วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2738

จางเหมยเจินเหรินล้วงจากชายแขนเสื้อออกมาเม็ดโอสถที่ทอประกายแปลกตา—โอสถแปลงโฉม!

กินโอสถวิเศษเม็ดนั้นเข้าไปแล้ว ใบหน้าของจางเหมยเจินเหรินก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปอย่างแนบเนียน เพียงไม่กี่นาทีให้หลัง ภาพพระภิกษุที่เหมือนกับอู๋ฮวาราวกับแกะก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเย่ชิว

เพื่อสวมบทบาทให้แนบเนียนยิ่งขึ้น จางเหมยเจินเหรินยังหยิบจีวรออกมาจากแหวนมิติ แล้วคลุมพาดไหล่

“อมิตาภะ อาตมาขอเจริญพร” จางเหมยเจินเหรินปรับน้ำเสียงให้เหมือนเสียงของอู๋ฮวาแทบแยกไม่ออก

เย่ชิวพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ยชมว่า “เหมือนจริงจนแทบแยกไม่ออก”

จางเหมยเจินเหรินยิ้มอย่างภูมิใจ “หากอู๋ฮวารู้เข้า เกรงว่าจะเดือดจนควันออกหู”

เย่ชิวกล่าวเสียงเย็นชา “ในเมื่อเขากล้าปลอมเป็นผม งั้นผมก็ต้องเอาคืนให้สาสมบ้าง”

จางเหมยเจินเหรินออกความเห็นว่า “จริงๆ เราควรพาศิษย์น้องมาด้วย ให้เขาแต่งเป็นเฟิงเสี่ยวเสี่ยว แบบนั้นก็จะดึงเฟิงเจียเข้ามาพัวพันด้วย ทำให้สถานการณ์ในเขตต้องห้ามชีวิตยุ่งเหยิงยิ่งขึ้น”

เย่ชิวตอบว่า “ความคิดนี้ผมก็เคยคิดอยู่ แต่เฟิงเสี่ยวเสี่ยวอย่างไรก็เป็นท่านน้อยแห่งเฟิงเจีย ชีวิตของเขาตอนนี้อยู่ในกำมือของผม เผื่อว่าอนาคตอาจใช้ประโยชน์ได้”

เขาหยุดไปชั่วครู่ แล้วพูดต่อว่า “งานนี้ผมไม่ได้เรียกเทียนจีและต้าหนิวมา เพราะความเร็วของพวกเขาสู้คุณไม่ได้ เราต้องจบให้ไว”

“เข้าใจ” จางเหมยเจินเหรินรับคำ แล้วหยิบกระจกส่องฟ้าออกมาอย่างว่องไว ค่อยๆ ส่งพลังชี่เข้าไป

พริบตาเดียว ภาพในรัศมีหนึ่งร้อยหลี่ก็ปรากฏบนกระจกเวทมนตร์

ห่างออกไปห้าสิบหลี่

กลุ่มคนสวมชุดดำกำลังค้นหาอะไรบางอย่างอยู่รอบด้าน ราวสิบกว่าคน โดยมีนักบุญผู้ทรงอำนาจเป็นผู้นำ

ขณะค้นหา พวกเขาพูดคุยกันเสียงเบา

“ถังเจียถึงกับใช้ศาสตราจักรพรรดิตกทอดมาเป็นรางวัลนำจับ เพียงเพื่อจับตัวผู้บุกรุกจากภายนอกคนเดียว นี่บ้าชัดๆ”

“ใช่ ศาสตราจักรพรรดิตกทอดมีคุณค่าประเมินไม่ได้ ยิ่งไม่ควรยอมแลกเพื่อจับผู้บุกรุกจากภายนอกแค่คนเดียว”

“ได้ยินว่าผู้บุกรุกคนนั้นชื่อเย่ฉางเซิง อยู่อันดับหนึ่งในอันดับมังกรซ่อนเร้น มีพรสวรรค์จักรพรรดิ ไม่ธรรมดาจริงๆ”

“ฮึ ต่อให้เก่งแค่ไหน แล้วไง จะเหนือกว่าท่านน้อยของเราหรือ?”

“ก็จริง ท่านน้อยของเราน่ะเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดอัจฉริยะแห่งเขตต้องห้ามชีวิต อนาคตต้องบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ พาเป่ยหมิงเจียออกจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิตแน่”

“ตอนนี้ไม่รู้ว่าท่านน้อยอยู่ที่ไหน ถ้าเขามาที่นี่ เย่ฉางเซิงคงหนีไม่พ้นความตาย”

“ใช่ เย่ฉางเซิงไม่มีทางสู้ท่านน้อยของเราได้”

“เงียบกันให้หมด!” นักบุญที่เป็นหัวหน้ากวาดตามองไปรอบๆ สั่งเสียงเข้ม “หัวหน้าตระกูลสั่งให้เราตามหาเบาะแสของเย่ฉางเซิง พวกเจ้ามากระซิบกระซาบอะไรกันอยู่?”

“ถ้าปล่อยให้เย่ฉางเซิงจับความเคลื่อนไหวของเราได้ แล้วหนีหัวซุกหัวซุน เราจะทำอย่างไร?”

“ตั้งแต่นี้ไป ทุกคนห้ามพูดอีก จนกว่าเราจะหาเย่ฉางเซิงเจอ ชัดไหม?”

“รับทราบ!” ทุกคนขานรับพร้อมกัน

เย่ชิวกับจางเหมยเจินเหรินฟังพวกเขาผ่านกระจกส่องฟ้า เย่ชิวหัวเราะเบาๆ “ดูท่าประกาศรางวัลจับกุมของถังเจียจะสร้างความฮือฮาไม่น้อย เมื่อเป่ยหมิงเจียขยับแล้ว ตระกูลใหญ่อื่นๆ คงลอบหาเบาะแสของผมอยู่เหมือนกัน”

จางเหมยเจินเหรินพยักหน้าสมทบ “ใช่ แรงล่อใจจากศาสตราจักรพรรดิ มันช่างยากจะต้านทานจริงๆ”

แววตาเย่ชิวฉายประกายเจ้าเล่ห์ “ในเมื่อเราเจอคนของเป่ยหมิงเจียก่อน ก็เริ่มลงมือจากพวกเขาเลย!”

“ถูกใจผมเลย!” จางเหมยเจินเหรินอยากลงมืออยู่แล้ว

ชั่วพริบตา ร่างของทั้งสองก็หายวับไปจากที่เดิมพร้อมกัน

ห้าสิบหลี่ออกไป นักบุญของเป่ยหมิงเจียยังคงกำลังตวาดลูกน้อง

“หัวหน้าตระกูลมีคำสั่ง พบความเคลื่อนไหวของเย่ฉางเซิงเมื่อใด ต้องรายงานทันที หัวหน้าตระกูลจะให้รางวัลอย่างงาม อีกอย่าง…”

คำพูดของเขาขาดห้วนลง เพราะมีเสียงเรียบสงบดังขึ้นข้างหู

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน