วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2502

หลัวเทียนหู่ขี่อยู่บนหลังเสือดำ พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ทั้งคนทั้งสัตว์มีพลังอันยิ่งใหญ่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสือดำตัวนั้น ขนบนปีกของมันทุกเส้นล้วนเหมือนใบมีดสีดำที่แข็งและเรียบเนียน

เมื่อปีกทั้งสองข้างขยับราวกับจะบดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ราวกับจะฉีกท้องฟ้าให้ขาดออกเป็นเสี่ยงๆ และทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าชั้นสูงสุด

หลัวเทียนหู่มีรูปร่างใหญ่โต มีหนวดเคราเต็มใบหน้า และถือค้อนคู่ ทำให้เขาราวกับเป็นเทพเจ้าแห่งหายนะที่น่าสะพรึงกลัว

ทันใดนั้น หลัวเทียนหู่ก็มาถึงกลางอากาศ จ้องมองหนิงอันจากระยะไกล

"ข้าหลัวเทียนหู่ไม่คาดคิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้เห็นใบหน้าที่งดงามขององค์หญิงหนิงอัน ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้"

"องค์หญิงหนิงอัน ท่านไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้ ข้าแนะนำให้ท่านยอมแพ้เถิด!"

หลัวเทียนหู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม "ท่านวางใจได้ หลัวเทียนหู่อย่างข้าเชี่ยวชาญเรื่องการทะนุถนอมหญิงงามที่สุด หากท่านยอมแพ้ ข้าก็จะไม่ฆ่าท่านอย่างแน่นอน"

หนิงอันตะโกน "พูดมากไปแล้ว ออกมาให้ข้าสังหารซะ"

ถึงแม้ว่าหนิงอันจะดูอ่อนแอในยามปกติ แต่ในขณะนี้ นางกลับดูแข็งแกร่งอย่างยิ่ง

เพราะนี่คือสนามรบ

และนางคือผู้บัญชาการที่เฝ้าด่านเยี่ยนหนาน จะไม่มีทางแสดงความอ่อนแอต่อหน้าศัตรูอย่างแน่นอน

"แม่หนู เหตุใดเจ้าไม่ยอมฟังเหตุผลบ้างเลยนะ? ข้าคิดถึงเจ้า แต่เจ้ากลับไม่สำนึกในบุญคุณ" หลัวเทียนหู่ยกค้อนคู่ขึ้นพาดบ่า จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องแล้วกล่าวอย่างยิ้มๆ "แต่ข้าชอบนิสัยแบบนี้ของเจ้านะ"

"ผู้หญิงก็ต้องมีอารมณ์เล็กๆ น้อยๆ ถึงจะน่ารัก"

"องค์หญิงหนิงอัน ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะจับเจ้ากลับไปอุ่นเตียงให้ข้า..."

คำพูดของเขายังไม่ทันจบ เสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจก็ดังขึ้นข้างหูของหลัวเทียนหู่

"เทียนหู่ ระวังคำพูด!"

หลัวเทียนหู่มองลงไปที่พื้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้บัญชาการคนหนึ่ง

ผู้บัญชาการคนนั้นสวมชุดเกราะทองสัมฤทธิ์ มีใบหน้าที่แก่ชราและไว้เคราขาว เขานั่งอยู่บนหลังสิงโตหน้าเขียวราวกับเข็มเทพตรึงทะเล

คนผู้นี้มีชื่อว่าตู้ชง

ตู้ชงเป็นทหารผ่านศึกมาอย่างยาวนาน มีผลงานมากมาย เป็นที่นับถืออย่างสูงในกองทัพเว่ย ได้รับการขนานนามว่าเป็นเสาหลักของแผ่นดิน และยังเป็นยอดฝีมือขั้นสูงสุดของระดับปราชญ์อีกด้วย

การโจมตีด่านเยี่ยนหนานในครั้งนี้ ตู้ชงเป็นผู้บัญชาการ ส่วนหลัวเทียนหู่และอีกสี่คนเป็นรองผู้บัญชาการ

หลัวเทียนหู่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เหตุใดตู้ชงถึงต้องส่งเสียงเตือนเขาให้ระวังคำพูดด้วย?

"องค์หญิงหนิงอันมีฐานะที่ไม่ธรรมดา เจ้าต้องระวังคำพูดของเจ้าหน่อย อย่าให้ความเดือดร้อนมาจากปากได้"

ตู้ชงส่งเสียงกระซิบไปหาหลัวเทียนหู่ "อย่าลืมสิว่าองค์ชายใหญ่และองค์ชายห้าของเราต่างก็อยากได้องค์หญิงผู้นี้"

จริงด้วยสิ เหตุใดข้าถึงลืมเรื่องนี้ไปได้?'

หากองค์ชายใหญ่และองค์ชายห้ารู้ว่าข้าลวนลามองค์หญิงหนิงอันต่อหน้ากองทัพนับแสน พวกเขาจะไม่ฆ่าข้าหรือ?

ทันใดนั้น เหงื่อเย็นก็ไหลซึมออกมาจากตัวของหลัวเทียนหู่

ตู้ชงส่งเสียงกระซิบอีกครั้ง "แล้วก็ ตอนลงมือก็ให้ระวังหน่อย อย่าได้ฆ่าองค์หญิงหนิงอัน"

"พยายามจับเป็นนางให้ได้โดยไม่ทำร้ายนาง"

"นางคือองค์หญิงแห่งต้าโจว การจับกุมนางได้ หนึ่งคือสามารถเพิ่มขวัญกำลังใจของทหาร สองคือสามารถใช้เป็นตัวประกัน และสามคือองค์ชายใหญ่และองค์ชายห้าจะรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างแน่นอน สรุปก็คือ การจับเป็นนางมีค่ามากกว่าการฆ่านาง"

"ข้าเข้าใจแล้ว" หลัวเทียนหู่รู้สึกทึ่งเป็นอย่างยิ่ง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตู้ชงสามารถยืนหยัดอยู่ในกองทัพได้นานหลายปี เขาลึกซึ้งและมีเล่ห์เหลี่ยมจริงๆ

จากนั้น สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หนิงอัน

'ถึงแม้ว่านางจะยังไม่เคยผ่านสมรภูมิรบ และไม่มีจิตสังหารติดตัว แต่ก็นางมีพลังระดับปราชญ์ การจะจับนางเป็นไม่ใช่เรื่องง่าย'

หลัวเทียนหู่คิดต่อ 'หากข้าสามารถจับกุมองค์หญิงหนิงอันได้ นั่นก็ถือเป็นความชอบที่ยิ่งใหญ่ เมื่อกลับไปที่เมืองหลวง อย่างน้อยก็จะได้ตำแหน่งอ๋องหรือโหว'

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลัวเทียนหู่ก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เขายกค้อนคู่ขึ้นทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน