วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2752

กลิ่นหอมเย้ายวนลอยมาแต่เบื้องหน้า คลุกเคล้ากลิ่นยาอ่อนๆ แค่สูดเข้าไปครั้งเดียวก็รู้สึกโปร่งโล่งสดชื่น

นี่คือกลิ่นของยาศักดิ์สิทธิ์!

เย่ชิวยังไม่ทันเอ่ย เฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็ชิงพูดขึ้นก่อน สีหน้าของเธอเคร่งขรึมลง เอ่ยเสียงต่ำว่า “ทุกคนระวัง ข้างหน้ามียาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ กลิ่นแบบนี้ไม่ใช่สิ่งธรรมดาจะส่งออกมาได้”

เย่ชิวกวาดตามองโดยรอบ พลันสัมผัสได้ว่าบรรยากาศในป่าดูเปลี่ยนไปอย่างประหลาด ความไม่สบายใจผุดขึ้นมาอย่างเงียบงัน

“ระวังกันให้มากหน่อย” เย่ชิวเตือน

“เฟิงเสี่ยวเสี่ยว รู้ไหมว่ายาศักดิ์สิทธิ์นี่คืออะไร?” ม่อเทียนจีเอ่ยถาม แววตาฉายทั้งความสงสัยและความระวัง

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวส่ายหน้า ตอบว่า “ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตมีของวิเศษและสมบัติล้ำค่ามากมายเกินนับ ฉันแม้เติบโตที่นี่ตั้งแต่เด็กก็ใช่ว่าจะรู้หมด แต่กลิ่นนี้พิเศษเหลือเกิน แน่ละว่าเป็นของไม่ธรรมดา”

จางเหมยเจินเหรินชักจะรอไม่ไหว พูดว่า “อย่าไปสนใจมาก ไปดูกันก่อนว่าตกลงเป็นยาศักดิ์สิทธิ์อะไร”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นท่าทีของจางเหมยเจินเหรินก็รู้ว่าเขาหมายตายาศักดิ์สิทธิ์เข้าแล้ว จึงเอ่ยว่า “อย่าทำหุนหัน”

จางเหมยเจินเหรินหัวเราะหึๆ “ไม่ทำหุนหันๆ ข้านี่แค่ไปดูเฉยๆ”

ว่าดังนั้น ทุกคนก็ออกเดินหน้าต่อ

พวกเขาระวังตัวมากขึ้น กลั้นหายใจ ก้าวเดินอย่างแผ่วเบา

ยิ่งทุกคนลึกเข้าไป กลิ่นหอมยิ่งข้นขึ้น ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นคอยชักนำใจให้เคลิบเคลิ้มจนยากจะต้าน

ทิวทัศน์รอบด้านพลันแปรเปลี่ยน ป่าเขียวชอุ่มเริ่มโปร่งลง กลับกลายเป็นหมู่พืชพรรณประหลาด ผลิบานด้วยสีสันเรืองรอง ราวเหยียบย่างเข้าสู่โลกแห่งความฝัน

“ทุกคน ระวังให้ดี ที่นี่บรรยากาศต่างจากด้านนอกมาก ยิ่งต้องระวังตัวให้มาก” เย่ชิวส่งเสียงลับเตือนทุกคน

เขาเดินนำหน้า คอยหยุดเป็นระยะๆ กวาดสายตาตรวจตราแทบทุกตารางนิ้ว เหมือนกำลังค้นหาบางอย่าง

“ดูนั่น!”

หลินต้าหนิวชี้ไปยังที่โล่งไม่ไกลนัก ที่นั่นมีพืชประหลาดต้นหนึ่งขึ้นอยู่ ทั้งต้นเปล่งประกายอ่อนโยน กลิ่นหอมลอยออกมาจากตรงนั้น ทำให้คนที่สูดเข้าไปใจโล่งสบาย

“นั่นคือ…” สายตาของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวชะงักไปชั่วขณะ แววประหลาดใจวาบผ่าน “หญ้าดาราเก้าผลัด?”

“หญ้าดาราเก้าผลัด?” ทุกคนพอได้ยินก็พากันตกตะลึง

พอเงยหน้ามอง ก็เห็นว่าหญ้าดาราเก้าผลัดมีรูปทรงเป็นเอกลักษณ์จนเห็นครั้งเดียวก็ยากลืม

ทั้งต้นเปล่งแสงอุ่นละมุน ราวผ้าไหมสีทองต้องแสงอรุณแรก แฝงความลี้ลับและชีวิตชีวา

มีเก้าใบ แต่ละใบขนาดเท่าตะเกียบ ยาวราวหนึ่งศอก เรียวยาวและยืดหยุ่น ดั่งหล่อจากทองคำ สุกปลั่งวาววับ

ที่แปลกที่สุดคือ เมื่อมันปล่อยกลิ่นหอมออกมา บรรยากาศรอบด้านดูนุ่มนวลลง กลิ่นนั้นราวมีพลังชำระใจ ให้คนที่สูดเข้าไปลืมความกังวล ใจโปร่งสบาย

เย่ชิวกล่าวว่า “สรรพคุณหลักของหญ้าดาราเก้าผลัดคือฟื้นฟูวิญญาณแท้ ถือเป็นของล้ำค่ามหาศาล หายากยิ่ง”

“ยิ่งไปกว่านั้น มันเติบโตช้ามาก ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งแสนปีจึงจะเพิ่มความยาวได้เพียงหนึ่งนิ้ว”

“เพราะอย่างนั้นจึงหาเห็นได้ยากยิ่ง”

จางเหมยเจินเหรินพอได้ยิน แววตาวาบด้วยความโลภ แต่ก็รีบกลบเกลื่อนไว้ ทำทีเฉย พูดอย่างเรียบๆ ว่า “ในเมื่อเจอของวิเศษขนาดนี้ ก็ควรเก็บติดมือไว้สักหน่อย จะได้ไม่เสียเที่ยว”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกลับส่ายหน้า สีหน้าจริงจัง “ที่ที่หญ้าดาราเก้าผลัดเติบโต มักมาพร้อมอันตรายที่เราไม่รู้ ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่คือเขตต้องห้ามแห่งชีวิต”

“ที่เรียกว่าเขตต้องห้าม ก็เพราะแถวนี้ซ่อนความลับและภัยอันตรายที่คนไม่รู้ไว้มากมาย เราควรระวังให้มาก”

เย่ชิวพยักหน้าเห็นด้วย “เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดถูก เราไม่ควรปล่อยให้ความโลภชั่ววูบทำให้มองข้ามความเสี่ยงที่ซ่อนอยู่ ตรวจดูสภาพแวดล้อมรอบๆ ให้แน่ใจว่าปลอดภัย แล้วค่อยเก็บ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน