วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2715

"ถังซาน?" เย่ชิวยิ้มแล้วว่า "ชื่อนี้ฟังดูมีอะไรดีๆ อยู่นะ"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า "ถังซานไม่เพียงเป็นพี่ลูกพี่ลูกน้องของถังหลี่ แต่ยังเป็นลูกชายของท่านอาที่สองของตระกูลถัง"

"ถังซานขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมและอำมหิต ปกติพวกเราไม่กล้ายุ่งกับเขา นายฆ่าน้องลูกพี่ลูกน้องของเขา แล้วก็ฆ่าพ่อแท้ๆ ของเขา เขาไม่มีทางปล่อยนายไว้แน่"

จางเหมยเจินเหรินที่ยืนข้างๆ เอ่ยขึ้นว่า "จะชื่อถังอะไรก็ช่าง มาเมื่อไหร่ฆ่าเมื่อนั้น ไม่ลังเล"

"แค่นายเนี่ยนะ?" เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวอย่างดูแคลน "ถังซานใช้เวลาแค่เสี้ยววินาทีก็ขยี้นายได้แล้ว"

พูดจบ เฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็เหลือบมองเย่ชิวอย่างระวัง เห็นเย่ชิวไม่โกรธ เขาถึงค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย

"ถังซานมีพลังบำเพ็ญเพียรระดับไหน?" เย่ชิวถาม

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวตอบว่า "เมื่อเดือนที่แล้วเขาเพิ่งทะลวงขึ้นสู่ขอบเขตราชานักบุญ"

เย่ชิวคิดในใจ "เพิ่งขึ้นสู่ขั้นต้นของราชานักบุญ ไม่น่ากลัวสักนิด"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเตือนว่า "ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถฆ่าศัตรูที่สูงกว่าขอบเขตตัวเองได้ แต่อย่าคิดเชียวว่าคุณจะฆ่าถังซานลงได้"

"ถังซานเล่นงานยากมาก"

เย่ชิวถาม "ยากยังไง?"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า "ถังซานมีสองวิชาเด็ด ข้อแรก เขาถนัดใช้อาวุธลับ ชอบเล่นงานทีเผลอ"

เย่ชิวคิดในใจ "ไม่เป็นไร ร่างกายของผมแข็งแกร่ง ไม่กลัวการลอบโจมตี!"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดต่อ "วิชาเด็ดข้อที่สองของถังซานคือการวางยาพิษ"

แบบนั้นยิ่งไม่ต้องกลัวเลย ผมมีภูมิคุ้มกันต่อพิษทุกชนิด

เย่ชิวหัวเราะออกมา

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นเย่ชิวทำท่าไม่แยแส ก็สบถในใจว่า "คุณชายอย่างผมนี่เตือนด้วยความหวังดี แต่นายกลับไม่สน ขอให้ตอนนั้นถังซานวางยาฆ่านายให้ตายก็แล้วกัน"

คิดถึงตรงนี้ เฟิงเสี่ยวเสี่ยวจึงถามเย่ชิว "คุณยังมีคำถามอีกไหม?"

"มีสิ" เย่ชิวกล่าว "ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตมีผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิอยู่ไหม?"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวส่ายหัว "ผมไม่รู้"

"หัวหน้าตระกูลของห้าตระกูลใหญ่มีพลังบำเพ็ญเพียรระดับไหน?" เย่ชิวถามต่อ

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า "ผมรู้แค่ว่าพ่อผมเป็นราชานักบุญไร้เทียมทาน ส่วนอีกสี่คนนั้นพลังบำเพ็ญเพียรระดับไหนผมไม่แน่ใจ เพราะห้าตระกูลใหญ่อยู่ร่วมกันในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตค่อนข้างปรองดอง บรรดาหัวหน้าตระกูลไม่เคยลงไม้ลงมือกัน"

เย่ชิวขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วว่า "ถ้าอย่างนี้ ห้าตระกูลใหญ่เป็นพันธมิตรกันใช่ไหม?"

"ไม่" เฟิงเสี่ยวเสี่ยวตอบ "ถึงห้าตระกูลใหญ่จะอยู่กันอย่างค่อนข้างกลมเกลียว แต่ก็เกิดข้อขัดแย้งกันเป็นครั้งคราว และไม่เคยทำพันธมิตรกัน"

"แต่ถึงอย่างนั้น ห้าตระกูลใหญ่มีเป้าหมายร่วมกันอย่างหนึ่ง คือออกไปจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิต"

"ทำไมต้องออกไป?" ม่อเทียนจีพูดด้วยสีหน้าฉงน "ที่นี่พลังวิญญาณเข้มข้น ยาศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วน บำเพ็ญที่นี่ได้ผลดีเป็นสองเท่า อยู่ที่นี่ไม่ดีหรือไง?"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า "ผมก็ว่าดีเหมือนกัน ไม่รู้ทำไม พ่อกับพวกท่านถึงอยากออกไปจากที่นี่ตลอด"

จางเหมยเจินเหรินว่า "จริงๆ อาตมาก็เข้าใจแนวคิดของบรรดาหัวหน้าตระกูลอยู่"

ทันใดนั้น ทุกคนก็หันไปมองจางเหมยเจินเหริน

จางเหมยเจินเหรินว่า "ไม่รู้พวกเจ้าเคยได้ยินคำพูดนี้ไหม—ผู้หญิงที่เจ้าหมายปองทุกคน ย่อมมีผู้ชายคนหนึ่งที่นอนกับเธอจนเอียน"

"ถุย! หยาบคาย!" เฟิงเสี่ยวเสี่ยวด่า

เย่ชิวก็ถึงกับพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง

"อาตมาแค่ยกตัวอย่างหยาบๆ แต่ใจความมันไม่ผิด"

จางเหมยเจินเหรินว่า "เขตต้องห้ามแห่งชีวิตอาจจะดีสำหรับเหล่าผู้บุกรุกจากภายนอกอย่างพวกเรา แต่สำหรับคนที่อยู่ที่นี่มานานๆ บางทีอาจกลายเป็นความเบื่อหน่าย"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน