วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2533

แม้หนิวต้าลี่จะหัวไม่ค่อยไว แต่ไม่ได้โง่ถึงขีดสุด พอได้ยินท่านอาจารย์เอ่ยถึงเย่ชิวขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาก็ระแวงขึ้นมาทันที

“ท่านผู้อาวุโส ท่านถามถึงอาจารย์ของผมทำไมครับ?”

“ว่าอะไรนะ? เย่ฉางเซิงเป็นอาจารย์ของเจ้าหรือ?” ท่านอาจารย์แสดงสีหน้าตกใจ แล้วพูดว่า “พลังบำเพ็ญเพียรของเจ้าสูงส่งขนาดนี้ เย่ฉางเซิงเป็นอาจารย์ของเจ้าได้ นั่นแปลว่าพลังของเขาสูงกว่าเจ้างั้นหรือ?”

“ไม่ใช่ครับ” หนิวต้าลี่ว่า “อาจารย์เพิ่งบรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์”

“อย่างนี้ก็น่าแปลกสิ พลังไม่เท่าเจ้าแล้วจะเป็นอาจารย์ของเจ้าได้อย่างไร?” ท่านอาจารย์ถามด้วยความอยากรู้

หนิวต้าลี่เกาศีรษะ ยิ้มซื่อๆ แล้วว่า “อาจารย์บอกว่าผมหัวไม่ค่อยดี ตามติดท่านไปจะได้ฉลาดขึ้นบ้างครับ”

“อ้อ อย่างนี้นี่เอง น่าสนใจดี” ท่านอาจารย์ยิ้มออก

หนิวต้าลี่ถามว่า “ท่านผู้อาวุโสกำลังล้อผมอยู่หรือครับ?”

“ที่ไหนกันเล่า สุภาษิตว่า ‘เดินร่วมกับคนสามคน ย่อมมีผู้หนึ่งที่เป็นครูของเรา’ เรียนข้อดีของผู้อื่นมาชดเชยข้อด้อยของตน นั่นแหละบัณฑิต พลังเจ้าสูงส่งปานนี้ แต่ยอมรับคนที่พลังต่ำกว่าเป็นครู นั่นน่ายกย่องมาก” ท่านอาจารย์พูดเปลี่ยนเรื่อง “เจ้าอยู่ข้างกายเย่ฉางเซิงมานานเท่าไรแล้ว?”

“ให้ข้าลองเดาสิ”

“หรือว่า ตั้งแต่เขาไปยังเผ่าอสูร เจ้าก็ติดตามอยู่ข้างกายเขาตลอดหรือไม่?”

หัวใจหนิวต้าลี่สะท้าน เผลอคิดในใจว่า “ท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไรว่าท่านอาจารย์ของเราไปเผ่าอสูร?”

ท่านอาจารย์ว่า “ตอนอันดับมังกรซ่อนเร้นประกาศรายชื่อ เย่ฉางเซิงติดอันดับหนึ่ง ข้าจำได้ว่า ‘ระฆังสวรรค์ปฐพี’ บอกว่าเขามีพรสวรรค์จักรพรรดิ แถมยังได้ชะตาบารมีของเผ่าอสูรมาอีก”

“นั่นก็แปลว่า เขาต้องเคยไปเผ่าอสูรแน่”

“สหาย ลองเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ อาจารย์ของเจ้าเป็นคนอย่างไร?”

ท่านอาจารย์อธิบายว่า “ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่ออาจารย์ของเจ้า เพียงอยากรู้ว่า คนที่เจ้าหญิงหนิงอันชอบ เป็นคนแบบไหนกันแน่”

ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง

ผมนึกว่าท่านจะสืบความลับของอาจารย์เสียอีก

หนิวต้าลี่แอบโล่งอก แล้วว่า “ท่านผู้อาวุโสอยากทราบด้านไหนเป็นพิเศษครับ?”

ท่านอาจารย์ว่า “ข้าถามเรื่อยๆ เจ้าก็ตอบตามสบายเถอะ”

หนิวต้าลี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงว่า “อาจารย์เป็นคนดีครับ”

ท่านอาจารย์: “...”

อันนี้ไม่ต้องบอกก็รู้นะ

หนิวต้าลี่พูดต่อ “อาจารย์พรสวรรค์โดดเด่น มีพรสวรรค์จักรพรรดิ”

ท่านอาจารย์: “...”

หนิวต้าลี่ต่ออีก “อาจารย์ยังหนุ่ม แต่ขยันฝึกฝนมาก ตอนนี้บรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์แล้วครับ”

ท่านอาจารย์: “...”

หนิวต้าลี่ว่า “ถ้าจะสรุปสั้นๆ ก็มีอยู่แค่ ‘หล่อกับดวงดี’ ครับ”

ท่านอาจารย์: “...”

หนิวต้าลี่เกาศีรษะ “เหมือนจะมีเท่านี้แหละครับ”

ท่านอาจารย์: “...”

พูดมาตั้งนาน ท้ายสุดยังไม่เห็นได้แก่นสารอะไรสักอย่าง

เอาเถอะ สหายผู้นี้ดูท่าหัวจะช้าจริงๆ

ท่านอาจารย์ยิ้ม “สหาย ฟังเจ้าว่ามาแล้ว ข้ายิ่งอยากรู้จักอาจารย์ของเจ้ามากขึ้น หากมีโอกาส ข้าอยากพบหน้าเขาสักครั้ง”

หนิวต้าลี่ว่า “พอศึกสงครามยุติ อาจารย์จะเข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าหญิงหนิงอัน ท่านผู้อาวุโสจะมาร่วมงานมงคลไหมครับ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน