ไป๋ปิงเธอหลับตาพร้อมที่จะให้ เยี่ยชิวปลดซิปเสื้อผ้าของเธอออก
ซิปกำลังจะถูกดึงลงมาจนสุดแล้ว
ทันใดนั้น——
ตุ๊ด ตู๊ด ตู๊ด!
โทรศัพท์ของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น
เสียงเรียกเข้ากะทันหันของโทรศัพท์มือถือ ทำให้คนสองคนที่กำลังดื่มด่ำไปกับบรรยากาศสุดพิเศษตกใจหมด
โธ่เว้ย น่าเบื่อมาก
ไป๋ปิงลืมตาขึ้น เหล่ไปที่เยี่ยชิวแล้วถามว่า"ใช่หลินจิงจื้อตามคุณกลับไปนอนหรือเปล่า?"
เยี่ยชิวตื่นตระหนกเล็กน้อย หากใช่หลินจิงจื้อโทรมาจริงๆ ไป๋ปิงต้องโกรธฉันมากแน่ๆเลย และจะไม่ยอมอีก
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นหมายเลขผู้โทรเข้า
“ใครเหรอ?”ไป๋ปิงถาม
“ไท้เจี่ยน เฉายวน”เยี่ยชิวกดวางสายโดยไม่ต้องคิด
จากนั้นเขาก็นอนลงบนเตียง กอดเอวของไป๋ปิงจากด้านหลัง หน้าท้องส่วนล่างของเขาใกล้ชิดติดกับด้านหลังของไป๋ปิง
ไป๋ปิงรู้สึกเหมือนถูกคนเอาปืนจ่อที่ด้านหลัง และร่างกายของเขาก็แข็งทื่อและวิตกกังวลมาก
“เยี่ยชิว ฉัน ฉัน...ฉันได้ยินมาว่ามันเจ็บ?”ไป๋ปิงพูดตะกุกตะกัก
เยี่ยชิวไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี:"พี่ปิง คุณเป็นถึงด็อกเตอร์แพทย์ศาสตร์ เรื่องง่ายๆแบบนี้ทำไมคุณยังต้องมาถามฉันด้วย"
“ฉันไม่เคยมีประสบการณ์นี้มาก่อน ฉันจะรู้ได้อย่างไร?”
พูดแบบนี้ คืนนี้เป็นครั้งแรกของพี่ปิง.....
เยี่ยชิวรู้สึกตื่นเต้น
“พี่ปิง จริงๆแล้วมันไม่ได้เจ็บเลย”เยี่ยชิวหว่านล้อม
“แต่ฉันได้ยินพวกเขาบอกว่าครั้งแรกเจ็บมากและมีเลือดออก ฉันรู้สึกกลัว”
“ไม่ต้องกลัวหรอก มันสบายมากจริงๆ”
"จริงเหรอ?"
“ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูแล้วคุณจะรู้”
เยี่ยชิวพลิกร่างของไป๋ปิงมา เพื่อที่เธอจะได้เผชิญหน้ากับเขา
ไป๋ปิงเหลือบมองเยี่ยชิวอย่างรวดเร็วและรีบหันหน้าไปที่อื่น เธอเขินอายมาก
แสงสลัวๆ และกลิ่นหอมฟุ้งกระจาย
สาวสวยที่อยู่บนเตียงขี้อาย ดูเหมือนว่าขึ้นอยู่กับคุณที่จะเลือกมัน เธอกัดริมฝีปากล่างด้วยฟันและขนตายาวของเธอตัวสั่นเนื่องจากความกังวลใจ
ในโลกนี้ไม่มีใครมีเสน่ห์อันน่าหลงใหลว่านี้แล้ว!
เยี่ยชิวยื่นมือออก จับใบหน้าของไป๋ปิงอย่างเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆเข้าใกล้
ไป๋ปิงหลับตา และวางมือเล็กๆทั้งสองไว้บนหน้าอกของเยี่ยชิว การหายใจของเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ และหัวใจก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ยี่สิบเซนติเมตร
สิบเซนติเมตร
ห้าเซนติเมตร
หนึ่งเซนติเมตร........
“ตุ๊ด ตู๊ด ตู๊ด!”
จู่ๆ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“แม่งเอ้ย!” เยี่ยชิวโกรธมาก กว่าเขาและไป๋ปิงจมอยู่ในบรรยากาศนี้ มันถูกทำลายอีกครั้งโดยไม่คาดคิด
“ครั้งนี้คือหลินจิงจื้อใช่ไหม?”ไป๋ปิงพูดอย่างบูดบึ้ง
เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู คือเฉายวน
“คือไท้เจี่ยน”
เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า เวลานี้แล้วเฉายวนโทรมาทำไม?
หรือว่ามีเรื่องด่วนอะไร?
เสียงเรียกเข้าดังไม่หยุด ราวกับว่าบอกเยี่ยชิวว่าถ้าคุณไม่รับสาย ฉันก็จะโทรไปเรื่อยๆ แต่เยี่ยชิวยังคงต้องการทำสิ่งที่เขาต้องการทำต่อไป
เฉายวนพูดว่า:"จูเชวี่ยได้ข่าวจากช่องทางลับว่า ไป๋ยวี่จิงเสนอตัวเอง ต้องการช่วยเหลือวังซาตาน แต่ถูกวังซาตานฏิเสธ"
“ฉันไม่รู้ว่าเหตุใดวังซาตานจึงปฏิเสธไป๋ยวี่จิง แต่ฉันรู้ว่า ด้วยนิสัยของไป๋ยวี่จิง หากไม่มีผลประโยชน์ เขาจะไม่มีวันหาปัญหาใส่ตัวแน่นอน”
“ดังนั้น เยี่ยชิวคุณควรช่วยเหลือเรื่องนี้ มันมีแต่ผลดีต่อคุณไม่มีผลร้ายแน่นอน”
เยี่ยชิวถามว่า:"มันอันตรายไหม?"
“แน่นอน” เฉายวนพูดว่า “ทุกสิ่งที่วังซาตานทำนั้นมีอันตรายหมด”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ปฏิเสธ”
เยี่ยชิวคิดในใจ ฉันกำลังใช้ชีวิตที่ดีและไม่ตกอยู่ในอันตราย ฉันบ้าไปแล้วเหรอจะหาเรื่องใส่ตัว?
“เยี่ยชิว ฉันยังคงหวังว่าคุณจะคิดดูอีกที”
เฉายวนพูดว่า:"ถ้าเป็นจื่อจิ้นเฉิงที่ต้องการฆ่าพ่อของคุณจริงๆ ดังนั้นการที่คุณช่วยวังซาตานแก้ปัญหา และได้รับความโปรดปรานจากเจ้าแห่งสงคราม มีความสำคัญต่อการล้างแค้นกับวังซาตานในอนาคตได้"
"บางทีคุณอาจไม่ทราบความสามารถของเจ้าแห่งสงคราม ฉันจะบอกคุณนะ เจ้าแห่งสงครามคือผู้นำของกลุ่มไซเบอร์ตรอนของกองทัพ"
“ทุกวันนี้ผู้นำในกองทัพ มีครึ่งนึงคือคนของเจ้าแห่งสงคราม หรือไม่ก็เป็นลูกศิษย์ของเขาหรือลูกน้องของเขา”
“ชื่อเสียงของเจ้าแห่งสงครามที่อยู่ในกองทัพนั้นดีกว่าเซียวจิ่ว!”
ว่าไงนะ?
มันมีชื่อเสียงมากกว่าเซียวจิ่ว?
เยี่ยชิวคิดไม่ถึงกับสิ่งนี้
หากเป็นอย่างนี้จริงๆ การได้รับความโปรดปรานจากเจ้าแห่งสงคราม มีแต่ข้อดีไม่มีข้อเสีย
เยี่ยชิวเงียบไปครู่หนึ่งและถามว่า:"วังซาตานเขาประสบปัญหาอะไรบ้าง?"
เฉายวนพูดว่า:"ปัญหาอะไรฉันไม่ได้ถาม เพราะทุกอย่างที่วังซาตานทำเป็นความลับทั้งหมด พวกเขาควรบอกคุณเรื่องนี้ในภายหลัง"
“ก็ได้ ให้พวกเขามาหาฉันเลย”
เยี่ยชิววางสายโทรศัพท์อย่างเร่งรีบ ตอนนี้เขามีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น นั่นคือการสื่อสารเชิงลึกกับไป๋ปิง เขาแทบรอไม่ไหวที่จะหันหลังกลับและเดินไปที่ห้องนอน
ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากประตู
“ปั้ง ปั้ง ปั้ง——”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...