วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2511

ตู้จ้งเงยหน้ามองขึ้นไป ดวงตาหดแคบลงทันที

"อะไรนะ?"

บนใบหน้าของตู้จ้งปรากฏสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อ ถึงกับตกใจสุดขีด

สิ่งที่ขวางปลายหอกไว้นั้น ไม่ใช่อย่างอื่น แต่เป็นเพียงสองนิ้วของข่งเทียนเซี่ย

และข่งเทียนเซี่ยก็ยังคงก้มหน้าอยู่ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

"เป็นไปได้ยังไง?"

ตู้จ้งถึงกับตะลึง

ในมุมมองของเขา การแทงหอกเมื่อครู่นั้นทรงพลังอย่างยิ่ง อีกทั้งยังเป็นการต่อสู้ระยะประชิด อย่าว่าแต่ข่งเทียนเซี่ยเลย แม้แต่นักปราชญ์ระดับสูงสุดในช่วงสูงสุด ก็ยังไม่แน่ว่าจะหลบพ้น

แต่ข่งเทียนเซี่ยกลับไม่เพียงไม่หลบเลี่ยง ยังใช้เพียงสองนิ้วหนีบปลายหอกไว้

"เขาไม่ใช่ว่าไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านแล้วหรือ? ทำไมยังขวางหอกได้?"

ระหว่างที่ตู้จ้งยังสงสัย เหล่าผู้คนบนพื้นดินก็เห็นเหตุการณ์กลางอากาศเช่นกัน

"ขวางไว้ได้แล้ว! คุณชายข่งขวางไว้ได้แล้ว!"

"คุณชายข่งใช้เพียงสองนิ้ว ขวางปลายหอกของตู้จ้งไว้!"

"ไม่คิดเลยว่าคุณชายข่งบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ แล้วยังมีพลังเช่นนี้ สมกับเป็นศิษย์สายตรงของฟูจื่อจริงๆ!"

"……"

เหล่าทหารต้าโจวตื่นเต้นจนเกือบจะกระโดดโลดเต้น ในขณะที่อีกฝั่ง ทหารเว่ยกลับรู้สึกประหลาดใจ

"เจ้าข่งเทียนเซี่ยนี่ ช่างตายยากจริงๆ ขนาดนั้นยังฆ่ามันไม่ตาย"

"สามารถทนการโจมตีของแม่ทัพตู้ได้ขนาดนี้ ไม่ธรรมดา"

"ข้ามีลางสังหรณ์ หากข่งเทียนเซี่ยไม่ตาย อนาคตเขาจะต้องเป็นยอดฝีมืออันดับต้นของจงโจวแน่นอน"

"เขาไม่มีโอกาสหรอก แม่ทัพตู้ต้องฆ่าเขาแน่"

"ใช่แล้ว อัจฉริยะเช่นนี้ ถ้าหากไม่ตาย วันหน้าจะเป็นภัยใหญ่หลวงต่อองค์ราชา"

ทันใดนั้น ทหารเว่ยสามแสนคนก็พร้อมใจกันตะโกน

"ฆ่ามัน——"

"ฆ่ามัน——"

"……"

เสียงตะโกนของเหล่าทหาร ทำให้เลือดในกายตู้จ้งพลุ่งพล่าน มองข่งเทียนเซี่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเจตจำนงฆ่า

"เจ้าได้ยินหรือไม่ เหล่าทหารต่างอยากให้เจ้าตาย เจ้าขวางได้ครั้งหนึ่ง แล้วเจ้าขวางได้ครั้งที่สองหรือ?"

"ข่งเทียนเซี่ย เจ้าจงยอมรับชะตาเถอะ!"

"วันนี้ปีหน้า จะเป็นวันครบรอบการตายของเจ้า!"

ตู้จ้งเตรียมจะชักหอกกลับมา แทงฆ่าข่งเทียนเซี่ยอีกครั้ง

แต่ไม่คาดว่า เหตุการณ์พลิกผันก็เกิดขึ้นทันที

"แกร๊ก!"

เสียงแกร๊กดังขึ้น เพียงเห็นข่งเทียนเซี่ยออกแรงบีบสองนิ้ว ปลายหอกก็แตกสลายกลายเป็นผงละเอียดจากปลายไล่ไปทีละส่วนจนหมด

พร้อมกันนั้น แรงมหาศาลพลันไหลย้อนจากตัวหอก ราวกับคลื่นภูเขาทะลักถาโถม กลิ่นอายพลังอันไร้เทียมทานทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก

ตู้จ้งตกใจสุดขีด รีบขี่งูเหลือมพุ่งถอยไปไกลนับพันเมตรราวสายฟ้าแลบ

ตอนนี้ ในมือเขาเหลือเพียงด้ามหอกสีดำยาวไม่ถึงหนึ่งไม้บรรทัด ส่วนตัวหอกได้กลายเป็นเถ้าผงไปหมดแล้ว

"เป็นไปได้ยังไง?"

บนใบหน้าตู้จ้งเต็มไปด้วยความตกใจ เหมือนเห็นผี

เขานึกไม่ออกเลยว่า คนที่บาดเจ็บสาหัสจนไม่มีเรี่ยวแรงจะโต้กลับได้ กลับสามารถบีบให้เขาต้องถอย แล้วยังทำลายสุดยอดอาวุธของเขาได้อีก

ไม่เพียงแต่เขาถึงกับตกใจ แม้แต่ผู้คนบนพื้นดินก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นทหารต้าโจวหรือทหารต้าเว่ย ต่างก็อ้าปากค้างตาค้าง

"อาวุธของแม่ทัพตู้ถูกทำลาย?"

"ข่งเทียนเซี่ยสภาพขนาดนั้น ทำไมยังโต้กลับได้?"

"เขาใช้แค่สองนิ้วทำลายอาวุธของแม่ทัพตู้ แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!"

"คนที่ใกล้ตาย ทำไมถึงระเบิดพลังได้รุนแรงขนาดนี้?"

"หรือว่าเป็นอาการฮึดเฮือกสุดท้ายก่อนตาย?"