วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2623

“มีอะไรไม่ชอบมาพากล?”

หนิงอันยืนข้างๆ เย่ชิว พอได้ยินเสียงเขาก็ถามด้วยความสงสัย

เย่ชิวว่า “เจ้ายังจำอันดับในรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลงได้ไหม?”

หนิงอันพยักหน้า “แน่นอนว่าจำได้”

เย่ชิวพูดต่อ “พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานอยู่อันดับสาม อาจารย์ของเจ้า หรือก็คือท่านอาจารย์ อยู่อันดับสอง ส่วนบิดาของข้าอยู่อันดับหนึ่ง”

“มันผิดปกติมาก”

เย่ชิวว่า “พลังที่พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานแสดงออกตอนนี้ ไม่ใช่แค่ขอบเขตราชานักบุญ แต่เป็นถึงราชานักบุญไร้เทียมทาน”

“ในข่าวที่เจ้าส่งมาบอกข้า เจ้าบอกว่าอาจารย์ของเจ้าจัดการเฉาพั่วเทียนจนกลายเป็นคนพิการได้อย่างสบายๆ นั่นก็ชี้ชัดว่าพลังของท่านอาจารย์อย่างน้อยต้องระดับราชานักบุญไร้เทียมทาน”

“ในเมื่อทั้งสองเป็นผู้แข็งแกร่งระดับราชานักบุญไร้เทียมทาน แล้วเหตุใดในรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง พวกเขาถึงได้เรียงอยู่หลังบิดาของข้า?”

“บิดาของข้าพรสวรรค์แรงกล้า สร้างเคล็ดวิชาได้เอง พลังการต่อสู้ก็ร้ายกาจ ฆ่าศัตรูข้ามขอบเขตได้ แต่ด้วยพลังปัจจุบัน ยังไงก็ไม่น่าจะแกร่งกว่าท่านอาจารย์กับพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน”

“แล้วเหตุใดเจ้าของระฆังฟ้าดินถึงยังจัดให้เขาอยู่อันดับหนึ่งของรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง?”

“ข้าเข้าใจแล้วว่าเจ้าหมายถึงอะไร” หนิงอันว่า “เจ้ากังวลว่า นี่เป็นเจตนาที่เจ้าของระฆังฟ้าดินจงใจทำใช่ไหม?”

“เจ้าของระฆังฟ้าดินจงใจแน่ๆ” เย่ชิวว่า “ไม่อย่างนั้นบิดาของข้าไม่มีทางได้ที่หนึ่งของรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง”

“แค่ข้านึกไม่ออกว่า เจ้าของระฆังฟ้าดินทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?”

“หรือว่า ข้า หรือบิดาของข้า เคยไปล่วงเกินเจ้าของระฆังฟ้าดินเข้า?”

“ไม่ใช่นะ ก็พวกเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าของระฆังฟ้าดินเป็นใคร จะไปล่วงเกินได้ยังไง?”

“หรือว่า ในบรรดาอัจฉริยะที่ข้าเคยสังหารไป มีใครสักคนเป็นญาติพวกพ้องหรือเกี่ยวดองกับเจ้าของระฆังฟ้าดิน?”

หนิงอันเอ่ยเสียงแผ่ว “การที่เจ้าของระฆังฟ้าดินทำแบบนี้ เจตนาน่าค้นหาจริงๆ หรือว่าเขาหรือเธออยากปั้นศัตรูให้บิดาของเจ้า... ข้านึกออกแล้ว!”

หนิงอันพูดมาถึงตรงนี้ ดวงตาก็พลันสว่างวาบ

“เจ้ารู้อะไร?” เย่ชิวถามอย่างร้อนรน

หนิงอันตอบ “ข้ารู้แล้วว่าเจ้าของระฆังฟ้าดินทำไปเพื่ออะไร”

“ข้าจำได้ว่าตอนประกาศอันดับ ตอนนั้นเจ้าคืออันดับหนึ่งในอันดับมังกรซ่อนเร้น บิดาของเจ้าคืออันดับหนึ่งในรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง ส่วนจื่อหยางเทียนจุนอยู่อันดับหนึ่งของกระดาน ‘ท้องฟ้า’”

“ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของทั้งสามกระดานจัดอันดับ ล้วนมีพรสวรรค์จักรพรรดิ แถมยังล้วนเกี่ยวพันกับสำนักกระบี่ชิงหยุน”

“เจ้าของระฆังฟ้าดินไม่ได้เล็งเป้าใส่เจ้า หรือใส่บิดาของเจ้า แต่เล่นงานสำนักกระบี่ชิงหยุนทั้งสำนัก”

“แค่ตอนประกาศอันดับนั้นช้าไป พันธมิตรห้าสำนักถูกกวาดล้าง สำนักกระบี่ชิงหยุนก็ผงาดครองดินแดนตะวันออกไปแล้ว”

“ทว่าตอนนี้ทั้งโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรต่างก็รู้กันหมดว่าสำนักกระบี่ชิงหยุนมีผู้มีพรสวรรค์จักรพรรดิถึงสามคน ต่อให้สำนักกระบี่ชิงหยุนแข็งแกร่ง ก็ต้องเจอปัญหาไม่น้อยแน่”

เย่ชิวเห็นว่าการวิเคราะห์ของหนิงอันมีเหตุผล จึงว่า “ถ้าเป็นอย่างนี้ เจ้าของระฆังฟ้าดินคงมีแค้นกับสำนักกระบี่ชิงหยุน?”

“น่าจะใช่มากกว่า” หนิงอันว่า “ข้าเองก็เคยถามอาจารย์ของข้าว่าเจ้าของระฆังฟ้าดินเป็นใครกันแน่ แต่ท่านก็ไม่ทราบ”

“สำหรับข้า จะบอกว่าลึกลับก็ยังน้อยไป เรียกว่าแอบๆ ซ่อนๆ จะตรงกว่า”

“แต่ไหนแต่ไรมา ผู้แข็งแกร่งของจริงคนไหนกันไม่กล้าออกหน้าออกตา?”

“ชางเซิง เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวลเกินไปนัก ในเมื่อเจ้าของระฆังฟ้าดินหมายจะเล่นงานสำนักกระบี่ชิงหยุน อย่างช้าก็เร็วสักวันหนึ่งมันต้อง ‘เผยหางจิ้งจอก’—เผยธาตุแท้แน่”

พอพูดถึงหางจิ้งจอก หนิงอันก็เผลอเหลือบมองเสี่ยวไป๋หูเข้าให้

“สวยจริงๆ แหละ เห็นทีไรก็ใจสะดุดทุกที สามีขา ท่านไปรู้จักหว่านเยาคว๋อจู้ได้อย่างไรกัน?”

ตอนหนิงอันพูด ดวงตาคู่งามก็จ้องเย่ชิวไม่กะพริบ

“เอ่อ—” เย่ชิวถึงกับปวดหัวตึ้บ รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีว่า “เรื่องนั้นไว้ค่อยว่ากัน ตอนนี้ดูศึกตรงหน้าก่อน”

อีกด้านหนึ่ง

ลำแสงกระบี่นั้นพอฟันทะลุโล่ระฆังทองคำแล้ว ก็จากกลางอากาศฟาดลงใส่พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานตรงๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน