วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2798

ฉัวะ!

ศีรษะของอู๋ฮวาถูกพลังกระบี่ของเย่ชิวทะลุทะลวง ด้านหลังศีรษะกลายเป็นรูใหญ่ เลือดทะลัก

เสียงหัวเราะของอู๋ฮวาชะงักทันที ความกราดเกรี้ยวกับความลำพองบนใบหน้ากลายเป็นความตกตะลึงที่ไม่อยากเชื่อ

เขาหันหน้าช้าๆ แล้วใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏตรงหน้า

“เย่ฉางเซิง! นี่…เป็นไปได้ยังไง?” เสียงของอู๋ฮวาสั่นไหว เต็มไปด้วยความงุนงงและความหวาดกลัว

เพราะตอนนี้ในมือของเขายังจับเย่ชิวอยู่อีกคนหนึ่ง

“อะไรนะ! พี่ใหญ่ทำได้ยังไง?” ที่เชิงเขา เฟิงอู๋เหินกับเฟิงเสี่ยวเสี่ยวถึงกับตกตะลึง

จางเหมยเจินเหรินยิ้มบางๆ ทำเป็นอวดภูมิแล้วกล่าวว่า “เรื่องแค่นี้เอง! ต่อไปพวกเจ้าก็แค่ตามไอ้เด็กเวรนี่ไป เดี๋ยวก็มีเรื่องให้ตกใจอีกเพียบ”

บนเขา เย่ชิวหัวเราะหยันแล้วพูดว่า “อู๋ฮวา แกคิดว่าฉันจะให้แกจับง่ายๆ งั้นหรือ?”

“แล้วที่ข้าจับไว้คืออะไร? ร่างจำแลงแห่งเต๋าของเจ้าเหรอ?” ในที่สุดอู๋ฮวาก็เข้าใจ

ก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ

ทันทีที่เขาพูดจบ “เย่ชิว” ที่ถูกจับไว้ในมือก็กลายเป็นควันสีฟ้าจางๆ วูบเดียว หายไปไร้ร่องรอย

ร่างจำแลงแห่งเต๋าแน่ๆ!

อู๋ฮวากรีดร้องด้วยความเดือดดาล “อ๊ากกก!”

เดิมที ตอนที่เย่ชิวเตรียมจะใช้แส้ปราบเทพจัดการอู๋ฮวา เขาก็พลันเห็นประกายความตื่นเต้นในดวงตาอู๋ฮวา แล้วเข้าใจทันทีว่าอู๋ฮวากำลังเล่นละครหลอกเขา

เย่ชิวจึงเล่นตามเกม แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร แล้วแอบใช้วิชาแยกร่างสามภาคอย่างเงียบๆ

ดังนั้น เย่ชิวที่อู๋ฮวาจับได้เป็นเพียงร่างจำแลงแห่งเต๋า ส่วนเย่ชิวตัวจริงหลบซ่อนอยู่ในเงามืด รอโอกาสเหมาะ

อู๋ฮวาไม่คาดคิดเลย ว่าไม่เพียงดีใจเสียเปล่า สุดท้ายกลับถูกพลังกระบี่ของเย่ชิวเพียงสายเดียวทะลุหัว

“เย่ฉางเซิง…เจ้า…เจ้ากล้าหลอกข้าถึงขนาดนี้!”

“ต่ำช้า!”

“ไร้ยางอาย!”

เสียงของอู๋ฮวาเต็มไปด้วยความเจ็บใจและโทสะ

เย่ชิวหัวเราะหยันแล้วพูดว่า “หลอกงั้นหรือ? ไม่เคยได้ยินหรือไงว่า ‘ศึกไม่รังเกียจกลอุบาย’”

“อู๋ฮวา แกคิดทุกชั้นแล้ว แต่ก็พลาดไปที่ฉันอ่านเจตนาของแกออกตั้งนาน”

“มาเล่นเชิงกับฉัน แกยังอ่อนหัดไปหน่อย”

อู๋ฮวาเหมือนเสือใกล้ตายที่ดิ้นรนคำรามใส่เย่ชิวว่า “เย่ฉางเซิง เจ้าจะไม่มีวันตายดี”

เย่ชิวยิ้มอย่างยั่วเย้าแล้วกล่าวว่า “อู๋ฮวา ดูสภาพแกสิ ยังมีเค้าความเป็นบุตรแห่งพระพุทธอยู่ตรงไหน?”

“รู้ไหม ตอนนี้แกเหมือนหมาบ้าคลั่ง ทำได้ก็แค่เห่าอย่างไร้ประโยชน์ จะมีฝีมืออะไรอีก?”

“พวกพุทธศาสนาไม่สอนเรื่องวัฏสงสารหรือไง? ที่ฉันทำอยู่นี่ ถือว่า ‘ส่งแกเข้าสู่วัฏสงสาร’ ได้ไหม?”

“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันน่ะชอบทำความดีอยู่แล้ว”

“ไปเถอะ ไม่ต้องพะวงอาจารย์ของแก เชื่อว่าอีกไม่ช้าไม่นาน ฉันจะส่งอาจารย์ของแกลงไปพบหน้าแก…”

“ไม่ใช่แค่อาจารย์สิ ต้องเป็นทั้งวัดต้าหลยินต่างหาก!”

ในดวงตาเย่ชิวฉายแววสังหารแรงกล้า เขากล่าวว่า “ฉันจะส่งวิญญาณไปสู่สุขคติให้ทุกคนในวัดต้าหลยิน แล้วตอนนั้น พวกแกจะได้พร้อมหน้าพร้อมตาไปรวมตัวกันในยมโลก”

ดวงตาของอู๋ฮวาเบิกโพลง เต็มไปด้วยความคับแค้นและความชิงชัง ตะโกนลั่นว่า “เย่ฉางเซิง ต่อให้ข้าเป็นผี ข้าก็ไม่ปล่อยเจ้าไว้!”

“งั้นก็ไปเป็นผีซะ!” เย่ชิวซัดหมัดใส่ทันที กระแทกเข้าที่ศีรษะของอู๋ฮวา

ปัง! ศีรษะของอู๋ฮวาระเบิด เลือดผสมกับสมองกระจายกระเซ็นไปทั่ว

ร่างไร้หัวของอู๋ฮวาล้มโครมลงกับพื้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน