วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2470

เยี่ยชิวชะงักไปเล็กน้อย “จะเข้าไปตรงๆเลยเหรอ?”

เหล่าจิ่วพูดว่า “ถ้าจะฝ่าอาคม มันก็ยุ่งยาก เปลืองทั้งเวลาและแรง วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือบุกเข้าไปตรงๆเลย”

เยี่ยชิวถามว่า “จะเข้าไปยังไง? แล้วเข้าไปแล้วจะออกมาได้ไหม?”

“มีข้าอยู่ทั้งคน จะกลัวอะไรนักหนา” เหล่าจิ่วพูดอย่างมั่นใจ “เมื่อครั้งข้าท่องยุทธภพฟ้าดิน อาคมสังหารแบบนี้ ในสายตาข้า ก็แค่ขยะ ไม่คู่ควรจะพูดถึงด้วยซ้ำ”

เรียบร้อย เริ่มโชว์เก๋าอีกแล้ว

“ไอ้เด็กเปรต เจ้ามองอะไรออกบ้างหรือยัง? ภูเขาลูกนี้มีอะไรผิดปกติไหม?” อมตะชางเหม่ยถามขึ้นมาจากข้างๆ

เยี่ยชิวจึงเล่าสถานการณ์ให้ฟังทั้งหมด

หลังจากฟังจบ อมตะชางเหม่ยก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ “เวรละ อาคมสังหารที่จัดวางโดยผู้แข็งแกร่งระดับเตรียมจักรพรรดิ? เอาจริงดิ?”

“แน่นอนว่าจริง” เยี่ยชิวว่า “ไอ้แก่ หรือเราจะถอยดีไหม? เราไม่เอาสมบัติในนั้นก็ได้”

อมตะชางเหม่ยทำหน้าขรึม “ไอ้เด็กเปรต ข้าจะบอกเจ้าไว้เลย เราเป็นผู้บำเพ็ญธรรม เจออุปสรรคก็ต้องลุยไปข้างหน้า ไม่หันหลังกลับได้ยังไง?!”

“ข้าในฐานะผู้บำเพ็ญธรรม เราควรก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ และไม่ลังเล”

“แค่ผู้แข็งแกร่งระดับเตรียมจักรพรรดิวางอาคมเอาไว้ไม่ใช่เหรอ? เราก็ค่อยๆคิดหาวิธี ถ้าโชคดีอาจจะฝ่าเข้าไปได้ก็ได้”

ในใจอมตะชางเหม่ยคิดจริงๆว่า ในเมื่อถึงขั้นมีคนระดับเตรียมจักรพรรดิยอมลงมือวางอาคมในที่กันดารไร้ผู้คนแบบนี้ แปลว่าในภูเขานี้ต้องมีของดีสุดๆซ่อนอยู่แน่นอน

ไม่อย่างนั้น ใครจะไปว่างจัดขนาดมาวางอาคมขนาดใหญ่แบบนี้ไว้?

“เจ้ารอข้าอยู่ตรงนี้ ข้าจะไปหาทางดูเอง”

พูดจบ อมตะชางเหม่ยก็เดินไปที่หน้าภูเขา เริ่มพิจารณาอาคม

“ไอ้หนู ข้าจะบอกวิธีเข้าให้เอง” เหล่าจิ่วกระซิบกับเยี่ยชิว

หลังจากเยี่ยชิวฟังจบ ก็ถามว่า “จะได้ผลจริงหรือ?”

“เชื่อข้า ข้าไม่มีทางเอาชีวิตตัวเองมาเล่นแน่” เหล่าจิ่วตอบอย่างจริงจัง

“ได้ งั้นข้าจะลองดู” เยี่ยชิวพูด พลางเดินไปยืนหน้าเทือกเขา

เขากระพริบตาซ้ายหนึ่งที ดาบเซวียนหยวนก็ลอยออกมาจากดวงตา ลอยค้างอยู่กลางอากาศ

“ไอ้เด็กเปรต เจ้าจะทำอะไร?” อมตะชางเหม่ยเห็นเยี่ยชิวเข้า จึงรีบถามขึ้น

เยี่ยชิวไม่ตอบคำถาม เขาทำตามที่เหล่าจิ่วบอก บีบเลือดหนึ่งหยดจากร่างกาย หยดลงบนคมดาบ

“เฉ้ง!”

ดาบเซวียนหยวนส่งเสียงคำรามมังกรดังขึ้น พร้อมปลดปล่อยแสงสว่างเจิดจ้า ราวกับมีจิตวิญญาณถูกปลุกขึ้นมา

หลังจากที่เยี่ยชิวได้รับเลือดบริสุทธิ์มังกรจักรพรรดิ เลือดในตัวเขาก็ไม่ใช่เลือดธรรมดาอีกต่อไป

จากนั้น เยี่ยชิวจับด้ามดาบแน่น

“ไอ้เด็กเปรต เจ้าคิดจะฝ่าอาคมนี้ด้วยกำลังเหรอ? ข้าขอเตือนว่าอย่าเสียแรงเปล่า!” อมตะชางเหม่ยพูดเตือน

เยี่ยชิวหันกลับมายิ้ม “ถ้างั้นเราเดิมพันกันไหม?”

อมตะชางเหม่ยว่า “เจ้าพูดเองนะ ว่านี่คืออาคมสังหารระดับเตรียมจักรพรรดิขั้นสูงสุด ถ้าเจ้าฝ่าได้จริง ข้าจะยอมไปกินอึ”

“นี่เจ้าเป็นคนพูดเอง” เยี่ยชิวแสดงทักษะวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง ในขณะที่จ้องมองไปที่ค่ายกลอาคม และตั้งสมาธิ

สามวินาทีต่อมา

“ซู่!”

เยี่ยชิวเคลื่อนไหว เขากระโดดขึ้นกลางอากาศ ถือดาบแทงเข้าไปในอาคม

ร่างกายกับดาบกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ไอ้เด็กเปรต ไร้ประโยชน์... แม่งเอ้ย!” อมตะชางเหม่ยตาเบิกกว้าง เห็นว่าเยี่ยชิวทะลุผ่านอาคมเข้าไปได้ ร่างเขาหายวับไปทันที

“ไอ้เด็กเปรต อย่าทิ้งข้าไปนะ!” อมตะชางเหม่ยรีบวิ่งตามไป

ตู้ม!

หัวชนกับแผ่นเหล็กแข็ง อมตะชางเหม่ยกระเด็นลอยกลับมา ร่างกระแทกพื้น

“ไอ้เวรเอ๊ย เจตนาแกล้งข้ารึไง?”

อมตะชางเหม่ยโกรธจนด่าทอ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน