วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2761

กลางอากาศ เย่ชิวเผชิญหน้ากับการปะทุฉับพลันของถังซาน ไม่ถอยแม้ก้าวเดียว

กลับกัน พลังเลือดและพลังชีวิตในกายเขาเดือดพล่านขึ้นมา ราวกับมีพลังไร้รูปผลักดันให้เขา ไฟนักสู้พุ่งพล่าน

“มาเลย!”

เย่ชิวตะโกนลั่น ปล่อยหมัดพุ่งออกไป ซัดใส่รอยฝ่ามือสีดำสนิทนั้นโดยตรง

บนกำปั้นของเขา แสงทองคำส่องแสบตา ราวดวงอาทิตย์เจิดจ้า จนคนไม่กล้าจ้องตรง

“ตูม!”

สองกระแสพลังปะทะกันกลางฟ้า ดั่งภูเขาสองลูกชนกัน ปล่อยคลื่นพลังน่าสะพรึงกลัว

เฟิงอู๋เหินยืนดูเงียบๆ ดวงตาฉายแววเคร่งขรึม

เขารับรู้ได้ว่าการปะทะครั้งนี้ ขึ้นไปอีกขั้นจริงๆ

“เย่ฉางเซิง นายทำผมประหลาดใจจริงๆ” เฟิงอู๋เหินคิดในใจ “พลังของนาย เทียบชั้นกับอัจฉริยะไร้เทียมทานอย่าง ถังซาน ได้แล้ว”

“แม้สุดท้าย นายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังซาน แต่ผมต้องดึงตัวนายมาเป็นผู้ติดตามให้ได้”

“ขอแค่ผมบ่มเพาะนายให้ดี อนาคตนายต้องเฉิดฉายแน่”

ในเงามืด ดวงตาของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ฉายแววประหลาดใจ

นางไม่คาดคิดว่าพลังของเย่ชิวจะแกร่งถึงเพียงนี้ ถึงขั้นสู้กับอัจฉริยะไร้เทียมทานของถังเจียอย่าง ถังซาน ได้สูสี

“เย่ฉางเซิงคนนี้ ซ่อนความลับไว้มากแค่ไหนกัน?” แววตาคู่นั้นของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ระยิบระยับ

หลังประมือครั้งแรก

การปะทะของเย่ชิวกับถังซานยิ่งดุเดือด

การโจมตีของทั้งสองราวพายุฝน ทุกครั้งที่ปะทะก็ดังกึกก้องสะเทือนฟ้าดิน จนมืดฟ้ามัวดิน

“ฮึ! แค่นายเท่านี้จะฆ่าผม? นายยังห่างไกลนัก” ถังซานฮึดฮัด แสงดำกราดเกรี้ยวพลุ่งพล่านทั่วกาย ดุจเทพอสูรลงมือ

“แกก็แค่นั้น” เย่ชิวโต้กลับ แสงทองคำพุ่งพลุ่งพล่านจากกาย พลังอำนาจอันน่าสะพรึงอาละวาดไปทั่วฟ้าดิน

“ตูม ตูม ตูม!”

การปะทะยังไม่หยุด

ทว่า ในจังหวะดุเดือดนั้น เย่ชิวสั่นสะท้านกาย แล้วพลังมหึมากว่าก่อนทะลักออกจากในกาย

“อะไรนะ?” สีหน้าของถังซานเปลี่ยนไป

เขาพบว่าพลังที่ทะลักออกมาจากในกายเย่ชิวคราวนี้ แกร่งกว่าก่อนหลายเท่าตัว

“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมนายถึงมีพลังร้ายกาจขนาดนี้?”

ถังซานอุทานแล้วด่ากราด “ไอ้ระยำ! เอาแต่ซ่อนพลังอยู่เรื่อย หน้าด้าน!”

แต่เย่ชิวไม่ใส่ใจ เขาแค่มองถังซานอย่างเย็นชา แล้วปล่อยหมัดใส่

หมัดนั้นอัดแน่นด้วยพลังมหาศาลและความเหิมเกริมไม่รู้แพ้ ราวจะทะลายทุกสิ่ง

ถังซานรับรู้แรงกดดันจนแทบหายใจไม่ออกจากหมัดนั้น เตรียมจะหลบ ทว่าเจตหมัดของเย่ชิวล็อกเป้าเขาไว้แล้ว ทำให้หนีไม่พ้น

“บ้าชะมัด!”

ในจวนตัว ถังซานกัดฟัน รวบรวมกำลังทั้งร่างสู่สองฝ่ามือ แล้วเหวี่ยงออก หวังจะขวางหมัดของเย่ชิว

ชั่วพริบตา

“ตูม!”

ทันทีที่หมัดกับฝ่ามือปะทะ ร่างของถังซานก็พุ่งกระเด็นดุจลูกกระสุนปืนใหญ่

ระหว่างลอยกระเด็น เลือดก็พุ่งออกจากปากไม่หยุด

“ปัง!”

ถังซานฟาดลงพื้นอย่างแรง ไม่ทันดูบาดแผลก็ผุดลุกขึ้น จ้องเย่ชิวด้วยใบหน้าตื่นตระหนก ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“นี่...นี่มันเป็นไปได้ยังไง?” ถังซานร้องตะโกนในใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน