วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2719

ภายใต้การนำของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว เย่ชิวกำลังมุ่งหน้าไปยังใจกลางเขตต้องห้ามแห่งชีวิต โดยไม่รู้เลยว่าหลวงโป๋ซาได้สลักชื่อของเขาลงบนหินแล้ว

"ไอ้ตัวแสบ ผมเจอเรื่องประหลาดอย่างหนึ่ง" จางเหมยเจินเหรินพูดขึ้นทันที

"เรื่องประหลาดอะไร?" เย่ชิวถาม

จางเหมยเจินเหรินว่า "ก่อนหน้านี้นายฆ่าคนนามสกุลถังกับเจ้าแก่คนนั้นไป กลับไม่มีปรากฏการณ์ฟ้าดินเกิดขึ้น"

"ใช่เลย!" หลินต้าหนิวเสริมว่า "ด้วยพลังบำเพ็ญเพียรของพวกนั้น พอตายแล้วควรจะมีฝนเลือดตกจากฟ้า ทำไมถึงไม่มีล่ะ?"

ตามหลักแล้ว เมื่อยอดฝีมือที่อยู่เหนือขอบเขตนักบุญสิ้นชีพ มักจะเกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "ฟ้าดินร่ำไห้"

แต่พอถังหลี่ถูกฆ่า กลับไม่เกิดอะไรขึ้นเลย

เย่ชิวกล่าว "นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่เขตต้องห้ามแห่งชีวิต เรื่องที่นี่ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่มีคนหนึ่งต้องรู้อยู่แน่"

พอได้ยินดังนั้น สายตาทุกคนก็หันไปจ้องที่คนที่นำทางอยู่—เฟิงเสี่ยวเสี่ยว

ม่อเทียนจีถามว่า "พี่เฟิง ทำไมหลังจากถังหลี่ตายแล้วถึงไม่เกิดปรากฏการณ์ฟ้าดินขึ้น?"

ทว่าเฟิงเสี่ยวเสี่ยวทำเหมือนไม่ได้ยิน ก้มหน้าลุยเดินต่อไปไม่หยุด

"พี่เฟิง?" ม่อเทียนจีเรียกอีกครั้ง

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวยังไม่ใส่ใจ ขณะนั้นในหัวเขามีแต่ความคิดว่า จะหาโอกาสชิ่งหนีดีไหม?

สำหรับเขา ใจกลางเขตต้องห้ามแห่งชีวิตอันตรายเกินไป หากถึงเวลาแล้วเย่ชิวบีบให้เขาไปยังตำแหน่งแกนกลาง นั่นไม่ใช่ทางตายหรอกหรือ?

แต่ถ้าไม่ไป เย่ชิวก็อาจฆ่าเขาอยู่ดี เท่ากับเป็นทางตายเหมือนกัน

ในเมื่อเดินหน้าต่อไป โอกาสตายสูง ทำไมถึงไม่หนีเสียเลยล่ะ?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวชำนาญภูมิประเทศแถวนี้ดี แค่หาโอกาสให้เจอก็มีสิทธิหนีสำเร็จสูง

ส่วนเรื่องกระจกส่องฟ้า...

"พอผมหนีได้ จะรีบแจ้งให้ยอดฝีมือของตระกูลมาช่วย แล้วบอกข่าวการตายของเฒ่าถังกับอาถังคนที่สองให้ตระกูลถังรู้ด้วย"

"ถึงตอนนั้น ตระกูลถังกับตระกูลเฟิงของเราออกมือพร้อมกัน ผมไม่เชื่อว่าเย่ฉางเซิงจะยังรอดได้"

"และตอนนั้น กระจกส่องฟ้าจะต้องกลับคืนสู่เจ้าของที่แท้จริง"

แต่ทุกอย่างมีเงื่อนไขว่าต้องหนีให้สำเร็จก่อน

ปัญหาคือ จะหนีรอดไหม?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวไม่มั่นใจเลย

"เย่ฉางเซิงโหดมาก จะหนีให้พ้นสายตาเขาไม่ใช่ง่ายๆ!"

"ผมห้ามใจร้อน ต้องระมัดระวังให้มากเข้าไว้"

"ตอนเย่ฉางเซิงฆ่าเฒ่าถัง เขายังไม่กระพริบตา ถ้าทำให้เขาโกรธขึ้นมา ผลลัพธ์คงเลวร้ายเกินคาด"

"ผมต้องนิ่งให้ได้ รอจังหวะอย่างสงบ..."

ป้าบ!

อยู่ๆ ฝ่ามือหนึ่งก็ฟาดลงกลางหน้าผากของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว จนเขาสะดุ้งทั้งตัว

"ใครตบผม?"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวหันขวับ เห็นเย่ชิวมองเขาพร้อมรอยยิ้ม แล้วเอ่ยอย่างงุนงงว่า "พี่เย่ นี่พี่ทำอะไรครับ?"

เย่ชิวถาม "กำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมเหม่อลอยขนาดนั้น?"

แน่นอนว่าเฟิงเสี่ยวเสี่ยวไม่กล้าบอกเย่ชิวว่าเขากำลังคิดหนี จึงแกล้งทำเป็นกล่าวว่า "ผมกำลังคิดเรื่องเส้นทาง"

"พวกคุณอาจไม่รู้ เขตต้องห้ามแห่งชีวิตกว้างใหญ่มาก"

"อีกทั้ง จากจุดที่เราอยู่ตอนนี้ เกรงว่าต้องเดินกันครึ่งเดือนกว่าจะไปถึงใจกลางเขตต้องห้ามแห่งชีวิต"

จางเหมยเจินเหรินอุทาน "นานขนาดนั้นเลย?"

"อืม" เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า

"ถ้าขี่ดาบเหาะล่ะ?" จางเหมยเจินเหรินถาม

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า "ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตมีห้าตระกูลใหญ่อาศัยอยู่ และสมาชิกตระกูลก็เยอะมาก ถ้าพวกคุณไม่กลัวถูกคนอื่นสังเกตเห็น ก็แน่นอนว่าขี่ดาบเหาะได้"

เย่ชิวถาม "เสี่ยวเสี่ยว บอกว่ากำลังคิดเส้นทาง แล้วคิดเสร็จหรือยัง?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน