วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 248

ใบหน้าและหูของซุนเมิงเจี๋ยแดงก่ำ ร่างกายของเธอเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตทั้งตัว ทำให้ร่างกายแข็งทื่อไปทั้งตัว

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกผู้ชายลวนลาม

สารเลว

อัปยศ

โกรธ

ทุกความรู้สึกพลุ่งพล่านเข้ามา

“ปล่อยฉันนะ”ซุนเมิงเจี๋ยตะโกนออกมา

เย่ชิวปล่อยเธอ และจับแขนเธอให้แน่น พร้อมพูดว่า: “ที่จริงมันก็ไม่เล็กไปหรอก เพียงแค่มือทั้งมือมันโอบไว้ไม่หมด”

“ไปตายซะ”พูดด้วยความโกรธ เธอลุกขึ้นและใช้เท้าเตะไปที่ใบหน้ของเย่ชิว

แต่เย่ชิวไหวตัวทัน เขาจึงจับขาของเธอไว้

ด้วยพลักที่มากมายของเย่ชิว ทำให้ซุนเมิงเจี๋ยถูกผลักออก ขณะนั้นเองร่างกายของเธอก็ไม่ตอบสนอง ทำให้เธอสลบภายใต้อ้อมแขนของเย่ชิว

“จู่ ๆ ก็เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของผม คุณรุกแรงขนาดนี้เลยหรอ ผมชอบจังเลย”

เย่ชิวหัวเราะพรางใช้มือโอบกอดที่ไหนสักที่บนร่างกายซุนเมิงเจี๋ย

“ปล่อยฉันนะ”ซุนเมิงเจี๋ยพูดด้วยอารมร์โกรธ

“เมื่อกี้เธอพูกว่าอะไรหรอ ผมไม่ได้ยิน”เย่ชิวแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ

“ฉันบอกให้ปล่อยไง”ซุนเมิงเจี๋ยทั้งตะโกนทั้งดิ้นเพื่อต่อสู้ในเวลาเดียวกัน ต้องการออกจากอ้อมแขนของเย่ชิว แต่ต่อให้สะบัดออกแค่ไหนก็ไม่หลุดอยู่ดี

เย่ชิวมองไปที่มือตัวเองและแกล้งทำเป็นพูด: “ขอโทษด้วยนะ เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจ”

ไม่ได้ตั้งใจ?

เชื่อกับผีล่ะสิ

ครั้งแรกตั้งใจจับ ครั้งที่สองยังบอกไม่ได้ตั้งใจ?

“ปล่อย!”ข้างในตัวตาซุนเมิงเจี๋ยลุกเป็นไฟ ถ้าดวงตาของเธอสามารถสังหารคนได้ เย่ชิวคงถูกสังหารไปตั้งนานแล้วล่ะ

“ผู้ช่วยซุน คุณแน่ในหรอว่าจะให้ผมปล่อย”เย่ชิวพูดต่อ“หญิงสาวหลายคนชื่นชอบอ้อมกอดของผม”

“ปล่อยไง!”ซุนเมิงเจี๋ยตะโกนออกมานับครั้งได้

“ผมว่าอ้อมกอดของผมมันปลอดภัยกว่านะ มันเหมาะสมกับคุณ”

“ปล่อย!”ซุนเมิงเจี๋ยตะโกนออกมา: “หยุด!”

“ก็ได้”

เย่ชิวปล่อยมือ

ซุนเมิงเจี๋ยที่ถูกโอบกอดอยู่ ก็ล้มลงพื้นเสียงดัง

“อ๊าส์”

ซุนเมิงเจี๋ยร้องด้วยความเจ็บปวด

“ผู้ช่วยซุน เจ็บไหมครับ ให้ผมช่วยพยุงขึ้นมาไหม”เย่ชิวมองไปที่เธอ

ซุนเมิงเจี๋ยรู้สึกโกรธและละอายใจ ไอ้สารเลวตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น สมควรตาย

“ถ้าสังเกตจากสายตาเธอ เธอกำลังโกรธฉันอยู่ แต่ผู้ช่วยซุนครับ เรื่องนี้คุณโทษผมไม่ได้นะ เพราะคุณเป็นคนบอกให้ผมปล่อยมือ ผมก็ทำตามคำสั่งคุณ”

เย่ชิวทำสีหน้าล้อเล่น แต่ใจสายตาเขากลับเต็มไปด้วยความล้อเล่น

ซุนเมิงเจี๋ยโกรธอย่างหนัก เธออยากจะลงมืออีกครั้ง ขณะที่เธอกำลังจะลุกยืนขึ้น เธอเหลือเเห็นมือขวาของเย่ชิวที่เตรียมท่าทำมือเล็บมังกร เธอจึงรีบหยุดลงมือทันที

ไม่อย่างนั้นจะถูกไอ้สารเลวคนนี้เอาเปรียบได้

“คุณรอดูเถอะ”

ซุนเมิงเจี๋ยถอนหายใจแรง เธอลุกขึ้นมาและเดินออกจากที่ตรงนั้น ในใจก็คอยสาปเย่ชิวไปด้วย ไอ้สารเลวเอ้ย คอยดูเถอะ ฉันจะเอาเรื่องแกให้ได้ แกยังมีหน้าลักพาตัวท่านประธานหลินไปอีก ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่

เย่ชิวมองไปที่ด้านหลังของเธอและแสยะยิ้ม

ไอ้เด็ก คิดจะต่อกอนกับฉัน ฝันไปเถอะ