วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2609

เย่ชิวได้ยินคำของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก็หัวเราะเยาะ “ไอ้โล้นเฒ่า ไม่ใช่ว่าผมดูถูกนะ แต่อยากฆ่าผมน่ะ ยังทำไม่ได้หรอก”

“อย่างงั้นหรือ?” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานยิ้มบาง กดฝ่ามือลงเหนือจางเหมยเจินเหรินกับพวก ชั่วพริบตาก็แปรเป็นตราประทับฝ่ามือสีทอง

“ตราวัชระ!”

พร้อมเสียงตวาดต่ำของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ตราวัชระขนาดมหึมาทาบทับลงมาจากอากาศ กดจางเหมยเจินเหรินกับพวกจมลงไปเบื้องล่างทันที

“กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ...”

กระดูกของจางเหมยเจินเหรินกับพวกหักไปกี่ท่อนก็ไม่รู้ เลือดทะลักจากปาก นอนคว่ำติดพื้น ขยับเขยื้อนไม่ได้

ในเวลาเดียวกัน ร่างจำแลงแห่งเต๋าของเย่ชิวกับฮ่องเต้ต้าจโจวก็แตกสลายกระจุย

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานจ้องเย่ชิวแล้วเอ่ยว่า “เรารู้ว่าเจ้าเปี่ยมด้วยโชควาสนา อยากดูนักว่าวันนี้ เจ้าจะหนีหลุดจากฝ่ามือของเราได้ไหม”

ตู้ม!

สิ้นคำ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก็ฟาดฝ่ามือใส่เย่ชิว

แม้อยู่ห่างไกล เย่ชิวก็รู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก พลังฝ่ามือของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานลึกล้ำดุจเหวลึก ทำให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาสั่นไหว ผิวหนังก็แสบเสียดราวกับถูกกรีด

ต้านไม่ไหวแน่

พอความคิดนี้ผุดวาบ เย่ชิวก็หันกายเตรียมหลบ ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงนุ่มไพเราะดังขึ้นในหัว

“อย่าหลบ”

ได้ยินดังนั้น เย่ชิวพลันดีใจ

เสียงนี้มาจากพี่สาวลึกลับในโลงศพทองคำ ในเมื่อเธอบอกเช่นนี้ ย่อมมีทางคุ้มครองเขาให้ปลอดภัย

เย่ชิวไม่รีรอ วกกลับฉับพลัน เตรียมจะเรียกใช้หม้อแปรสภาพฟ้าและดิน

พลังของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานร้ายกาจเกินไป ต้องอาศัยศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ถึงจะพอมีหนทางเอาชีวิตรอดแค่ริบหรี่

ที่เย่ชิวไม่คิดใช้เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิ ก็เพราะสู้มาถึงตอนนี้ เขายังไม่เจอจังหวะที่เหมาะสมเลย

พลังของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสูงล้ำเกินคาด หากบุ่มบ่ามใช้เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิ เกรงว่ายังไม่ทันเข้าใกล้ จะถูกตบกระเด็นกลับมาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานอาจช่วงชิงเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิไปได้ด้วย

หากฆ่าเขาไม่ได้ แถมถูกชิงเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิไปอีก ย่อมไม่คุ้มค่ายิ่งนัก

เห็นท่าทีของเย่ชิว พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานหัวเราะ “ใจกล้าไม่เลว น่าเสียดาย แต่อ่อนเกินไป”

เย่ชิวไม่โต้ตอบ ระดมพลังชี่เต็มที่ เตรียมจะอัญเชิญหม้อแปรสภาพฟ้าและดินออกมา

ทว่าในจังหวะนั้นเอง เสียงของพี่สาวลึกลับก็ดังขึ้นอีกครั้งในหัว

“อย่าใช้ศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์!”

เย่ชิวชะงัก

ไม่ใช้ศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ แล้วจะรับมือพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานอย่างไร?

“ลงมือให้เต็มที่ เป้าหมายของเขาไม่ใช่เจ้า” เสียงของพี่สาวลึกลับดังขึ้นอีกครา

หมายความว่าไง?

เป้าหมายของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานไม่ใช่ผม?

งั้นเป็นใครกัน?

เย่ชิวไม่มีเวลาคิดมาก เพราะฝ่ามือของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานประชิดตัวเข้ามาทุกที

“วิชาทำลายชีวิต!”

เย่ชิวตวาดลั่น เสียงกึกก้องประหนึ่งจะแหวกท้องฟ้า

ฉับไว กลิ่นไอสังหารคุกรุ่น เจตจำนงกระบี่สายแล้วสายเล่าทะยานจากรอบกายพุ่งชี้ฟ้า ดุจภูเขาไฟปะทุ คะนองกระหึ่ม

พริบตาเดียว ภายในค่ายรบจักรพรรดิ กระบี่เทพผุดขึ้นแน่นขนัดราวป่ากระบี่

เจตจำนงกระบี่แต่ละสายยาวเหยียดราวร้อยวา ปลายแวววาวเย็นเยียบ สำแดงความคมกล้าไร้เทียมทาน

รวมทั้งสิ้นสามแสนหกหมื่นสาย!

ทุกสายล้วนกลั่นจากพลังชี่ของเย่ชิว แหลมคมจนแสบตา ทำให้ผู้คนขวัญผวา

เงยตามองไป ที่ใดก็มีแต่เจตจำนงกระบี่ เรียงแน่นขนัด ชวนให้หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ

ลมหายใจของเย่ชิวก็เปลี่ยนไปตามนั้น ร่างเขาเองประหนึ่งกระบี่เทพเล่มหนึ่ง แววตาคมกร้าว