วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2599

“ครืน!”

เหนือหุบเขา ท้องฟ้าที่แจ่มใสกลับหม่นลงฉับพลัน ราวกับมีกำลังลี้ลับกำลังก่อตัว

ทันใดนั้น แสงสว่างพุ่งแหวกนภาเป็นทาง

จากนั้น ค่ายเวทย์อันยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ ปิดผนึกทั้งหุบเขาแน่นสนิท

ค่ายเวทย์นี้แผ่อำนาจน่าเกรงขามและลี้ลับ ลายค่ายกลวิจิตรซับซ้อน ราวซ่อนปริศนานับไม่ถ้วน

เย่ชิวมองเพียงครั้งเดียวก็รู้ทันทีว่า นี่คือค่ายเวทย์สะท้านเทพ เพียงแต่ฤทธิ์เดชยังสู้ค่ายเวทย์สะท้านเทพที่นครหลวงต้าจโจวไม่ได้

เพราะค่ายเวทย์สะท้านเทพที่นครหลวงต้าจโจว ใช้เสาศักดิ์สิทธิ์สู่สวรรค์ที่สร้างจากเหล็กเงินน้ำลึกถึงร้อยยี่สิบต้น

ทว่า ค่ายเวทย์สะท้านเทพที่นี่ ฮ่องเต้ต้าจโจวทรงวางค่ายด้วยพระองค์เอง พลังจึงไม่ธรรมดาเลย

เมื่อค่ายเวทย์ปรากฏ อากาศในหุบเขาก็หนักอึ้ง ราวกับแม้แต่การหายใจก็ยากเย็น

เสียงลมรอบด้านอู้อี้ชวนอึดอัด เหมือนถูกกำลังแห่งค่ายเวทย์บีบคั้นไว้

ในหุบเขา เหล่าพระอรหันต์สัมผัสพลังลี้ลับนั้นได้ แต่ก็หาได้ใส่ใจ ยังคงไล่สังหารทหารแคว้นโจวต่อไป

“พวกท่าน ตามข้าไปคุมหลัง!”

เย่ชิวตะโกนลั่น ก่อนเร่งความเร็วสุดตัว เข้าสกัดเหล่าพระอรหันต์ไม่ให้ทะลวงผ่าน

ท้ายที่สุด ด้วยการร่วมมือของเขากับนายพลหลายคน ก็สามารถหยุดยั้งพระอรหันต์ทั้งหมดไว้ได้

เย่ชิวไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย ทว่า นายพลหลายคนเหล่านั้นบาดเจ็บสาหัสระหว่างเข้าขัดขวาง

“หวู่ม!”

ขณะนั้นเอง เย่ชิวโคจรเคล็ดลับเทพมังกรเก้าสังเคราะห์ เพียงพริบตา ร่างเขาสาดประกายทองเจิดจ้า ราวเทพเจ้าองค์หนึ่ง

พร้อมกันนั้น เย่ชิวเปิดใช้คัมภีร์เทพ อักขระเวทมนตร์สีทองขนาดเท่าเหรียญทองแดงนับแสนลอยวนโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง แผ่กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ที่อธรรมไม่อาจกล้ำกราย

เหล่าพระอรหันต์ชะงักการโจมตี ถอยกรูด แล้วจ้องเย่ชิวด้วยแววตาว่างเปล่า ก่อนคำรามใส่เขาพร้อมกัน

“อ๊าวๆๆ…”

เสียงนั้นดุจหอนหมาป่า ประหลาดพิกลจนคนฟังขนลุกซู่

ทว่าพวกมันไม่กล้าพุ่งเข้ามา ราวหวาดกลัวออร่าจากกายของเย่ชิว

“เร็ว เข้ามายืนด้านหลังผม” เย่ชิวเร่งบอกนายพลหลายคน

ฟึ่บๆๆ!

นายพลหลายคนรีบมาประจำหลังเย่ชิวทันที

“ถึงคิวจัดการพวกแกแล้ว!”

ท่วงท่าของเย่ชิวดุจดาบเทพ พลานุภาพพุ่งทะยานกระหึ่มไปทั่ว

เขาสูดลมหายใจลึก หลับตาลงอย่างช้าๆ ราวกำลังรวบรวมพลังอันยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งฟ้าดิน

แล้วก็ลืมตาโพลง แววสังหารเย็นเยียบวาบขึ้นในดวงตา

ชั่ววินาทีถัดมา เย่ชิวชูมือขวา เปลวเพลิงสีทองก้อนหนึ่งขนาดเท่าไข่ปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือ

เปลวไฟวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์!

แม้ดูไม่ใหญ่ แต่เหล่านายพลหลายคนด้านหลังเย่ชิวต่างสัมผัสได้ถึงพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงจากฝ่ามือนั้น

“ส่งพวกแกไปพบยมบาล!”

