วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2557

เจียงหู่เด็ดขาดนัก พออาการบาดเจ็บฟื้นตัวปุ๊บ ก็ลงมืออีกครั้งทันที

“ฟึ่บ!”

เขาก้าวเดียวขึ้นไปยืนกลางอากาศ จากนั้นก็ยกเท้ากระทืบลงมา ทำเอาบริเวณรอบๆ สั่นสะเทือน

ชั่วพริบตา เท้าขวาของเขาขยายใหญ่ยาวหลายเมตร กระแทกลงมาทางหลินต้าหนiaoที่นอนอยู่บนพื้น ตั้งใจจะเหยียบให้ตายคาที่

ในจังหวะคับขัน หลินต้าหนiaoกลิ้งตัวไปกับพื้นเหมือนลูกบอล กลิ้งปรู๊ดไปอยู่ข้างๆ ม่อเทียนจี

“ตึง!”

ตีนยักษ์ของเจียงหู่กระแทกพื้นดังสนั่น รอยแยกมหึมาระเบิดแผ่กระจายไปรอบทิศ พระราชวังหลังหนึ่งแถวนั้นพังครืนในพริบตา

“พี่ต้าหนiao เป็นไงบ้าง?” ม่อเทียนจีถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร” หลินต้าหนiaoรีบลุกขึ้นจากพื้น ถามกลับว่า “แล้วนายล่ะ แรงกลับมารึยัง?”

ม่อเทียนจีส่ายหัว

“พอไม่มีวาจาสั่งกลายเป็นจริงหนุนหลัง ผมสู้เขาไม่ได้ เกรงว่าวันนี้เราคงจบเห่”

หลินต้าหนiaoรู้สึกผิดพูดว่า “เทียนจี ขอโทษนะ ผมทำให้พี่ซวยเอง ไม่น่าพาพี่มาที่นี่เลย”

บนใบหน้าซีดเผือดของม่อเทียนจีปรากฏรอยยิ้มจางๆ “ไม่โทษพี่ต้าหนiaoหรอก นี่เป็นการตัดสินใจของผมเอง”

หลินต้าหนiaoว่า “ยังไงก็ต้องโทษผมอยู่ดี ผมห่วยเอง ถ้าพี่ใหญ่ยังอยู่ที่นี่ ป่านนี้คงทำให้เจียงหู่กลายเป็นเสือตายซากไปแล้ว”

ม่อเทianจีว่า “ตอนนี้พูดไปก็ไร้ความหมาย หาทางฆ่าเจียงหู่ดีกว่า”

เวทย์ป้องกันขนาดใหญ่ของพระราชวังเปิดใช้งานแล้ว พวกเขาออกไปไหนไม่ได้ มีแต่ต้องจัดการเจียงหู่ให้สิ้น ถึงจะหลุดพ้นจากทางตัน

ม่อเทียนจีล้วงหยิบยันต์เวทหนึ่งกำออกมาจากกระเป๋ายื่นให้หลินต้าหนiao แล้วว่า “ตอนนี้ผมใช้พลังชี่ไม่ได้ ยันต์เวทพวกนี้เอาไป ขว้างออกไปก็ระเบิด อาจช่วยพี่ได้”

“นายฟื้นแรงก่อน ผมจะไปจัดการเจียงหู่เอง” หลินต้าหนiaoพูดจบ รับยันต์เวทมาก็พุ่งลึกเข้าไปในพระราชวัง

เขากลัวว่าตอนปะทะ เจียงหู่จะหาโอกาสสังหารม่อเทียนจี จึงตั้งใจล่อเจียงหู่ออกไป เพื่อถ่วงเวลาให้ม่อเทียนจีได้ฟื้นตัว

ทว่า หลินต้าหนiaoไม่รู้เลยว่า ม่อเทียนจีถูกแรงตีกลับเล่นงานหนักเกิน เยียวยาไม่ได้ในเวลาอันสั้นแน่นอน

“ต่อหน้าข้ายังคิดจะหนี? ฝันไปเถอะ”

เจียงหู่ก็ไล่กวดมาจริงๆ เขาสะบัดฝ่ามือฟาดออกไป ฝ่ามือใหญ่เท่าหินโม่ดังสนั่น

หลินต้าหนiaoไม่กล้าปะทะตรงๆ รีบเปลี่ยนตำแหน่งหลบ

“ครืน!”

แม้ฝ่ามือนั้นจะฟาดวืด แต่แรงลมอันกราดเกรี้ยวกับแรงอัดที่แผ่กระจายออกไป ก็ยังซัดหลินต้าหนiaoปลิวกระเด็น

ลองคิดดู ถ้าเมื่อกี้โดนเต็มๆ ส่วนมากคงสิ้นใจคาที่

เจียงหู่เองก็เดือด

ทั้งๆ ที่ตนก็เป็นยอดฝีมือระดับเซียน กลับตีเด็กหนุ่มที่อยู่ถึงจุดสูงสุดของระดับทะลวงเทพไม่โดน น่าอับอายสิ้นดี

ทันใดนั้น เขาละการไล่ล่าหลินต้าหนiao แล้วร่ายอาคมด้วยสองมืออย่างรวดเร็วอยู่ตรงหน้า

ฉับพลัน หลินต้าหนiaoสัมผัสได้ถึงพลังลี้ลับโอบล้อมรอบด้าน ราวกับถูกกรงขังปิดตาย หนีออกไปไม่ได้เลย

แล้วก็เห็นเจียงหู่เดินอ้อยอิ่งเข้ามา ใบหน้าประดับรอยยิ้มเย็นชา

“เมื่อกี้ไม่วิ่งเก่งเหรอ? ทำไมไม่วิ่งล่ะ”

“นึกว่าเป็นหมูให้เชือดหรือไง!”

“บุกรุกพระราชวังต้าวэйโดยพลการ ฆ่าองครักษ์ทองคำ ลอบสังหารยอดฝีมือระดับเซียน และท้าทายผู้บัญชาการอย่างข้า แต่ละข้อโทษถึงตายทั้งนั้น”

“ไม่ต้องห่วง ผู้บัญชาการอย่างข้าจะให้เจ้าตายแบบสบายๆ พอฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะสับเจ้าเป็นเนื้อบด ทำซาลาเปาโยนให้หมาจร”

เจียงหู่พุ่งมือขวาออกอย่างรวดเร็ว นิ้วแต่ละนิ้วปล่อยไอสีดำพวยพุ่ง ราวเบ็ดเหล็กเกี่ยวเอาชีวิต คว้ากระหม่อมหลินต้าหนiaoจากระยะไกล