วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 304

รถได้ทำการสตาร์ทแล้ว

ฉินหว่านนั่งอยู่บนขาของเยี่ยชิว ลำตัวตั้งตรง และไม่กล้าขยับชิดด้านหลัง

นี่มันน่าจะทำให้เยี่ยชิวลำบากมาก

เพราะฉินหว่านสวมชุดเดรสเพียงตัวเดียวเท่านั้น เนื้อผ้าค่อนข้างบาง เส้นกั้นระหว่างเสื้อผ้า ทำให้สัมผัสถึงความอ่อนโยนของเธอได้

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้น ตรงหน้าเขาพบกับลำคอเรียวยาวและขาวใสของเธอพอดี ใบหูที่ละเอียดอ่อน เข็มขัดที่พันอยู่รอบเสื้อผ้า...

อีกทั้ง ความหอมบนผิวกายของเธอ

"ไม่คิดเลยว่า วันนีีฉันต้องข่มใจของตัวเองอีกแล้ว"

เยี่ยชิวยิ้มอย่างขมขื่น

ขณะที่รถกำลังขับออกไปเรื่อย ๆ ถนนก็ยิ่งแย่มากขึ้นทุกที

เริ่มแรกยังเป็นถนนคอนกรีต แล้วค่อย ๆ เป็นถนนยางมะตอย และสุดท้าย กลายเป็นถนนลูกรัง

ถนนลูกรังปูหน้าพื้นเป็นหินกรวด เป็นหลุมเป็นบ่อ

รถที่ขับอยู่ราวกับโรวเลอร์โคสเตอร์ โยกไปทางขวาที โยกไปทางซ้ายที

หลายครั้งที่ฉินหว่านแทบจะล้มลง

"พ่อหนุ่ม กอดเธอไว้แน่น ๆ ล่ะ ถนนข้างหน้าแย่กว่านี้อีก" คนใจดีที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเตือนเขา

"ขอบคุณครับ" เยี่ยชิวกล่าวขอบคุณ สองมือสอดประสานรอบเอวของฉินหว่าน

ทันใดนั้น ในใจก็เต้นรัว

นุ่มมาก!

เยี่ยชิวไม่เคยสัมผัสเอวที่อ่อนนุ่มขนาดนี้มาก่อน สิ่งนี้ทำให้ใจของเขาระทวย

และในเวลาเดียวกัน ร่างกายของฉินหว่านก็แข็งทื่อ

ตั้งแต่สามีของเธอเสียชีวิต เธอไม่เคยได้ใกล้ชิดกับชายอื่นใกล้ขนาดนี้มาก่อน เธอประหม่ามาก

อย่างที่คนอื่น ๆ พูดไว้ เส้นทางข้างหน้าเริ่มแย่ลงเรื่อย ๆ

บนถนนลูกรังไม่เห็นก้อนกรวด มีเพียงหลุมบ่อหลุมแล้วหลุมเล่า

ความเร็วของรถก็เริ่มช้าลง เหมือนคนแก่ที่เหนื่อยล้า และสะดุดไปเรื่อย ๆ

เยี่ยชิวกังวลว่าฉินหว่านจะล้มลง ดังนั้นเขาจึงต้องกอดเอวของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง และร่างกายของฉินหว่านโน้มตัวไปกับร่างกายของเยี่ยชิวโดยไม่ได้ตั้งใจ

ขณะที่รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ทั้งสองก็กอดกันแบบนั้น

เยี่ยชิวอายุยังน้อย และเขาอุ้มผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ไว้ในอ้อมแขนของเขา การตอบสนองของร่างกายจะไม่เกิดขึ้นได้อย่างไร?

ในไม่ช้า เขาก็พบว่าเขาเริ่มสูญเสียการควบคุมบางอย่าง

การไหลเวียนของเลือดเร็วขึ้น

หัวใจเต้นเร็ว

"ซวยแล้ว! หากเป็นแบบนี้ต่อไป ชื่อเสียงของฉันจะพังแน่!"

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินหว่านก็สัมผัสได้ถึงสภาพร่างกายของเยี่ยชิวที่เปลี่ยนไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง และการหายใจของเร็วขึ้นเช่นกัน

เช่นเดียวกับที่มันเป็นการเดินทาง ที่เป็นหลุมเป็นบ่อ

เยี่ยชิวและฉินหว่านต่างถูกทรมาน และมีเหงื่อท่วมตัว

พลบค่ำ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเขตปาชู่

เมื่อรถเข้ามาในสถานี ก็มีแอ่งน้ำอีกอันปรากฏบนพื้นยาง และตกลงไปในแอ่งน้ำ จนรถโยกเย้กอย่างแรง

"อ้า..."

ทันใดนั้น ฉินหว่านก็กรีดร้อง จากนั้นเธอก็ทรุดตัวลงในอ้อมแขนของเยี่ยชิว

ผู้คนที่อยู่ข้าง ๆ เขาไม่ทราบสถานการณ์ แต่เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่บนกระโปรงของฉินหว่าน

เขาเอื้อมมือออกไปสัมผัส

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็นึกถึงสิ่งที่คนโบราณพูดว่า ผู้หญิงถูกสร้างขึ้นจากน้ำ

"ดูเหมือนว่าสิ่งที่คนโบราณพูดนั้น จะมาจากประสบการณ์ล้วน ๆ!"

เยี่ยชิวถอนหายใจในใจ

หลังจากลงจากรถแล้ว

ฉินหว่านหลีกเลี่ยงการมองกับเยี่ยชิว เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นในรถ มันน่าอายจริง ๆ

ฉันควรทำยังไงดี?

ในอนาคต ฉันจะเผชิญหน้ากับเขายังไง?

เขาจะไม่คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงอย่างว่าเหรอ?