สิ้นเสียง เย่ชิวก็ขว้างเปลวไฟวิเศษออกไปจากฝ่ามือ

ทันทีที่เปลวไฟวิเศษถูกปลดปล่อย แรงลี้ลับก็พลุ่งพล่านไปทั่วหุบเขา ความร้อนลุกโชนจนทำให้อากาศรอบด้านบิดเบี้ยว

ตอนแรกมันดูเล็กนิดเดียว ทว่าในพริบตา เปลวไฟวิเศษพลันพองโต แปรสภาพเป็นพระพุทธองค์สีทองสูงใหญ่

“อ๊าวๆๆ…”

เหล่าพระอรหันต์เมื่อสัมผัสถึงอานุภาพ ก็ต่างหน้าถอดสีด้วยความตื่นตระหนก ถอยกรูดไม่หยุด

อากาศทั้งหุบเขาราวถูกจุดติดด้วยเปลวไฟวิเศษ อุณหภูมิทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว

นายพลหลายคนที่ยืนหลังเย่ชิวต่างหน้าตาตื่น ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเย่ชิวจะมีไพ่ตายทรงอานุภาพเช่นนี้

พร้อมกันนั้น ต่างก็โล่งใจอยู่ลึกๆ โชคดีที่พระสวามีแห่งเจ้าหญิงครอบครองเปลวไฟวิเศษและมีฝีมือห้าวหาญ มิฉะนั้นคงรับมือพระอรหันต์มากมายขนาดนี้ไม่ได้ สุดท้ายคนตายคงเป็นพวกเขาเองแน่

พอคิดดังนั้น นายพลหลายคนก็หันมองเย่ชิวด้วยสายตาเคารพยำเกรง

เมื่อถูกเปลวไฟวิเศษเผาผลาญ ร่างพระอรหันต์ค่อยๆ กลายเป็นเถ้าธุลี ท้ายที่สุดเหลือเพียงควันดำคลุ้งกับเสียงครวญโหยชวนขนลุกก้องกังวานในหุบเขา

เย่ชิวยืนเงียบสงบอยู่ข้างๆ จ้องมองทุกสิ่ง บนใบหน้าไร้สัญญาณอารมณ์

ฮ่องเต้ต้าจโจวกระโดดลงมาจากท้องฟ้า มาปรากฏข้างกายเย่ชิว เอ่ยด้วยความปลื้มว่า “ชางเซิง ทำได้ยอดเยี่ยม! ไม่นึกเลยว่าในกายเจ้าจะมีเปลวไฟวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์ถึงสี่ดวง ช่างร้ายกาจนัก”

พระองค์หาได้ล่วงรู้ไม่ว่า นอกจากเปลวไฟวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์สี่ดวงแล้ว เย่ชิวยังมีเปลวไฟวิเศษระดับต่ำกว่าศักดิ์สิทธิ์อีกเก้าร้อยกว่าดวง และยังมี… เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิหนึ่งดวง!

หากเย่ชิวเปิดฉากด้วยเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิแล้วโหมกำลังเต็มที่ พระอรหันต์เหล่านี้คงดับสลายภายในชั่วพริบตา

ที่เขาไม่ทำ ก็เพราะยังไม่อยากเปิดเผยเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิ เขาตั้งใจเก็บไว้สำหรับพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน

นายพลหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเย่ชิวก็เริ่มประจบสอพลอ

“วันนี้หากมิใช่พระสวามีแห่งเจ้าหญิงลงมือช่วย เราคงเสี่ยงพินาศสิ้น”

“ใช่แล้ว ต้องขอบคุณพระสวามีแห่งเจ้าหญิงจริงๆ”

“พระสวามีแห่งเจ้าหญิงมีวรรณศิลป์ล้ำเลิศ พรสวรรค์เหนือใคร ครอบครองเปลวไฟวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์ถึงสี่ดวง อีกทั้งมีพรสวรรค์จักรพรรดิ แคว้นโจวได้พระสวามีแห่งเจ้าหญิงผู้เยี่ยมยอดเช่นนี้ นับว่าเทพเทวดาอำนวยพรแก่แคว้นโจวจริงๆ!”

……

ภายในค่ายทหารต้าหเว่ย

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกำลังจดจ่อกับการบำเพ็ญเพียร อยู่ๆ ร่างก็สะท้านคล้ายถูกฟ้าผ่า จากนั้นอ้าปากพ่นโลหิตออกมาเป็นสาย

“พรวด—”

แล้วพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก็ลืมตาฉับพลัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความยากจะเชื่อ อุทานอย่างตะลึงว่า “ตายหมดงั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไร!”