วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2769

เข่าของเฟิงอู๋เหินกระแทกพื้นอย่างแรง ฉากนั้นทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกตะลึงไปตามๆ กัน

“อะไรนะ? เฟิงอู๋เหินจะเป็นผู้ติดตามของเย่ฉางเซิงหรือ?”

“นี่... นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

“เฟิงอู๋เหินน่ะคืออัจฉริยะไร้เทียมทานของเฟิงเจีย จะยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ ได้ยังไง?”

“ความหยิ่งของเขาหายไปไหน?”

“แล้วศักดิ์ศรีกับความฮึกเหิมของเขาหายไปไหน?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเบิกตากว้าง มองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ ช็อกจนพูดไม่ออก

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า อัจฉริยะไร้เทียมทานแห่งคนรุ่นใหม่ของเฟิงเจีย จะยอมสมัครใจไปเป็นผู้ติดตามของคนอื่นในวันหนึ่ง

คำว่า “ผู้ติดตาม” ฟังดูดีๆ ก็เหมือนลูกน้องที่คอยติดตามหัวหน้า แต่เอาเข้าจริงแทบไม่ต่างจากคนรับใช้ แค่เรียกไม่เหมือนกันเท่านั้น

ยิ่งนึกไม่ออกเลยว่า ถ้าผู้อาวุโสในตระกูลรู้เรื่องนี้เข้าไป จะมีปฏิกิริยายังไง

“ผู้อาวุโสในตระกูลต่างฝากความหวังไว้กับเฟิงอู๋เหิน อยากถ่ายทอดวิชาไม้ตายของตัวเองให้เขา ดูแลเขาแทบจะเหมือนลูกชายแท้ๆ แถมยังเชื่อกันว่ามีแต่เฟิงอู๋เหินเท่านั้นที่พาตระกูลออกจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิตได้ ถ้ารู้ว่าเขากลายเป็นผู้ติดตามของเย่ฉางเซิง คงคลั่งกันหมดแน่?”

“แล้วเย่ฉางเซิงก็คงถูกพวกผู้อาวุโสสับเละเป็นชิ้นๆ แน่!”

“ถ้าเย่ฉางเซิงตาย แล้วผมจะทำยังไง?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวหนักใจสุดๆ ก็ชัดๆ ว่าเฟิงอู๋เหินจะไปเป็นผู้ติดตามของเย่ชิว ทำไมวกไปวนมาแล้วมาพัวพันกับชีวิตฉันด้วยเนี่ย?

เย่ฉางเซิง แกนี่มันน่าตายจริงๆ!

เย่ชิวมองเฟิงอู๋เหินที่คุกเข่าอยู่บนพื้น มุมปากยกยิ้มบางๆ เขาไม่ตอบทันที เพียงแค่ลดทอนแรงกดดันของเจตจำนงดาบแห่งกาลเวลาและอวกาศให้เบาลงเล็กน้อย

“จะเป็นผู้ติดตามของผมหรือ?” เย่ชิวเอ่ยด้วยสายตาลึกซึ้ง “เฟิงอู๋เหิน นายรู้ไหมว่ามันหมายความว่าอะไร?”

เฟิงอู๋เหินก้มศีรษะแล้วพูดว่า “ผมรู้ นั่นหมายความว่าผมจะละทิ้งทุกสิ่งของเฟิงเจีย จากนี้ไปจะติดตามคุณ ไม่ว่าจะดงดาบดงไฟ หรือถึงคราวเป็นตาย ผมก็จะไม่ทอดทิ้งคุณไปครับ”

“แล้วนายยอมไหม?” น้ำเสียงของเย่ชิวแฝงการทดสอบเล็กน้อย

เฟิงอู๋เหินไม่ลังเลแม้แต่น้อย เงยหน้ามองเย่ชิว แล้วตอบหนักแน่นว่า “ผมยอมครับ!”

“เย่ฉางเซิง แม้ว่าผมเฟิงอู๋เหินจะหยิ่งผยอง แต่ก็เข้าใจดีว่า คนรู้จักปรับตัวตามสถานการณ์ถึงจะเป็นยอดคนครับ”

“ความพ่ายแพ้ในวันนี้ทำให้ผมตาสว่าง ผมยอมเดิมพันอนาคตของตัวเองเพื่อเดินตามคุณ ขอเพียงวันหนึ่งได้ก้าวข้ามตัวเองและครอบครองวิชากาลเวลาและอวกาศที่แท้จริงครับ”

เย่ชิวพยักหน้าเล็กน้อย ในใจคิดว่า ในที่สุดก็ไม่เสียแรงที่ผมทุ่มเทวางแผนไว้

นายคิดจริงๆ เหรอว่าที่ผมโชว์เวทมนตร์กาลเวลาและอวกาศ ก็แค่ทำเท่?

ผิด!

เป้าหมายหลักคือให้นายเห็นความเก่งของผม จนเกิดความเลื่อมใส แล้วยอมเป็นผู้ติดตามของผมด้วยความเต็มใจ ส่วนการอวดนิดๆ หน่อยๆ ก็แถมไป

จากผลลัพธ์ตอนนี้ บรรลุเป้าหมายแล้วล่ะ

ในใจเย่ชิวอยากจะตกลงเดี๋ยวนี้เลย แต่ปากกลับพูดว่า “เฟิงอู๋เหิน ผมจะไม่รับนายเป็นผู้ติดตามของผมหรอกครับ”

“ทำไมครับ?” เฟิงอู๋เหินทำหน้าตกใจ

เย่ชิวพูดว่า “นายเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานของเฟิงเจีย ถ้ามาเป็นผู้ติดตามของผม บรรดาผู้อาวุโสในตระกูลพวกนายคงจะหั่นผมเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแน่ พวกเขาย่อมคิดว่าผมหลอกล่อให้นายถึงได้ติดตามผม”

เฟิงอู๋เหินพูดอย่างองอาจว่า “ผมเฟิงอู๋เหิน ทำอะไรมาทั้งชีวิต ไม่จำเป็นต้องไปอธิบายให้ใครฟังครับ”

“เย่ฉางเซิง เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล ถ้าผู้อาวุโสในตระกูลมาหาเรื่องคุณ ผมจะเป็นคนอธิบายให้พวกเขาเองครับ”

“ส่วนที่คุณกลัวว่าพวกเขาจะเข้าใจคุณผิด เรื่องนี้แก้ได้ง่าย เฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็อยู่ที่นี่ เขาเป็นพยานได้ครับ”

เชี่ยเอ๊ย ทำไมเรื่องมันมาโยงถึงผมอีกเนี่ย?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน