วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2789

หรงจิงเทียนได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนหน้าก็ไม่จาง เขาค่อยๆ เอ่ยว่า “ท่านพี่เป่ยหมิง พูดอย่างนั้นไม่ถูกหรอก”

“ผมไม่ได้คิดจะใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไร ผมพูดด้วยใจจริง”

“เป่ยหมิงหวังเป็นอัจฉริยะโดยกำเนิด บุตรีของผม หรงฮวา เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็มีใจให้เขาเพียงผู้เดียว ผมย่อมหวังให้เขาได้เป็นลูกเขยของผม แต่ที่ไหนได้ หรงฮวาดวงสั้น เฮ้อ...”

เป่ยหมิงหวังมุมปากกระตุก นางบุตรสาวเจ้ามีใจให้ลูกชายข้าอย่างนั้นหรือ?

ทำไมข้าถึงไม่รู้?

ข้ารู้อย่างเดียวว่า เมื่อตอนนางยังอยู่ นางไม่เคยชายตามองลูกชายข้าเลยสักนิด

หรงจิงเทียนพูดต่อ “อย่างที่ผมกล่าวไป ถึงทั้งสองจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ในใจผม เป่ยหมิงหวังถือเป็นลูกเขยของผมมานานแล้ว เพราะฉะนั้น การที่เขาล้างแค้นให้บุตรีของผม ก็ถือเป็นเรื่องสมเหตุสมผล”

ท่านผู้นำเป่ย์หมิงหัวเราะเย็น “สมเหตุสมผลงั้นหรือ? ผมว่าคุณก็แค่อยากใช้ประโยชน์จากลูกชายผม”

“ถ้าเย่ฉางเซิงจะตายง่ายๆ ถังเจียจะต้องยอมเอาศาสตราจักรพรรดิออกมาตั้งประกาศรางวัลจับกุมด้วยหรือ?”

“ยิ่งไปกว่านั้น เขตแกนกลางเต็มไปด้วยภัยรอบด้าน การกระทำแบบนั้นไม่เท่ากับส่งลูกชายผมเข้ากองไฟหรือ?”

หรงจิงเทียนส่ายศีรษะ ถอนหายใจ “ท่านเป่ยหมิง คุณเข้าใจผมผิดแล้ว”

“ผมแน่นอนว่าอยากให้เป่ยหมิงหวังล้างแค้นให้หรงฮวา แต่ผมก็ห่วงความปลอดภัยของเขาไม่ต่างกัน”

“ผมสั่งคนในตระกูลไว้แล้ว ถ้าหากในเขตแกนกลางเป่ยหมิงหวังต้องการความช่วยเหลือ ให้ช่วยเขาไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร”

“เรื่องนี้ หรงจิงเทียนคนนี้ขอสาบานต่อฟ้า ไม่มีสักคำที่เป็นเท็จ”

สายตาท่านผู้นำเป่ย์หมิงคมกริบ จ้องหรงจิงเทียนแน่นิ่ง ราวกับจะค้นหาเงื่อนงำจากแววตา

ครู่ต่อมา

ท่านผู้นำเป่ย์หมิงเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ดี ผมหวังว่าคุณจะจำไว้ เป่ยหมิงหวังคือทายาทของเป่ยหมิงเจีย ผมไม่อยากให้เขาเกิดเรื่องพลาดพลั้งแม้แต่นิดเดียว”

หรงจิงเทียนพยักหน้าอย่างจริงจัง กล่าวว่า “ผมเข้าใจ ท่านเป่ยหมิง วางใจเถอะ ผมจะปกป้องเขาอย่างสุดความสามารถ”

“ยิ่งไปกว่านั้น เป่ยหมิงหวังไม่ได้สู้ตามลำพัง”

“มีข่าวดีจะบอก อี้เอ๋อร์ออกจากการปิดด่านบำเพ็ญเพียรแล้ว”

ท่านผู้นำเป่ย์หมิงชะงัก “หรงอี้ออกมาแล้วหรือ?”

“อืม” หรงจิงเทียนว่า “ออกมาเมื่อเช้านี้เอง”

“พลังบำเพ็ญเพียรของเขา...” ท่านผู้นำเป่ย์หมิงเพิ่งเอ่ย ก็เห็นหรงจิงเทียนยกมือเป็นสัญญาณให้หยุดพูด พลางยิ้มบางๆ

ท่านผู้นำเป่ย์หมิงเข้าใจทันที ใจสะท้าน พลางคิดชมอยู่ในใจ “หรงอี้สมแล้วที่เป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานในหมู่คนรุ่นเยาว์แห่งเขตต้องห้ามแห่งชีวิต”

จากนั้น เขาถามด้วยความสงสัย “ท่านพี่หรง ในเมื่อหรงอี้ออกมาแล้ว เหตุใดถึงไม่มาที่นี่?”

หรงจิงเทียนยิ้ม “แม้อี้เอ๋อร์จะออกมาแล้ว แต่เขาบอกอยากปรับพลังบำเพ็ญเพียรให้มั่นคงอีกหน่อย คาดว่าในสองวันนี้ เขาจะเข้าเขตแกนกลาง”

“ถึงตอนนั้น เขาจับมือกับเป่ยหมิงหวัง ใครเล่าจะขวางได้?”

“ไม่ว่าเย่ฉางเซิงหรือเจ้าอู๋ฮวา ล้วนหนีไม่พ้นความตาย”

ท่านผู้นำเป่ย์หมิงพยักหน้าเงียบๆ

เมื่อหรงอี้ลงมือ ต่อให้เป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์คนใด ไม่สิ แม้แต่ยอดฝีมือรุ่นก่อนก็ใช่ว่าจะรับมือเขาได้

หรงอี้ครอบครองร่างเทพไร้เทียมทาน เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่ทั้งเขตต้องห้ามแห่งชีวิตยอมรับ

“ว่าแต่ ท่านพี่เป่ยหมิง ผมมีเรื่องอยากหารือด้วย” หรงจิงเทียนว่า

“เข้ามาสิ!” พูดจบ ท่านผู้นำเป่ย์หมิงก็จัดวางโต๊ะเก้าอี้บนสมบัติวิเศษสำหรับบิน แล้วทั้งสองก็นั่งจิบน้ำชาพูดคุยกัน

จากนั้น ทั้งคู่ใช้การส่งเสียงลับคุยกัน

“ท่านพี่เป่ยหมิง สมดุลอำนาจในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ผมว่าคงถึงเวลาขยับปรับกันบ้างแล้ว”

“ท่านพี่หรง หมายความว่าอย่างไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน