วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2575

เย่ชิวกับเสี่ยวไป๋หูห่างกันมานาน ครั้นได้พบหน้ากัน ก็เหมือนไฟได้เชื้อ ปะทุพรึ่บเดียวลุกลาม หยุดไม่อยู่

ดีที่เสี่ยวไป๋หูเตรียมตัวไว้ก่อน วางค่ายกลเก็บเสียงไว้ล่วงหน้า ไม่งั้นเสียงเอิกเกริกขนาดนี้ ไม่รู้จะทำให้คนสะดุ้งกันไปกี่มากน้อย

เวลาค่อยๆ ผ่านไปอย่างเงียบงัน

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง

“ท่านสามี ท่านเก่งเหลือเกินค่ะ” เสี่ยวไป๋หูแก้มแดงเรื่อ นัยน์ตาชุ่มฉ่ำจนแทบจะเอ่อล้น เธอซบอกเย่ชิว เอ่ยเสียงหวาน

เย่ชิวหัวเราะ “เธอก็สุดยอดเหมือนกันครับ”

เสี่ยวไป๋หูกะพริบตากลมใส ถามว่า “แล้วท่านชอบไหมคะ?”

“ชอบสิครับ” เย่ชิวตอบโดยไม่ลังเล

“ในเมื่อชอบ งั้นเอาอีกสักรอบดีไหมคะ?” เสี่ยวไป๋หูออดอ้อนยั่วเย้า

เย่ชิวส่ายหัว “ไม่เอาแล้วครับ”

“มาสิท่านสามี ฉันคิดถึงท่านจะแย่แล้วค่ะ” เสี่ยวไป๋หูเริ่มอ้อนในอ้อมอกเขา

เย่ชิวว่า “ดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมยังต้องเปิดศึกชี้ขาดกับแคว้นเว่ย์ ไม่เอาแล้วครับ”

“ตกลงจะมาไหม?” เสี่ยวไป๋หูทำหน้าดุขึ้นมาทันที “อย่าบังคับให้ฉันต้องเอาจริงนะ”

ว่าไป กลับยิ่งทำให้เย่ชิวรู้สึกว่าน่ารักเข้าไปใหญ่

“ผมบอกว่าไม่เอา แล้วจะทำไม?” เย่ชิวแกล้งว่า

“ฉันอยาก...” เสี่ยวไป๋หูยิ้มคิกคัก

ศึกก็ปะทุขึ้นอีกครา

ในขณะเดียวกัน เย่ชิวก็ลอบโคจรพลังวิชาห้องหอ

เวลาคืบคลานทีละวินาที

ในที่สุด ก่อนฟ้าสาง ศึกครั้งนี้ก็ยุติลง

แม้ทั้งคืนจะไม่ได้นอน แต่เย่ชิวกลับกระปรี้กระเปร่า ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย ตรงกันข้ามยังโล่งปลอดโปร่งอย่างประหลาด

ต้องยอมรับเถอะ ผู้หญิงนี่แหละคือยาบำรุงชั้นเลิศของผู้ชาย!

เห็นฟ้าใกล้สว่าง เย่ชิวจึงลุกขึ้นแต่งตัว พลางบอกเสี่ยวไป๋หูว่า “รอบนี้พอใจแล้วนะครับ?”

“ยังไม่พอค่ะ” เสี่ยวไป๋หูพูดจบ ก็จงใจยั่วยวนเย่ชิว

แค่เหลือบมองทีเดียว ไฟที่เพิ่งมอดก็พลันวาบขึ้นมาอีก เย่ชิวรีบเบือนหน้า “ยั่วเก่งจริงๆ นะ”

“คิกคิก...” เสี่ยวไป๋หูหัวเราะคิกคัก

“พอเถอะ ลุกได้แล้ว รีบกลับไปก่อนฟ้าสาง” เย่ชิวว่า

เสี่ยวไป๋หูทำตาหวานฉ่ำ “ท่านสามี ใจร้ายจัง ไล่ฉันกลับไวเชียว ฮือๆ...”

“พอแล้ว เลิกเล่นละครได้แล้ว” เย่ชิวค้อนเธอหนึ่งที

“ฮิฮิ โดนท่านจับได้อีกแล้วสิคะ” เสี่ยวไป๋หูลุกขึ้นแต่งตัว

เย่ชิวคิดในใจ ผมน่ะไม่ใช่แค่มองทะลุ แต่ทะลวงไปแล้วด้วย

เสี่ยวไป๋หูสวมกระโปรงยาวสีเขียวหยกบางเบาราวผ้าแพร ปลายกระโปรงพลิ้วไหวราวปุยหลิวปลิวไสวตามลมฤดูใบไม้ผลิ

ทรวดทรงอรชรอ้อนแอ้น ดุจสายน้ำไหลริน เท้าเปล่าให้ความงามละเมียดละไมแบบโบราณ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอเปลี่ยนไป

พอไม่สวมเสื้อผ้า เธอจะแสนซุกซนบ้าคลั่ง แต่พอสวมชุดขึ้นมา ก็กลับดูเรียบร้อยสง่างาม

ต่างกันสุดขั้วจริงๆ