วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 249

ในสำนักงานอันกว้างขวางนี้ อารมณ์ความรู้สึกที่หยุดไม่อยู่

เยี่ยชิวรู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา จากหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เขาสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์แบบพาโนรามา โดยมีผู้หญิงที่งดงามนี้ที่อยู่ใต้ตัวเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกราวกับว่า "มองเห็นภูเขาทั้งหมดได้ในพริบตาเดียว

สี่สิบนาทีต่อมา

กลับคืนสู่ความเงียบ

หลังจากที่ หลินจื้อจิงสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอก็หันกลับมาและแตะหน้าผากของเยี่ยชิวด้วยนิ้วเรียวยาวของเธอ และบ่นว่า: "ใช้เวลานานมาก นอนคว่ำอยู่ตรงหน้าต่างนั้นจนเจ็บมือไปหมดแล้วเนี่ย"

“งั้นเดี๋ยวผมนวดให้คุณเอง” ขณะที่เยี่ยชิวพูด มือของเขาก็จับส่วนหนึ่งของร่างกายของหลินจิงจื้อไว้

“เหอะ คุณรู้วิธีเอาเปรียบผู้อื่น” หลินจิงจื้อประสานมือของเธอรอบคอของเยี่ยชิวแล้วถามว่า “มือฉันสัมผัสดีกว่า หรือว่าของเสี่ยวเจี๋ยดีกว่าล่ะ? ”

อา!

เยี่ยชิวไม่ทันตั้งตัวและรู้สึกทำตัวไม่ถูก

หลินจิงจื้อพูดด้วยรอยยิ้ม: "มีการคอยควบคุมและสังเกตอยู่ในห้องทำงานของฉันนี้ และฉันเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกระหว่างคุณกับเสี่ยวเจี๋ยได้อย่างชัดเจน"

เยี่ยชิวอธิบายอย่างรวดเร็ว: "ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็น..."

“คุณอยากจะบอกว่าเป็นเสี่ยวเจี๋ยที่ผลักตัวเองไปอยู่ในอ้อมกอดงั้นสิ?” หลินจิงจื้อกลอกตาไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าผู้ชายแบบพวกคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ก็เพียงความไม่รู้จักพอก็เท่านั้น ทำไม ชอบเสี่ยวเจี๋ยแล้วงั้นเหรอ?”

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ” เยี่ยชิวพูด “เธอดูเหมือนแม่เสือโคร่งขนาดนั้น ผมจะไปชอบเธอได้ยังไง ผมชอบแค่คุณเท่านั้นพี่หลิน”

“ชิ คุณชอบฉันแต่ยังไปมองไป๋ปิงเหรอ?” หลินจิงจื้อพูด: “รีบจีบไป่ปิงซะเลยสิ ไม่เช่นนั้นคุณจะเสียใจภายหลังเมื่อตอนนั้นเธอกลายเป็นผู้หญิงของคนอื่น”

“พี่หลิน คุณยังเป็นแฟนผมอยู่หรือเปล่า? ผมมีคุณแล้ว ทำไมคุณถึงขอให้ผมไปจีบคนอื่นตลอดเลยล่ะ?” เยี่ยชิวโกรธเล็กน้อย

หลินจิงจื้อยิ้มแล้วพูดว่า "ผู้ชายคนไหนในโลกไม่อยากมีนางในกันล่ะ? คุณกล้าพูดมั้ยล่ะว่าไม่เคยคิด?"

คิด

ฉันกำลังคิดถึงวิธีเอาชีวิตรอด

มันคือสิ่งที่ผู้ชายทุกคนคิด

เยี่ยชิวแอบคิดอยู่ในใจ

หลินจิงจื้อกล่าวเสริม: "ในยุคนี้ ผู้ชายที่มีความสามารถจะถูกรายล้อมไปด้วยผู้หญิง"

“สำหรับผู้ชายที่โดดเด่นเช่นคุณ แม้ว่าคุณจะไม่ได้ไปอ่อยใครก่อน แต่ผู้หญิงหลายคนก็อยากจะเอาตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของคุณกันทั้งนั้นแหละ”

“แทนที่จะระวังผู้หญิงคนอื่นรอบตัวคุณทุกวัน ไม่สู้เปิดใจให้กว้างกว่านี้ไปเลยดีกว่า ยังไงฉันก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวตั้งแต่แรก”

“แต่ฉันก็ยังพูดคำเดิม ไม่ว่าคุณจะมีผู้หญิงสักกี่คน ตำแหน่งเมียหลวงต้องเป็นของฉันเท่านั้น”

คำพูดของหลินจิงจื้อ ทำให้เยี่ยชิวรู้สึกประทับใจ

เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเต็มใจที่จะแบ่งปันผู้ชายของเธอกับผู้หญิงอีกคน นั่นหมายความว่าผู้หญิงคนนี้รักผู้ชายคนนี้อย่างสุดซึ้งจากก้นบึ้งของหัวใจ

ผู้หญิงอย่างหลินจิงจื้อ หน้าตาก็ดี หุ่นก็ดี ครอบครัวก็มีชาติตระกูล และยังมีเงินมีทอง เธอนั้นเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ หลายคนนึกไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่เธอไม่เพียงแต่ตกหลุมรักเยี่ยชิวเท่านั้นเธอยัง ยินยอมที่จะแบ่งปันเยี่ยชิวกับผู้หญิงคนอื่นด้วย เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อซะไม่มี

แต่เธอก็เต็มใจที่จะทำเช่นนี้

นี่แสดงให้เห็นว่าเธอรักเยี่ยชิวอย่างลึกซึ้งเพียงใด

เยี่ยชิว จับแก้มอันบอบบางของหลินจิงจื้อแล้วพูดด้วยความรู้สึกที่แท้จริง: "พี่หลิน ผมรักคุณ"

"ฉันก็รักคุณ"

ทั้งสองจูบกันอีกครั้ง

อุณหภูมิในออฟฟิศก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเกิดความรักอันรุนแรงขึ้น หลินจิงจื้อพูดอย่างคลุมเครือข้างหูเยี่ยชิว: "พาฉันไปที่โต๊ะหน่อย"

เยี่ยชิวอุ้มหลินจิงจื้อขึ้นมา แล้ววางเธอไว้บนโต๊ะขนาดใหญ่ และค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอ…

ยิ่งห่างกัน ยิ่งทำให้รักกัน