วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2714

“ฮึ อยากไปงั้นเหรอ? ได้ถามความเห็นผมหรือยัง?” เย่ชิวกล่าวอย่างเย็นชา เขาออกแรงกดเท้าลง เหยียบเฒ่าเสื้อคลุมดำจมลึกลงไปอีก

ทั้งหน้าของเฒ่าเสื้อคลุมดำถูกเหยียบจมหายไปในดิน มีแต่เสียงครางฮือด้วยความทรมาน แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นดังนั้น ใจหวาดกลัวสุดขีด เขาไม่คาดคิดว่าเย่ชิวจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ถึงขั้นสยบผู้แข็งแกร่งระดับราชานักบุญได้อย่างง่ายดาย

ครู่หนึ่งต่อมา

เย่ชิวชักเท้าออก ใบหน้าของเฒ่าเสื้อคลุมดำจึงโผล่พ้นดินขึ้นมา เขาเอ่ยถามอย่างทุลักทุเลว่า “คุณ…คุณจะเอายังไงกันแน่?”

“ผมจะเอายังไงงั้นเหรอ?” มุมปากเย่ชิวกระตุกยิ้มเย็น “ง่ายๆ ผมจะให้ทุกคนรู้ว่า ไม่ว่าจะอยู่ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรหรือเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ผม เย่ฉางเซิง ไม่มีวันยอมให้ใครมารังแกตามใจชอบ”

พูดจบ เย่ชิวก็กดเท้าลงแรงอีกครั้ง

ปัง!

หัวของเฒ่าเสื้อคลุมดำถูกเหยียบจมดินอีก พร้อมเสียงครางเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม

“หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้!” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวร้องลั่น “ถ้ายังทำต่อไปแบบนี้ อาถังคนที่สองคงไม่รอดแน่”

“ตาย?” เย่ชิวเหลือบตามองเฟิงเสี่ยวเสี่ยว “ตายแล้วจะยังไง? ใครใช้ให้เขาเป็นคนของถังเจียกันล่ะ กล้าหาเรื่องผม ก็ต้องเตรียมใจชดใช้ราคา”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวได้ยินก็อับจนหนทาง รีบร้อนเอ่ยว่า “เย่ฉางเซิง คุณฆ่าเขาไม่ได้นะ”

“อาถังคนที่สองเป็นลุงแท้ๆ ของถังหลี่ และเป็นน้องชายแท้ๆ ของหัวหน้าตระกูลถัง”

“ถ้าคุณฆ่าเขา ถังเจียจะเอาเป็นเอาตายกับคุณแน่”

เย่ชิวหัวเราะขึ้นมา “ผมฆ่าถึงขนาดทายาทตระกูลถังก็แล้ว คุณคิดว่าผมไม่กล้าฆ่าเขาอีกหรือ?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวชะงักไป

ใช่สิ ในเมื่อทำให้ฝ่ายนั้นโกรธไปแล้ว จะยังกลัวอะไรอีก?

ยิ่งไปกว่านั้น ฐานะของอาถังคนที่สองย่อมสู้ฐานะของถังหลี่ไม่ได้อยู่แล้ว เพราะถังหลี่เป็นลูกชายแท้ๆ ของหัวหน้าตระกูลถัง

เฟิงเจียกับถังเจียสัมพันธ์กันดี เฟิงเสี่ยวเสี่ยวจึงพยายามครั้งสุดท้าย “เย่ฉางเซิง ผมบอกคุณได้ว่าใครคือหัวหน้า คุณช่วยปล่อยอาถังคนที่สองได้ไหม?”

“แกเป็นใครถึงกล้ามาต่อรองกับฉัน?” เย่ชิวพูดจบ ก็กระทืบหลังเฒ่าเสื้อคลุมดำเต็มแรง

ปุ!

ในพริบตา ร่างตั้งแต่คอลงไปของเฒ่าเสื้อคลุมดำถูกเหยียบจนกลายเป็นหมอกเลือด

“อ๊า…” วิญญาณแท้ของเฒ่าเสื้อคลุมดำพุ่งออกมาจากกะโหลก แต่ถูกกลุ่มหมอกดำคลุมในฉับพลัน แล้วดับสูญไปโดยสิ้นเชิง

“นี่มัน…”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกลืนน้ำลาย พูดไม่ออกด้วยความตะลึง

จากในถุงกิ่นคุน มีเสียงของเหล่าเจิ่วดังขึ้น “อร่อยล้ำ ช่างอร่อยจริงๆ!”

“ไอ้หนู วิญญาณแท้แบบนี้ เตรียมไว้ให้ผมอีกเยอะๆ”

“ยิ่งกินมาก ก็ยิ่งมีกำลังมาก”

เสียงของหญิงสาวลึกลับดังขึ้น “อธรรมชัดๆ!”

เหล่าเจิ่วไม่ใส่ใจ หัวเราะฮ่าๆ แล้วว่า “ก็ช่วยไม่ได้ คนมันเป็นมารนี่”

หลังจากจัดการเฒ่าเสื้อคลุมดำเสร็จ เย่ชิวก็ปรายตามองใบหน้าของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว

เมื่อเห็นสายตาของเขาหันมาจ้องตน หัวใจของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็หล่นวูบด้วยความกลัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

จากแววตาของเย่ชิว เขาเห็นชัดถึงไอสังหารที่เย็นเยียบ เขารู้ดีว่าหากไม่ทำอะไรสักอย่าง ชะตาของเขาคงไม่ต่างจากถังหลี่กับอาถังคนที่สอง

“เย่ฉางเซิง ผะ…ผม…”

เสียงของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวสั่น เขาพยายามจะพูดอะไรเพื่อลดบรรยากาศตึงเครียด แต่สองขาเริ่มอ่อนแรงจนแทบทรุดลง ดวงตาเต็มไปด้วยการวิงวอน

“เย่ฉางเซิง ผมรู้ว่าผมผิดแล้ว”

“การโจมตีพวกคุณก่อนหน้านั้น ไม่เกี่ยวกับผมจริงๆ ผมไม่ได้ลงมือเลย ทั้งหมดถังหลี่เป็นคนทำ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน