วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2768

พรวด!

ขณะเฟิงอู๋เหินถูกซัดจนลอยกระเด็น เขาพ่นเลือดคำโต ใบหน้าซีดเผือด

แต่ดวงตาของเขายังจ้องเย่ชิวแน่วแน่ เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ทำไมพลังแห่งกาลเวลาและอวกาศถึงใช้กับเขาไม่ได้?

นี่มันอะไรกันแน่?

หรือว่า เขาเป็นศัตรูโดยชะตาของผม?

ในใจของเฟิงอู๋เหินพลันเกิดความรู้สึกหมดเรี่ยวแรงขึ้นมา

เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะพ่ายแพ้ให้เย่ชิวง่ายดายถึงเพียงนี้ บ้าเกินจะเชื่อจริงๆ

ทำให้เฟิงอู๋เหินรู้สึกว่า ร่างกายแห่งกาลเวลาและอวกาศของตัวเอง พอมาอยู่ต่อหน้าเย่ชิว ก็ราวกับเป็นร่างไร้ประโยชน์ไปเลย

ผม ผมไม่ยอม...

โครม!

แผ่นหลังกระแทกพื้น เลือดสดทะลักจากลำคอ กลืนกลบคำพูดที่เฟิงอู๋เหินอยากจะเอ่ย

ในเวลาเดียวกัน

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวหน้าตกตะลึง

เฟิงอู๋เหิน เขา…เขาแพ้ซะแล้ว?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวขยี้ตาแรงๆ รู้สึกเหมือนมันไม่จริงเอาเสียเลย

ต้องรู้ไว้ว่า ก่อนวันนี้ เฟิงอู๋เหินถือเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานของเฟิงเจีย ในหมู่วัยรุ่นเขากวาดเรียบไร้ผู้ต้าน

แต่ตอนนี้…

นี่มันต่างอะไรกับการเดินเข้าไปให้เขารังแกเอง?

สายตาที่เฟิงเสี่ยวเสี่ยวมองเฟิงอู๋เหิน จากความตกใจค่อยๆ กลายเป็นความเป็นห่วง

ยังไงเขาก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่สุดของเฟิงเจีย หวังว่าเขาจะไม่หมดความเชื่อมั่นเพราะการแพ้ครั้งนี้

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเหลือบมองเย่ชิวอีกครั้ง ตอนนี้ เย่ชิวลอยยืนอยู่กลางอากาศ ทั้งร่างล้อมไปด้วยแสงทองคำ ราวกับเทพเจ้าองค์หนึ่ง ชวนให้ผู้คนเคารพเลื่อมใส

เย่ฉางเซิง ช่างดุดันจริง!

เชือดถังหลี่ก่อน ต่อด้วยสังหารหรงฮวา จากนั้นก็สังหารถังซาน ตอนนี้ยังปราบเฟิงอู๋เหินอีก สมกับเป็นอันดับหนึ่งของทำเนียบมังกรซ่อนเร้น

แค่อยากรู้ว่า ถ้าเขาดวลกับผู้มีร่างเทพไร้เทียมทานคนนั้น ใครจะชนะกันแน่?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยๆ

ข้างๆ ม่อเทียนจีเอ่ยอย่างทึ่งว่า: สมกับเป็นพี่ใหญ่ เก่งจริง!

หลินต้าหนิวหัวเราะ: หัวหน้าโหดสุดๆ ผมจะได้เก่งเหมือนหัวหน้าเมื่อไหร่กันนะ

จางเหมยเจินเหรินเบ้ปาก แล้วว่า: ผมไม่เห็นจะอิจฉาเลย

ไม่ไกลจากนั้น

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเห็นภาพทั้งหมด ความรู้สึกล้นหลามประดังเข้ามาในใจ ดวงตาอันสุกใสของนางฉายแววตะลึงปนใคร่ครวญ

เห็นได้ชัดว่า พลังที่เย่ชิวเผยออกมา เกินกว่าที่นางคาดไว้มากนัก

ไม่เพียงฆ่าถังซาน แม้แต่ร่างกายแห่งกาลเวลาและอวกาศก็ไม่อาจต้านทานมือเขาได้เลย ถ้าไม่เห็นกับตา คงยากจะเชื่อ

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์พึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงยังเปี่ยมด้วยความไม่อยากเชื่อ

นางแม้จะไม่คุ้นเย่ชิว แต่สำหรับเฟิงอู๋เหิน นางรู้จักเขาดี

นางรู้ดีว่าร่างกายแห่งกาลเวลาและอวกาศนั้นทรงพลังเพียงใด ทว่าพอเห็นเฟิงอู๋เหินถูกเย่ชิวปราบต่อหน้า ก็อดใจสั่นไม่ได้

ดวงตาของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์จับไปที่เย่ชิว ในใจทั้งตกตะลึง ทั้งมีอารมณ์บางอย่างที่บอกไม่ถูก

เย่ฉางเซิง เจ้าช่างทำให้คนต้องมองใหม่จริงๆ

ฆ่าศัตรูข้ามขั้นได้เหมือนเล่น ปราบอัจฉริยะไม่ออมมือ มีของอยู่ไม่น้อย

เสียดาย…หน้าตาธรรมดาไปหน่อย

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ถอนหายใจในใจ นางยังไม่รู้เลยว่าที่เห็นตอนนี้คือเย่ชิวในโฉมที่เปลี่ยนใหม่

นางนึกถึงคำพูดของบิดาตอนเด็กๆ

หรงเอ๋อร์ ถ้าสักวัน ลูกเจอคนๆ หนึ่ง หน้าตาดี มีความสามารถ ทุกด้านตรงใจลูก สมบูรณ์แบบไปหมด อย่าลังเล ต้องจับเขาไว้ให้แน่น

แล้วบอกพ่อ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน