วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2712

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวถูกวิธีลงมือของเย่ชิวทำให้ขวัญหนีดีฝ่อ มือโบกปัดรัวๆ ยิ้มประจบพูดว่า: "สหาย เข้าใจผิดแล้ว เข้าใจผิด!"

"พวกเราแค่มาเที่ยวเล่นจริงๆ ไม่คิดว่าจะมาเจอพวกคุณนะครับ"

"พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวนี้เลยครับ!"

พูดจบ เฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็รีบเก็บกระจกที่ลอยอยู่กลางอากาศ หันหลังจะหนีไปทันที

แต่ เย่ชิวจะยอมให้เขาหนีไปง่ายๆ ได้ยังไง?

"ฟึ่บ!"

เย่ชิววูบตัวไปขวางหน้าเฟิงเสี่ยวเสี่ยว กล่าวเสียงเย็นชาว่า: "จะไป? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก"

ใบหน้าเฟิงเสี่ยวเสี่ยวเปลี่ยนสี เขารู้ว่าตัวเองหลอกให้รอดไม่ไหวแล้ว จึงเลิกเสแสร้ง จ้องไปที่เย่ชิวแล้วพูดว่า: "เย่ฉางเซิง คุณคิดว่าที่นี่ยังเป็นโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรอยู่รึ? บอกไว้เลยนะ ที่นี่คือเขตต้องห้ามแห่งชีวิต! คุณลงมือก่อเรื่องที่นี่ ต้องชดใช้! คอยดูเถอะ!"

เย่ชิวได้ยินก็เพียงยิ้มบางๆ

เขาไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว เพราะเขารู้ว่าผู้แข็งแกร่งของแท้ไม่เคยกลัวคำขู่ใดๆ

"เขตต้องห้ามแห่งชีวิตแล้วไง?" น้ำเสียงของเย่ชิวเปี่ยมด้วยความมั่นใจและหยิ่งผยองสุดขีด "ไม่ว่าใครคิดจะฆ่าผม แค่กล้าเข้ามา ผมจะให้รู้เองว่าอะไรคือการเดินเข้าหาความตายด้วยตัวเอง!"

พูดจบ เย่ชิวขยับตัว พุ่งเข้าโจมตีเฟิงเสี่ยวเสี่ยวทันที

ความเร็วเขาเร็วราวสายฟ้า ในพริบตาก็ถึงหน้าของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวตกใจหน้าถอดสี รีบจะยกมือขึ้นป้องกัน แต่ความเร็วของเย่ชิวไวเกินไป เขาจึงตั้งรับไม่ทัน

"เพียะ!"

เสียงฉาดดังลั่น เฟิงเสี่ยวเสี่ยวถูกฝ่ามือฟาดจนหงายลงกับพื้น

ใบหน้าของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้ทันทีว่าเจอของแข็งเข้าให้แล้ว

เย่ชิวยืนอยู่ตรงหน้าของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวและถังหลี่ สายตาเย็นเฉียบดุจคมมีด เอ่ยช้าๆ ว่า: "จำชื่อของผมไว้"

"ผมชื่อเย่ฉางเซิง ไม่ใช่คนที่พวกแกจะมาลองของตามใจชอบ"

"ถ้าพวกแก หรือคนอื่นอยากหาเรื่องผม ก็ให้มาเลย ผมพร้อมต้อนรับทุกเมื่อ!"

พูดจบ เย่ชิวก็หมุนตัวเดินจากไป

"ไอ้ลูกเวร แก..." จางเหมยเจินเหรินมึนไปเลย

เพราะนี่ไม่ใช่สไตล์ของเย่ชิวเลย

ไม่ใช่ยึดหลักถอนรากถอนโคนเหรอ?

ทำไมถึงปล่อยพวกมันไปอีกล่ะ?

จางเหมยเจินเหรินคิดอยู่ครู่เดียว ก็เข้าใจทันที ว่าเย่ชิวปล่อยเฟิงเสี่ยวเสี่ยวกับถังหลี่ไป คงไม่อยากทำให้คนในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตโกรธแค้นจนแก้ไม่หาย ไม่งั้นเรื่องยุ่งจะตามมาไม่รู้จบ

"ไอ้ลูกเวรนี่คิดเรื่องต่างๆ ได้โตขึ้นจริงๆ" จางเหมยเจินเหรินคิดพลางสะท้อนใจ

ถังหลี่กับเฟิงเสี่ยวเสี่ยวก้มหมอบอยู่กับพื้น จ้องแผ่นหลังของเย่ชิวด้วยความหวาดหวั่น

ทั้งคู่เคยยกยอตัวเองนัก ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะพลาดท่าให้เย่ชิวหนักขนาดนี้

ขณะนั้น เงาร่างของเย่ชิวดูสูงใหญ่เป็นพิเศษ ทุกย่างก้าวเหมือนเหยียบลงบนใจของถังหลี่กับเฟิงเสี่ยวเสี่ยว ทำให้พวกเขารู้สึกหนักอึ้งอย่างที่สุด

ถังหลี่หมอบอยู่กับพื้น แววตาเต็มไปด้วยความคับแค้นและความอาฆาต ไม่เคยคิดเลยว่าจะพ่ายแพ้ยับเยินถึงเพียงนี้ ยิ่งยากจะรับความจริงนี้ได้

ส่วนเฟิงเสี่ยวเสี่ยวตกใจจนวิญญาณแทบหลุด เขาไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังถึงเพียงนี้ พลังของเย่ชิวทำให้เขาสิ้นหวัง

อย่างไรก็ดี เขาก็รู้ว่า แค่ยังมีชีวิตอยู่วันนี้ ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน