วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2558

ก่อนหน้านี้ ม่อเทียนจีให้ยันต์เวทแก่ หลินต้าหนiao ทั้งหมดเป็นยันต์ระเบิด ตั้งสี่ห้าสิบแผ่น

ตอนนี้ หลินต้าหนiao โยนยันต์ระเบิดทั้งหมดออกไปทีเดียว หวังจะระเบิดฆ่า เจียงหู่

ชั่วพริบตา ยันต์เวทหลายสิบแผ่นปลิวว่อนราวใบไม้ พุ่งใส่เจียงหู่พร้อมกัน

ทันใดนั้น เจียงหู่สัมผัสได้ถึงอันตราย แต่สีหน้าไม่เปลี่ยน รีบกางแขนออก

วื๊ง!

แสงศักดิ์สิทธิ์สีขาวหลั่งไหลออกมาจากแขนทั้งสองของเจียงหู่ไม่หยุด ก่อเป็นกำแพงป้องกัน ขวางยันต์ระเบิดทั้งหมดไว้

ตูมๆๆ...

ยันต์ระเบิดหลายสิบแผ่นระเบิดพร้อมกัน เสียงดังสะท้านฟ้า ทว่า เจียงหู่ที่ยืนหลังกำแพงป้องกันกลับปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน

เชี่ย!

หลินต้าหนiao โกรธจนหน้าขึ้นเขียว เจียงหู่ไม่เป็นอะไรแม้แต่นิด แต่เขากลับถูกแรงกระแทกจากระลอกคลื่นระเบิดซัดกระเด็น เลือดลมในอกปั่นป่วน

ถ้ารู้อย่างนี้ ตั้งแต่แรกควรเอายันต์ระเบิดพวกนี้ไปใช้ทลายวงล้อมของพวกยอดฝีมือระดับเซียนซะยังดีกว่า

เจียงหู่พูดอย่างดูแคลนว่า “เจ้าหมูอ้วน แกประเมินพลังของยอดฝีมือระดับเซียนต่ำไปมาก อาศัยเล่ห์กระจอกแค่นี้ ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”

หลินต้าหนiao จ้องเจียงหู่ด้วยความคับแค้น ด่า “มาหยิ่งผยองอะไรนักวะ ถ้าไม่ใช่ว่าขอบเขตของแกสูงกว่าผมละก็ ไม่กี่อึดใจก็ส่งแกลงนรกได้แล้ว!”

คำพูดนี้ไม่เกินจริงเลย

ถ้าอยู่ในระดับเดียวกัน เจียงหู่ก็สู้หลินต้าหนiao ไม่ได้จริงๆ แม้หลินต้าหนiao จะไม่วิปลาสเท่า เย่ชิว แต่ก็ถือเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานที่ยืนเหนือรุ่นเดียวกัน

มิเช่นนั้น คงไม่มีทางอายุน้อยขนาดนี้แล้วยังฝ่าทะลุถึงจุดสูงสุดของระดับทะลวงเทพ ได้สำเร็จ เหลือห่างจากขอบเขตนักบุญแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

เจียงหู่หัวเราะเย็น “ทำไมไม่คิดดูล่ะ ถ้าแกไม่บุ่มบ่ามบุกเข้าพระราชวัง แล้วจะมีโอกาสได้เจอผมได้ยังไง?”

“น่าเสียดาย โลกนี้มันไม่ได้มีคำว่า ‘ถ้า’ ให้เลือกมากมายหรอก”

“ไอ้หนุ่ม มีกลเม็ดอะไรก็งัดออกมา ผมยังอยากเล่นสนุกกับแกต่อ”

หลินต้าหนiao ตะโกน “รุ่นใหญ่รังแกคนอ่อนกว่า มันเก่งตรงไหนวะ!”

“เลิกพล่ามได้แล้ว เวลาของแกเหลือน้อยเต็มที” เจียงหู่เอ่ยเสียงเย็นเยียบ

“แม่ง ลุยแม่ง!” หลินต้าหนiao กำหมัด พุ่งเข้าใส่เจียงหู่อีกครั้ง

แต่ไม่ว่าหมัดของหลินต้าหนiao จะแข็งแกร่งเพียงใด กำแพงป้องกันของเจียงหู่ก็ยังไม่พังทลายแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำ ทุกหมัดที่ซัดลงไปกลับสะท้อนแรงจนเขากระเด็นปลิว

เจียงหู่ยืนหลังกำแพงป้องกัน มือไพล่หลัง รอยยิ้มเย้ยหยันเต็มใบหน้า

“ออกแรงอีกหน่อยสิ เผื่อจะทะลวงกำแพงป้องกันของผมได้”

ตอนนี้ ในสายตาของเจียงหู่ หลินต้าหนiao ก็เป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง

หลินต้าหนiao โกรธจนตัวสั่น แต่ยังคงชกต่อไป ถึงจะถูกแรงสะท้อนอัดปลิวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ไม่ยอมถอดใจ

เพราะถ้ายอมแพ้เมื่อไร มีแต่ทางตายรออยู่เท่านั้น

“เจ้าหมูอ้วนคนนี้ หน้าใหญ่หูโต ผิวขาวอวบ ดูยังไงก็ลูกคุณหนูที่เติบโตสบาย ไม่เคยลำบาก ไม่นึกเลยว่าจะพอมีความมุมานะอยู่บ้าง”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธ เริ่มชื่นชมหลินต้าหนiao ขึ้นมาหน่อย... แค่นิดเดียว ไม่ได้มากมาย

“อายุไม่มาก ก็ฝ่าถึงจุดสูงสุดของระดับทะลวงเทพ ข้างกายยังมีสหายที่ทำได้ถึงขั้น วาจาสั่งกลายเป็นจริง”

“พี่ชายของเขาก็ยังเป็นผู้มีพรสวรรค์จักรพรรดิ อย่าง เย่ฉางเซิง”

“แถมยังได้ หมูมังกร มาด้วย”

“ชาติกำเนิด พรสวรรค์ วาสนา เส้นสาย เจ้าหมูอ้วนคนนี้มีครบ ดูท่าว่าตามติดเขาก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลว”

“เพ่ยๆๆ!” จิตวิญญาณแห่งอาวุธส่ายหัวแรงๆ “เขาด่าว่าข้าเป็นขยะ ยังบอกว่าข้าไร้ค่า ถ้าจะยอมรับเขาเป็นเจ้านายดื้อๆ แบบนี้ ข้าไม่ยอม”

“อย่างไรเสีย จิตวิญญาณแห่งอาวุธก็ต้องมีศักดิ์ศรี”

“เว้นแต่ว่า... เขาจะขอโทษข้า!”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธคิดต่อ “ถ้าเขาตายตรงนี้ แล้วจะมาขอโทษข้าได้ยังไง”