามัคคี ไม่มีคนอ่อนแอคอยบ่อนทำลาย ต่อให้เว่ยอ๋องมีกองทัพลับ ต้องการบุกต้าโจว ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย”

“ทำชั่วไว้มาก ย่อมไร้ผู้สนับสนุน สิ่งที่เว่ยอ๋องทำไว้กับต้าเฉียน มันโหดร้ายเกินไป เราจะปล่อยให้เขาครองแผ่นดินจงโจวไม่ได้เด็ดขาด”

“ดูท่า ข้าคงต้องส่งข่าวถึงท่านอาจารย์เสียแล้ว เผื่อจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมา”

พูดจบ เยี่ยชิวก็หยิบหยกสื่อสาร ส่งสารไปหาจื่อหยางเทียนจุนทันที…