วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2800

เป่ยหมิงหวังกับสมาชิกตระกูลอีกหลายคนได้ยินเสียง ก็พากันหันไปมอง เห็นสตรีนางหนึ่งสวมกระโปรงยาวบางเบา กิริยางดงามอ่อนช้อย โฉมหน้าล้ำเลิศ ค่อยๆ เดินเข้ามา

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์!

ในบัดนั้น แววตาของเป่ยหมิงหวังก็สว่างวาบ

สมาชิกตระกูลคนอื่นๆ ก็ตะลึงตาค้าง

เพราะเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ได้รับการยอมรับว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเขตต้องห้ามแห่งชีวิต!

ต่างก็เป็นหนุ่มเลือดร้อน ตามที่ว่า หนุ่มๆ ที่ไหนจะไม่มีใจสั่นไหวบ้าง?

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์เห็นสีหน้าของทุกคน จึงยิ้มบางๆ งามราวดอกไม้บาน จนสิ่งรอบตัวหมองไปหมด

ชั่วพริบตา เป่ยหมิงหวังรู้สึกเหมือนหัวใจสะดุดหยุดไปหนึ่งจังหวะ ใจลอยไปพักหนึ่ง

“โอ้พระเจ้า เธอยิ้มให้ผมจริงๆ ด้วย!”

แม้จะเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดอัจฉริยะแห่งเขตต้องห้ามชีวิตเหมือนกัน แต่เป่ยหมิงหวังแทบไม่ค่อยได้พบกับเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ และทุกครั้งที่พบ เธอก็สงบเสงี่ยมดุจสายน้ำ ราวกับไม่สนใจสิ่งใด

ทว่าตอนนี้ เธอยิ้ม

เธอยิ้มให้ผมจริงๆ

ทำให้เป่ยหมิงหวังรู้สึกปลื้มปริ่มจนประหม่า

ส่วนสมาชิกตระกูลที่ยืนข้างหลังเขาหลายคนก็แอบกลืนน้ำลาย

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์นี่มัน…… งามเหลือเกิน!

“โอ๊ะ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอนายน้อยแห่งเป่ยหมิงเจียที่นี่ คงเป็นชะตาพาเจอจริงๆ ค่ะ” เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์พูดเสียงนุ่ม น้ำเสียงมีแซวนิดหน่อย แต่ยังสุภาพไม่เสียมารยาท

ชะตาพาเจอ!

พอเป่ยหมิงหวังได้ยินคำนี้ หัวใจก็เต้นแรงอีกเฮือก

“เธอดันพูดว่าผมกับเธอชะตาต้องกัน ถ้าไม่ได้ยินกับหู คงเชื่อไม่ลง”

“หรือว่าเธอกำลังบอกเป็นนัยอะไรกับผม?”

เป่ยหมิงหวังคิดในใจ

“แปลกนะ ทำไมไม่พูดอะไรเลย?” เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์เหยียดนิ้ว แตะหน้าผากของเป่ยหมิงหวังเบาๆ แล้วหัวเราะ “วันนี้ทำไมดูตื้อๆ เหมือนคนเซ่อไปล่ะคะ?”

ชั่วขณะนั้น เป่ยหมิงหวังทั้งตัวซู่ซ่าเหมือนไฟฟ้าช็อตแล่นไปทั่วร่าง

“เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์…… เธอ… เธอแตะตัวผม!”

“พี่ฮวายังไม่เคยแตะตัวผมเลย แต่คุณหนูเซวียนหยวนเธอ……”

“หรือว่าเธอมีใจให้ผม?”

เป่ยหมิงหวังรีบแก้ตัวว่า “คุณหนูเซวียนหยวน ขอโทษครับ เมื่อกี้ผมมัวคิดเรื่องอื่น เลยเสียมารยาท ขอโปรดอภัยด้วยครับ”

“ใครๆ ก็มีช่วงเผลอไผลกันได้ เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ” ดวงตาของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์จ้องใบหน้าของเป่ยหมิงหวัง มุมปากประดับรอยยิ้มแผ่วอ่อน

เป่ยหมิงหวังสบตาเธอ ก็รู้สึกว่าดวงตานิ่งลึกเหมือนผืนน้ำ ชวนให้ใจสงบจนความเจ็บปวดคลายไป ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน

เขาถูกจ้องจนออกจะเขินๆ จึงฝืนใจถามว่า “คุณหนูเซวียนหยวน กำลังมองอะไรอยู่หรือครับ?”

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์พูดว่า “เป่ยหมิงหวัง คุณรู้ตัวไหมคะ ว่าคุณหล่อขึ้น”

คำพูดนั้นเหมือนโยนหินก้อนใหญ่ลงกลางสระ ก่อคลื่นซัดซ่านมหาศาล

“เธอกำลังชมผม? บอกว่าผมหล่อ?”

เป่ยหมิงหวังรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

“อะไรกันนี่?”

“ทำไมใจผมถึงเต้นแรงขนาดนี้?”

“หรือว่าผมชอบเธอ? ไม่ๆๆ คนที่ผมชอบคือพี่ฮวาต่างหาก!”

อยู่ๆ เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็เอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนยิ่งกว่า “ตอนเข้ามา ฉันเจอลุงเป่ยหมิงค่ะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน