วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2724

ฉึ่ก!

เข็มหยินหยางแทงทะลุกะโหลกของไอ้แก่ได้อย่างง่ายดาย แต่กลับไม่มีเลือดไหลออกมาเลย

ร่างจำแลงแห่งเต๋า?

หลวงโป๋ซาสะดุ้งวาบ รีบถอยกรูด ในขณะเดียวกัน ไอสังหารหนึ่งสายเฉียดผ่านข้างหู เส้นผมที่ถูกตัดขาดสองสามเส้นปลิวร่วงลงมา

ไวใช้ได้เลย!

เสียงไอ้แก่ดังสนั่นข้างหู ก่อนจะซัดเท้าใส่แผ่นหลังเขาอย่างจัง

หลวงโป๋ซาพยายามหลบ แต่ไม่ทัน ถูกเตะจนปลิวไปไกลสิบกว่าช่วงตัว แล้วร่วงกระแทกพื้นอย่างแรง

แกเป็นใครกันแน่?

หลวงโป๋ซาคลานลุกขึ้นมาจากพื้น จ้องไอ้แก่ด้วยแววตาอำมหิต

ข้าคือผู้อาวุโสลำดับสามแห่งถังเจีย

ไอ้แก่กล่าวเสียงเย็น

หลวงโป๋ซาพึมพำว่า “ถังเจียนี่เก่งนักรึไง?”

ไอ้แก่ถลึงตาด่ากราด “ถามอะไรโง่ๆ ถังเจียเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ของเขตต้องห้ามแห่งชีวิต จะไม่เก่งได้ยังไง?”

หลวงโป๋ซาสะดุ้งในใจ ไม่คาดคิดว่าไอ้แก่ที่ดูธรรมดาคนนี้จะมีเบื้องหลังใหญ่โต

ผู้อาวุโสลำดับสามกล่าวว่า “เจ้าหนุ่ม เจ้ากล้าลอบโจมตีข้า โทษสมควรเป็นเช่นใด?”

หลวงโป๋ซาสบถในใจว่า ซวยแล้ว

เขาแค่อยากดักปล้น ใครจะคิดว่าดันไปเล่นงานหัวของผู้อาวุโสลำดับสามแห่งถังเจียเข้าให้ ซวยโคตรๆ ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยจนถึงบ้าน!

ฮึ! นึกว่าเป็นผู้อาวุโสแห่งถังเจียแล้วข้าจะกลัวรึไง?

หลวงโป๋ซาสะบัดเสียงฮึ แล้วร่างก็หายวับจากที่เดิม

ชั่วพริบตา เขาโผล่มาตรงหน้าผู้อาวุโสลำดับสามแบบฉับพลัน ฟาดฝ่ามือลงที่อก

ในเมื่อผิดใจกันแล้ว ก็ไม่ต้องพูดมาก ลุยให้สุด!

ฮึ ลูกไม้ชั้นต่ำ

ผู้อาวุโสลำดับสามหัวเราะเยาะ ไม่หลบไม่หลีก เหวี่ยงหมัดปะทะหลวงโป๋ซาอย่างจัง

ปัง!

กำปั้นทั้งสองปะทะกันดังสนั่น หลวงโป๋ซารู้สึกแรงมหาศาลทะลักเข้ากำปั้น ร่างปลิวกระเด็นไปเอง

เป็นไปได้ยังไง?

หลวงโป๋ซาตะลึงสุดขีดในใจ

หมัดเมื่อครู่แม้ไม่สุดแรง แต่ก็ใส่ไปเจ็ดแปดส่วน ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายไม่ระคาย ยังสวนจนเขากระเด็น

พลังบำเพ็ญเพียรของไอ้แก่นี่คงอยู่ขั้นระดับสูงสุดของราชานักบุญ ดูท่าจะฆ่าได้ต้องใส่หมดหน้าตัก

แววตามุ่งมั่นแข็งกร้าววาบขึ้น เขากลิ้งตัวกลางอากาศ ลงพื้นอย่างมั่นคง แล้วปลดปล่อยแรงกล้าออกจากกาย พุ่งจู่โจมผู้อาวุโสลำดับสามอีกครั้ง

มาเลย!

ผู้อาวุโสลำดับสามตะโกนลั่น แล้วพุ่งเข้าปะทะเช่นกัน

ปังๆๆ!

ทั้งสองปะทะกันกลางอากาศอย่างดุเดือด ทุกครั้งที่เผชิญหน้าล้วนแฝงพลังมหาศาล จนอากาศโดยรอบสั่นสะเทือนไม่หยุด

ผ่านไปกว่าหลายร้อยกระบวนท่า หลวงโป๋ซาเริ่มเป็นรอง

ปล่อยไว้ไม่ได้ ต้องเร็วเข้า ปิดเกมให้ไว

หลวงโป๋ซาฮึดในใจ ลอบโคจรวิชาหลบซ่อนหยินหยาง แล้วฉวยจังหวะที่ผู้อาวุโสลำดับสามเผลอ ฟาดฝ่ามือตรงกลางแผ่นหลัง

อ๊าก—

ผู้อาวุโสลำดับสามร้องโหยหวน ร่างเหมือนว่าวที่สายขาด ร่วงฮวบลงมากระแทกพื้น เลือดพุ่งออกมาคำโต

ไอ้แก่ ตายซะ!

ร่างหลวงโป๋ซาวาบขึ้นมาที่เบื้องหน้าผู้อาวุโสลำดับสาม ฟาดฝ่ามือใส่หน้าผากอีกครั้ง

ทว่าในจังหวะนั้น ผู้อาวุโสลำดับสามลืมตาขึ้นทันที แววตาพริบพราวด้วยเล่ห์กล

หืม?

หลวงโป๋ซารู้สึกว่ามีบางอย่างผิด จะชักมือกลับ แต่ช้ากว่าหนึ่งจังหวะ

ผู้อาวุโสลำดับสามดีดตัวขึ้น คว้ามือหลวงโป๋ซาไว้ อีกมือพุ่งฉับดั่งสายฟ้า สองนิ้วเสียบเข้าตาทั้งคู่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน