วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2736

เย่ชิวไม่ได้จากไปทันที เขายืนอยู่ตรงนั้น จ้องศพของหรงฮวาที่นอนแน่นิ่งบนพื้นด้วยสายตาเย็นเฉียบ。

แววตาของเขาลึกซึ้งและเย็นชา ราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง。

ทันใดนั้น เย่ชิวเงยหน้ามองฟ้า มุมปากยกยิ้มเย็น。

เขารู้ดีว่า วิญญาณแท้ดวงสุดท้ายของหรงฮวายังซ่อนอยู่ในกะโหลกศีรษะของเธอ。

"คิดว่าผมไม่รู้รึไง?" แววตาเย่ชิวฉายความยียวน "ในเมื่อเป็นงี้ งั้นให้ของเซอร์ไพรส์สักหน่อย!"

พอคิดขึ้นมา ก็เปิดถุงกิ่นคุน。

ทันใดนั้น โลงศพสีแดงโลหิตพุ่งออกมาจากถุงกิ่นคุน ลอยเคียงข้างเย่ชิว。

โลงนั้นแผ่กลิ่นอายลี้ลับเก่าแก่ ราวกับกำลังเล่าเรื่องราวที่ไม่เคยมีใครรู้。

"ไอ้หนู เวลาแบบนี้เรียกผมออกมาทำไม?" เสียงของเหล่าเจิ่วฟังดูหวาดๆ พูดว่า "ผมกลับเข้าไปดีกว่า!"

"รีบอะไร" เย่ชิวว่า "เรียกออกมาเพื่อให้เจ้ากินวิญญาณแท้"

พอได้ยิน โลงศพสีแดงโลหิตสั่นไหวเล็กน้อย ฝาโลงค่อยๆ เปิดออก กลิ่นไออึมครึมทรงพลังทะลักออกมา。

เหล่าเจิ่วกำลังจะลงมือ ทว่าเย่ชิวขยับมือไวดั่งสายฟ้า。

แกร๊ก！

เย่ชิวสอดมือเข้าไปในกะโหลกศีรษะของหรงฮวา คว้าวิญญาณแท้ดวงสุดท้ายของเธอออกมา ก้มมองมันในมือแล้วกล่าวเสียงเย็น "นึกไม่ถึงล่ะสิ ว่าจะมีวันนี้"

หรงฮวาหน้าตาตื่น ถามว่า "เย่ฉางเซิง น-นายรู้ได้ยังไงว่าฉันยังมีวิญญาณแท้อีกดวง?"

เย่ชิวหัวเราะ "ก็เฟิงเสี่ยวเสี่ยวบอกผมน่ะสิ"

เฟิงเสี่ยวเสี่ยว……

หรงฮวาด่าลั่น "เฟิงเสี่ยวเสี่ยวมันคนอกตัญญู หักหลังคนในไปเข้ากับคนนอก ขอให้ไม่ตายดี!"

"คิดเรื่องตัวเองก่อนเถอะ!" เย่ชิวว่า "เพื่อนคนนี้ของผม ชอบกลืนกินวิญญาณแท้เอามากๆ"

หรงฮวาเหลือบมองโลงศพสีแดงโลหิต ใจก็หายวาบ ตะโกนว่า "เย่ฉางเซิง ยังจะไม่ปล่อยฉันอีกหรือ?"

"ฉันเป็นคนของฮวงจินเจียจู๋ แกกล้าทำอะไรฉัน ตระกูลนั้นจะเอาเป็นเอาตายกับแกแน่!"

"พี่ชายของฉันมีร่างเทพไร้เทียมทาน พรสวรรค์ไร้เทียมทาน ในอนาคตจะบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิแน่นอน!"

"พ่อของฉัน..."

ยังไม่ทันให้หรงฮวาพูดจบ เย่ชิวก็ขว้างวิญญาณแท้ของเธอเข้าไปทางโลงศพสีแดงโลหิตทันที。

"ไม่นะ—"

หรงฮวากรีดร้องด้วยความหวาดผวา ไม่นานเสียงนั้นก็ขาดหาย。

แล้วทันใด ก็ได้ยินเสียงกลืนจากในโลง รู้ได้ทันทีว่าเหล่าเจิ่วกำลังกินวิญญาณแท้ของหรงฮวา。

เย่ชิวสีหน้าเย็นชา กับคนที่คิดจะเอาชีวิตเขา เขาไม่มีวันปรานี。

ผ่านไปหลายสิบวินาที。

เสียงของเหล่าเจิ่วดังขึ้น。

"อร่อยล้ำจริงๆ!"

เสียงทุ้มแหบของเหล่าเจิ่วพูดอย่างยังอยากไม่หาย "ไอ้หนู ยังมีวิญญาณแท้อีกไหม? ขออีกหน่อย"

"ไง วิญญาณแท้ดวงเดียวไม่อิ่มหรือ?" เย่ชิวถาม。

"ยังไม่พอเลยสักนิด" เหล่าเจิ่วว่า。

เย่ชิวหัวเราะ "ไม่ต้องห่วง วันหน้ามีโอกาส ผมจะไปหาให้กินอีกสักหลายดวง ให้กินจนพอใจ"

เหล่าเจิ่วได้ยินก็ปลื้ม "อย่างนี้ค่อยเข้าท่า"

เย่ชิวกลอกตานิดๆ แล้วว่า "เหล่าเจิ่ว ดูสิ พอตามผมมา ผลประโยชน์ก็ไม่ขาด ผมนี่ก็เอื้อคุณไม่น้อยนะ ใช่ไหม?"

"งั้นต่อไป เลิกเรียกผมว่าไอ้หนูได้ไหม เปลี่ยนคำเรียกหน่อย?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน