วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2556

เจียงหู่ระเบิดอารมณ์เดือด กลิ่นอายพลังที่พุ่งออกจากกายน่าเกรงขาม กระบวนท่าของเขาเรียบง่ายแต่ดุดัน ฟาดฝ่ามือใส่หลินต้าเหนี่ยว

ทันใดนั้น แสงนับไม่ถ้วนหลอมรวมสู่ฝ่ามือ ปลดปล่อยพลังน่าสะพรึงจนแม้แต่อากาศตรงหน้าก็ระเบิดพรึ่บ

หลินต้าเหนี่ยวรับรู้ถึงภัยมหาศาล แต่ไม่ถอย ซ้ำกลับฮึดพุ่งเข้าใส่ ฝ่ามือปะทะกับฝ่ามือของเจียงหู่เข้าอย่างจัง

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันดุเดือด ราวกับขุนเขาสองลูกชนกัน แตกประกายพร่างพราย ดั่งสายฟ้าฟาดกึกก้อง

นี่คือการวัดพลังกันล้วนๆ

ทันทีที่สัมผัสกัน หลินต้าเหนี่ยวก็รู้สึกได้ถึงพลังมหึมาจากฝ่ามืออีกฝ่าย กระแทกจนเลือดลมพลุ่งพล่าน

เขารู้สึกโล่งใจอยู่บ้าง โชคดีที่ม่อเทียนจีใช้วาจาสั่งกลายเป็นจริง ช่วยหนุนพลังการต่อสู้ให้เพิ่มขึ้นร้อยเท่า มิฉะนั้น ฝ่ามือเมื่อครู่ของเจียงหู่คงฆ่าเขาได้ในทีเดียว

“เทียนจีบอกแล้วว่าพลังนี้จะคงอยู่ได้ไม่นาน ข้าต้องรีบจัดการเจียงหู่ มิฉะนั้นข้ากับเทียนจีต้องยุ่งแน่”

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินต้าเหนี่ยวก็ฟาดฝ่ามือทั้งสองข้างพร้อมกัน เจียงหู่เองก็ออกมือฉับไว

เพี๊ยะๆๆ!

ทั้งคู่เหมือนจอมพลังที่ประลองกำลังกัน ไม่มีลูกเล่นใดๆ ฝ่ามือต่อฝ่ามือ ปะทะกันไม่หยุด

ชั่วครู่เดียว ทั้งสองสู้สูสี ไม่เหนือไม่ด้อยกว่ากัน

เจียงหู่แค่นหัวเราะในใจ: “หึ ถึงตอนนี้เจ้าจะมีพลังต่อสู้ระดับเซียน แต่ระดับขั้นของเจ้ายังไม่สูงขึ้นตาม เจ้าทนได้ไม่นานหรอก”

“ข้าไม่เหมือนเจ้า ข้าคือยอดฝีมือระดับเซียนของจริง จะยื้อกับเจ้าไปเรื่อยๆ เดี๋ยวพอเจ้าหมดพลังระดับเซียนเมื่อไหร่ ก็กลายเป็นเนื้อบนเขียงให้ข้าเชือด”

“ถึงตอนนั้น ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้นๆ ให้หมากิน”

เจียงหู่เดือดจัด

หลินต้าเหนี่ยวสังหารยอดฝีมือระดับเซียนสองคนต่อหน้าต่อตาเขา เท่ากับตบหน้ากันชัดๆ

ต้องสับหลินต้าเหนี่ยวให้เป็นเนื้อบดเท่านั้น ถึงจะคลายแค้นได้

ชั่วขณะที่เขาเผลอ หลินต้าเหนี่ยวก็ฟาดฝ่ามือเข้าใส่อีกครั้ง

เจียงหู่ต่อสู้กับหลินต้าเหนี่ยวมานาน จนอ่านพลังและวิธีการของหลินต้าเหนี่ยวได้หมด จึงยกฝ่ามือรับอย่างใจเย็น

อ๊าก……

พอฝ่ามือแตะกัน เจียงหู่ก็ร้องด้วยความเจ็บปวด วินาทีถัดมา นิ้วทั้งห้าข้างขวาถูกตัดขาด

เห็นชัดว่าในมือหลินต้าเหนี่ยวกำมีดสั้นคมกริบแวววาวเย็นเยียบ

“เจ้าหมูอ้วน แกเล่นสกปรก—” เจียงหู่ยังพูดไม่ทันจบ หลินต้าเหนี่ยวก็พุ่งพรวดไปหนึ่งก้าว เงาร่างวูบหายทันใด

ชั่วพริบตา เจียงหู่สัมผัสถึงภัยคุกคามถึงชีวิต ด้วยสัญชาตญาณของยอดฝีมือระดับเซียน เขาขยับหลบไปด้านข้างสองก้าวทันที

พอยืนมั่น เจียงหู่ก็รู้สึกปวดแปลบที่คอ เอามือซ้ายปาดทีเดียว เลือดเปื้อนเต็มฝ่ามือ

บาดเจ็บอีกแล้ว?

เจียงหู่ทั้งตกใจทั้งโกรธ

“เร็วใช้ได้นี่!” หลินต้าเหนี่ยวหัวเราะหึๆ

พร้อมกันนั้น เขาก็ครวญในใจ

“น่าเสียดาย ถ้าหมอนั่นช้ากว่านี้อีกนิด ข้าคงตัดคอมันขาดไปแล้ว”

เจียงหู่เดือดสุดขีด

ก่อนหน้านี้ลูกน้ององครักษ์ทองคำโดนฆ่า ตามด้วยยอดฝีมือระดับเซียนสองคนถูกสังหารต่อหน้าเขา ตอนนี้หลินต้าเหนี่ยวยังมาตัดนิ้วเขา เฉือนคอเขาอีก ต่อให้ใจเย็นแค่ไหนก็ทนการยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้ไม่ไหว

“เจ้าหมูอ้วน วันนี้พวกแกอย่าหวังรอดออกไปจากที่นี่” เส้นเลือดปูดขึ้นที่หน้าผาก เจียงหู่จ้องหลินต้าเหนี่ยวตาแดงก่ำ อยากจะฉีกร่างมันกินทั้งเป็น

ระหว่างพูด เขาก็ลอบฟื้นฟูบาดแผลของตนอย่างเงียบงัน

หลินต้าเหนี่ยวเห็นท่าทีของเจียงหู่ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปขัดขวาง เพราะเขาก็รวบรวมพลังอยู่เช่นกัน

ชั่วพริบตา ร่างของหลินต้าเหนี่ยวเหมือนสวมเกราะศักดิ์สิทธิ์สีทองทั้งตัวประหนึ่งทองคำหล่อทั้งร่าง ปลดปล่อยเจตจำนงแห่งสงครามอันคุกรุ่นออกมา

ถัดมา หลินต้าเหนี่ยวเร่งพลังหมัดเทพนักรบถึงขีดสุด หมัดแล้วหมัดเล่า กระหน่ำอัดใส่เจียงหู่ไม่ยั้ง

กำปั้นของเขาหลอมรวมแสงสีทอง ทำให้ดูดั่งดวงตะวันเพลิง สว่างแสบตา

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อหลินต้าเหนี่ยวปล่อยหมัดเทพนักรบ กลิ่นอายก็เปลี่ยนตาม พลันดูราวกับเทพสงคราม ไร้ผู้ต้านทาน