วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2569

เว่ยหวางสีหน้าไม่สู้ดี สายตาคมกริบราวคมมีด จ้องเย่ชิวเขม็ง

เขาไม่คิดเลยว่า เย่ชิวจะกล้าท้าทายซ้ำแล้วซ้ำเล่าท่ามกลางผู้คนมากมาย

ช่างน่าตายจริงๆ!

ถ้าไม่เกรงบารมีฮ่องเต้ต้าจโจวอยู่ละก็ เขาคงลงมือทันที สังหารเย่ชิวคาที่

แต่พอดีฮ่องเต้ต้าจโจวอยู่ที่นี่ ทำให้เขาไม่กล้ากระทำการบุ่มบ่ามตอนนี้

เว่ยหวางสูดลมหายใจลึก พูดว่า “เด็กหนุ่ม เอาไว้ทีหลังข้าจะให้เจ้ารู้จักคำว่า ‘ปากพาซวย’ ให้ดี”

ขู่กันโต้งๆ

เย่ชิวไม่ยี่หระ พูดว่า “พูดกร่างไปก็ไร้ค่า แน่จริงลงมือสิ!”

“กล้าหรือเปล่า?”

“ฆาตกรที่ฆ่าลูกเจ้าก็ยืนอยู่ตรงหน้า หรือว่าไม่มีความกล้าพอจะล้างแค้น?”

“เจ้า—” เส้นเลือดที่ขมับเว่ยหวางปูดตุ่ยด้วยโทสะ

เย่ชิวก้าวขึ้นไปอีกสองก้าว ไม่สนเลยว่าอีกฝ่ายเป็นถึงผู้ปกครองแคว้น เหน็บอย่างไม่ไว้หน้า: “ดูสภาพตัวเองสิ ศัตรูที่ฆ่าลูกยังไม่กล้าแตะ แล้วจะฝันครองทั้งจงโจวเนี่ยนะ?”

“รู้จักสำนวน ‘เพ้อฝันไร้สาระ’ ไหม? ถ้าไม่รู้ เดี๋ยวผมสอนให้”

“แล้วก็ นึกว่าขี่กิเลนตัวเดียวแล้วมีวาสนาเป็นจักรพรรดิหรือไง? น่าขัน!”

ตอนพูด เย่ชิวชำเลืองมองกิเลนหยก

สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้แผ่ประกายหยกนวลทั้งร่าง ราวกับสลักจากหยกบริสุทธิ์ที่สุด ดวงตาพลันสุกสกาวดั่งดวงดาว

แผงคอของกิเลนพลิ้วไหวตามลม คล้ายซ่อนพลังลี้ลับ ชวนให้คนเกิดความยำเกรง

ชั่วขณะนั้น มันเหมือนรับรู้อารมณ์เดือดของผู้เป็นนาย มองกราดด้วยแววตาดุร้าย อ้าปากคำรามใส่เย่ชิว

“โฮก——”

เย่ชิวไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

“คำรามบ้าอะไรนักวะ! ร้องอีกเดี๋ยวหวดให้นะ!”

เว่ยหวางนั่งอยู่บนหลังกิเลนหยก เสื้อคลุมปลิวสะบัด ใบหน้าอาบไปด้วยไอสังหาร

เจ้าเย่ฉางเซิงนี่ ช่างกำเริบเสิบสานเกินทน

“ว่าแต่” เย่ชิวมองเว่ยหวางแล้วว่า “ผมได้ยินข่าวมาข่าวหนึ่ง ไม่รู้จริงเท็จแค่ไหน อยากให้ท่านช่วยยืนยันหน่อย”

“ได้ยินว่าลูกชายอีกสองคนของท่าน หวีอู๋ฝ่า กับ หวีอู๋ฉยง ก็ตายแล้ว”

“จริงไหม?”

เว่ยหวางถามเสียงเย็นว่า “ได้ยินมาจากไหน?”

“ก็เพราะผมเป็นคนฆ่าเองไง!” เย่ชิวยิ้มกว้าง

“อะไรนะ?” สีหน้าเว่ยหวางเปลี่ยนทันที แววตาดำลึกดั่งเหวนรก จ้องเย่ชิวไม่วาง

เย่ชิวกำลังจะยั่วยุเว่ยหวางให้เดือดกว่าเดิม ทว่าอยู่ๆ ในกระเป๋าก็มีเสียงดังขึ้น

เขาหยิบหยกสื่อสารออกมาดู ชะงักไปเสี้ยวอึดใจ แล้วหัวเราะลั่น

“หัวเราะอะไร?” เว่ยหวางตวาด

ฮ่องเต้ต้าจโจวก็ฉงนเล็กน้อย

เย่ชิวมองเว่ยหวางแล้วบอกว่า “ผมจะบอกเจ้าสักสองสามเรื่อง ตั้งสติไว้หน่อยนะ”

“เรื่องที่หนึ่ง หวีอู๋ฉยงกับหวีอู๋ฝ่า ผมเป็นคนฆ่าเอง เรื่องนี้เมื่อครู่ผมบอกไปแล้ว ไม่ขอพูดซ้ำมาก”

“เรื่องที่สอง ตอนที่ท่านมาถึงหูเหลากวน พระราชวังต้าวэйถูกทลายจนราบเป็นหน้ากลอง องครักษ์ทองคำที่เฝ้าพระราชวังถูกฆ่าล้างบาง แม้แต่ท่านอาหลวงสององค์ของท่านก็สิ้น”

ท่านอาหลวงสององค์ตายงั้นหรือ?

งั้นห้องสมบัติ…

เว่ยหวางสะท้านในใจ กำลังจะถามเย่ชิว ก็เห็นเย่ชิวยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า “ส่วนห้องสมบัติของแคว้นเว่ย์น่ะ หึหึ~”

ฉับพลัน โทสะของเว่ยหวางก็เดือดพล่าน

ในห้องสมบัติของแคว้นเว่ย์มีของล้ำค่านับไม่ถ้วน ทั้งยังเก็บหินวิญญาณไว้สำหรับกิจการบ้านเมือง นั่นคือเส้นเลือดเศรษฐกิจและรากฐานของแคว้นเว่ย์ หากไม่มีห้องสมบัติ แคว้นเว่ย์คงปั่นป่วนเละเทะในไม่ช้า